متن زیر رو از یه صفحه ای از یاهو که بصورت کامنت ثبت شده بود بر داشتمش. به نظرم جالب اومد گفتم شما ها هم بخونید
اما این رو بخونیم بعد یه شرحی از خودمون برای زندگی خانوادگی و خودمون بزنیم و نمره بدیم بهم البته فکر کنم باید نوبتی باشه و مدیر انجمن نوبت رو تعیین کنه بعد که نمره دهی به یکی تموم شد یکی دیگه بیاد
اگه هم خوب نیست که اجرا نکنید
اگه هم میشه که این عقل کل رو هم راهنمایی اش کنم بیاریمش تو انجمن

بچه تهرونم . سی و یک سال سن دارم ، مدرسه ابتدائی را تا زمانیکه جک و جونی نداشتم به خیر و خوبی گذروندم . از وقتی که احساس کردم که میتونم اظهار وجود کنم . دیگه به حرف پدر ومادر و فک و فامیل گوش ندادم . برا خودم باشگاه رفتم حتی عنوان قهرمانی هم دارم . دیپلم را هم با یه مسخره بازی گرفتم و سربازی راهم تمومش کردم واز اونروز تا حالا که سی و یک سالم هست . برنامه جالبی برای خودم دارم . اولاً چون پدر و مادرم را قبول ندارم . حتی یک مورد هم به حرف های اونها توجه نکرده و گوش ندادم واگرعشقم میکشید با اونها همراهی میکردم والا نه ، اصلاً بهشون تره هم خورد نمی کنم .همیشه احساس میکنم همه مردم حواسشون به منه ، براهمین خیلی مواظب رفتارم در محیط غیر از منزل هستم و وقتی از خونه میرم بیرون همه چیم باید مرتب باشه . مخصوصاً سشوار که رد خور نداره . واقعیت را بگم تا حالا یه دونه هزارتومانی نتونستم کارکنم حتی برای لباس خریدنم هم باید کلی شرایط مهیا باشد و یکی دونفر از دوستانم باشند والا اقدام به خرید لباس هم نمیکنم . براهمین . به یک شکلی از پدرو مادر از دوهزار تومان به بالا تا هر چه که تیغم ببره پول میگیرم و خودم هم نمیدونم چکارش میکنم ( یعنی صرف خورد و خوراکهای بیرون میشه ) . در حقیقت دلم به روزی دوسه هزار تومان شیتیلی از اونها خوشه ، به عبارت دیگر میشه گفت ارزش خودم را در این حد تعیین کرده ام اما ادعام تا دلت بخواد بالاست . و اما برنامه زندگی روز مره ام : معمولاً و بغیر از مورد استثنائی به این شکل است که : دور و بر ساعت 11 یا 12 یا 1 بعد از ظهرکه از خواب بیدار میشوم . عین افراد خیلی مهم حوله ام را به خودم می پیچم و دوش میگیرم و بعدش مقابل کامپیوتر مینشینم و بازی را با کامپیوتر شروع میکنم ( انواع مختلف برنامه های بازی ها و تفریحی ) تا ساعت 5 تا 6 بعاز ظهر و سپس یه چیزی خورده یا نخورده و هماهنگ با تلفن دوستانم برنامه بیرون رفتن را تنظیم میکنم و به سراغ سشوار رفته و پس از مرتب شدن ، سوار اتومبیل بابام میشم و میروم بیرون که معمولاً با دوستانم در یکی از پارک ها جمع میشویم و مقداری ورزش و بعدش بگوبخند تا ساعت 12 شب و یکی دو ساعت دیرتر مشغول هستیم وبعدش برمیکردم منزل و دوش میگیرم و مینشینم پای کامپیوتر و مشغول بازی میشم تا صبح و البته بعضی از شب ها با کامپیوتر بازی نمیکنم و در عوض فیلم میبینم و سپس میروم توی رختخواب و جریان خواب ادامه دارد تا ساعت یک و دو بعد از ظهر . ( و تکرار تکرار و تکرا تا مدت حدود 9 سال ) نا گفته نماند که وقتی شب ها برمیگردم . خودم برای خودم غذا آماده میکنم میخورم ( زیرا غذای موجود در منزل هم باب میلم نیست ) و بعد شروع به بازی با کامپیتوتر میکنم . این کلیات زندگی من در مدت حدود ده سال گذشته بوده ( مگر به غیر از موارد استثنائی ) و وقتی با اعتراض پدر ومادرمواجه میشوم معمولاً تقصیر را به گردن اونها می اندازم و اصلاً به روی مبارک خودم نمیآورم که در مقابل نصایح و یا اعتراض اونها چه عکس العمل های آبرو ریزانه را داشته ام . واقعیت اینست از اینکه در مقابل یک سئوال از طرف فامیل که معمولاً شغل من را میپرسند بی پاسخ بوده و لذا ازحضور درمجامع خانوادگی و مناسبت ها – عروسی ها – عزاداری ها - واینگونه موارد خودداری مینمایم . معمولاً دوستانم نمیدونند که زندگی من اینه و شناخت واقعی از اوضاع واحوال کاری من ندارند ولی چند مورد فرصت های خوب شغلی را با بهانه گیری از دست دادم و هم اینک هم عین خیالم نیست و درمقابل فشار های احتمالی و یا مجادلاتی که با پدر و مادرم دارم . به این نکته تأکید دارم که شما ها باعث شدید که من به اینجا کشیده شوم و البته دلیل من هم این است که همیشه با مشکل عدم تمکن مالی آنها روبرو بوده ام ( در حالی که برای هزینه کردن به تحصیل ویا آموزش من ، آنها هیچ مشکلی نداشته اند ) ولی فکر میکنم که من برای آنها فداکاری کرده ام که با بیان این جمله که من برای شما فداکاری کرده ام وعکس العمل پدرم و ادای این جمله ایشان که : تو در مدت این ده سال دو کلمه از ما حرف شنوئی داشته ای که حالا مدعی فداکاری هستی ؟ من معمولاً طلبکارانه بهشون میگویم که من اصلاً نمیفهمم که شما چی میگوئید .
بهر حال خسته تان کردم ببخشید و به من بگوئید چه جور آدمی هستم و نمره من چند است. لطفاً اگر نظری و یا راهنمائی برام داشتید به این ایمیل ارسال نمائید 
aghlekoll@yahoo.com
.متشکر میشوم اگر با ایمیل هم نظرتون را ارسال کنید.

