به نام الله
** پرواز در آسمان خیال تو
**
در نمـــاز پــگاه رستگــاری امـــــام
اوســــت کــــه ز دنیای آزمـــندان
به گرده نانی و یک تن پوش ژنده قناعت کرد کسی که با شب و نخلستان و چاه
هــــمــــدم بــــــــــود صـــــدای بـــــاد راز پر آشــــوب تــــوست
در گـــــوشهــــــای نخلستـــان که گیسوان بلند نخلها همــیشه
پریشــــــان است
در شــــــــگــفــتـــــــــم ز استقامت زمین کـه راز تـــو در سینه دارد و
از حیـــــات و از حــــرکت بــــــاز نمی ماند راز تـــــــو را اگــــــر
کـــوه مـــی دانــســـــت، چون کاه
جویده فرو می ریخت و مــــهر، مـــی پــژمـــرد
و مـــــاه، می مــــرد و آسمان، طــومــــاری
مــی گـــــشت
بــه هــم فــــرو
پـیـچـیــده هنوز دهان خشک زمین ــ چــــــــــــاه ــ
ز حیـــرت صبر
بزرگ تو بــازمانده است تــــو در دل شــب آیـــا
کـــدام مرثیه را
خواندی که شب همیشه سیه پوش
است؟! ســـــکـــــــــوت ،
حکایت صبر
شگفت توست و آســمـــان، اشارتی از بیکرانی تو
بـــــرای استقـــامـت
تــو کوه هم کنایه ی خوبی نیست کـــفشهـــای پـــاره ی تـــو
آبــــروی اســـلام
است نان خشکی که می خوری تــــقـــــــواســــــت
وقــــتی بــــرادرت
عـقیــل از عدالت تو می رنجد و بـــیـــت الــــمـــــال را
که دزدانه مهر
زنان کرده اند باز می ستانی، معنــــای دقیق عـدالت را
مــــــی فـــهـــمـــم «عثمان بن حنیف» هنوز هم در جشن است!
کجاست شمشیر
خشم تو کــه دیگهای غذا را بـــــه خــــون بــیــالایــد!
***
شکوه تو برتر
ز مرز اندیشه است و بــــالاتــــر ز حـــــدّ خــــیــــــــــال
نـــــام کتاب
زندگانی مـــن پرواز در آسمان خیال
توست تو در تن پرشور آفرینش
خــــون گـــرم
عــدالــتــی هفـت آسمـــان بــه احـتــرام تـو
برپاست
و رودهـــــــــــا ز اشتیاق تو جاری تــــو در شب سیـــاه تردید
چــشم سگ هار
فتنــه را در آوردی ذوالــفــقـــــار تـــــو
دو ســـر داشـــــــت یک سر عدالت و دیــــــــگر ســــر،
بـــــــــاز هــــم عــدالـــت از دم تیغ تو هر کس گذشت بـــــــه دوزخ رفــــــت
تــــو عیـــن حــقیـــقــتــی تــــو، معـیـار حقّی ای به راههـــای آسمـان
آشناتر از
راههای زمین! اهل کدام
آسمانی کــــــه ایــنــهمــه زلالــــی؟
ای خــــــاک نشیــــــن! ای ابــــوتراب! نـــــــــــام تــــــــــــــو،
شوق پریدن از
خــــــاک نام تو مــــــعنی پــــرواز اســـت
نام تو را
هزار بار می خوانم و باز می
خوانم و بــــاز می خــوانــــم
نــــــــــــــام تــــــــــــــــو وزن کلام من است شـــعر مـوزونــی است
که از خیال و
عاطفه سرشار است شعری فراتر از کلام بشر شعری رســاتر از اعجاز
ای آیــــه ی بزرگ
خداوند! بـــا تو راه حق هـــمواره یــــکی است
و حــــقــــیـــقـــت همیشه بی رقیب...
شاعر: دکتر
صدیقه وسمقی