من سعی میکنم که اونجه که درسته تو زندگی ام انجام بدم ولی خب اشتباهات زیادی هم دارم
صبح که پامیشم یه دوش سریع میگیرم میزنم بیرون سرکار
خلاصه سرکارم اونی که در توانمه کار میکنم بعد هم میرم خونه
به خانواده کمک میکنم هر کدومشون هرکاری که از دستم بربیاد مثلا ، ، . در روز 40 دقیقه پیاده روی میکنم. سعی میکنم میکنم همیشه یه مسیر رو پیاده برم که یه عادت باشه برام و یه ورزش روزانه. هیچ روز ی بیش از اندازه نمیخوابم مگر اینکه حالم خوش نباشه . همیشه نهایت هفت ساعت در روز میخوابم.
از رفت و امد خیلی خوشم نمی آد . یعنی حقیقت وقتش رو ندارم وقتی می بینم یکی میاد خونمون صبح خواب الود باید برم سرکار ترجیح میدم خیلی مهمونی نرم یا میان نیام جولوشون و خلاصه در برم . بیشتر دوست دارم با اونایی که خیلی صمیمی ام باشم . کار هنری خیلی دوست دارم . تا برسم کار هنری میکنم خصوصا خیاطی که این روزا هم خیلی خیلی خیاطی کردم از سرکار میرم پشت چرخ خیاطی ام هستم .
اگه سریالی از تی وی خوشم بیاد دنبال میکنم . که اونم سالی به ماهی به دو سه تا نمیرسه. سعی میکنم که خوب باشم کارای خوب بکنم به دیگران کمک کنم اونچیزی که از دستم بر میاد .
یه جورایی احساس میکنم تکراری شدم. باید یه کاری کنم . منتها یه عزم بلند میخواد . خلاصه که تو فکرم که از تکرار در بیام . دست به یه کار بزرگ بزنم . الان دارم رواین پروزه کار میکنم ببینم خدا هم کمک میکنه که بشه . اگه بشه چی میشه . شاید بخاطر همین دیگه سرکار نرم بشینم رو پروزه ام کار کنم که یه کار بزرگی  انجام بدم. حالا فعلا تو رویاشم
شاید هم یه چیزی رو کشف کردم

خب حالا نمره بدید ببینم چند میدید ؟