تبیان، دستیار زندگی

اولین روز دبستان بازگرد
کودکیها شاد و خندان بازگرد

بازگرد ای خاطرات کودکی
بر سوار اسب های چوبکی

خاطرات کودکی زیبا ترند
یادگاران کهن مانا ترند

درسهای سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود

درس پند آموز روباه و خروس
روبه مکار و دزد چاپلوس

کاکلی گنجشککی باهوش بود
فیل نادانی برایش موش بود

روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است

با وجود سوز و سرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن می درید

تا درون نیمکت جا می شدیم
ما پر از تصمیم کبرا می شدیم

پاک کن هایی ز پاکی داشتیم
یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گرمی دستانمان از آه بود
برگ دفترهامان به رنگ کاه بود

مانده در گوشم صدایی چون تگرگ
خش خش جاروی بابا روی برگ

همکلاسی های من یادم کنید
باز هم در کوچه فریادم کنید

همکلاسی های درس و رنج و کار
بچه های جامه های وصله دار

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بود و تفریقی نبود

کاش می شد باز کوچک میشدیم
لااقل یک روز کودک میشدیم

یاد آن آموزگار ساده پوش
یاد آن گچها که بودش روی دوش

ای معلم نام و هم یادت به خیر
یاد درس آب و بابایت به خیر

ای دبستانی ترین احساس من
باز گرد این مشق ها را خط بزن

محمد علی حریری جهرمی

در کودکی....
پاك کن هایی ز پاکی داشتیم،
یک تراش سرخ لاکی داشتیم،
کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت،
دوشمان از حلقه هایش درد داشت،
گرمی دستانمان از آه بود،
برگ دفترهایمان از کاه بود،
تا درون نیمکت جا میشدیم
ما پراز تصمیم کبری میشدیم،
 با وجود سوز و سرمای شدید ،
 ریزعلی پیراهنش را میدرید،
کاش میشد باز کوچک میشدیم
لااقل یک روز کودک میشدیم

یادش به خیر

کودکیهایی که توی حیاط خانه های قدیمی به بازی های دسته جمعی گذشت.

یاد دعواهای کودکانه ای که برسر این بازیها می کردیم به خیر

چقدر همدیگر را به تقلب محکوم می کردیم

چقدر دلمان می خواست ما برنده ی بازیها باشیم

                                                                       هر طور که شده!

کاش آن روزها بر می گشت

آن همبازیها بر می گشتند

ومن این بار می گذاشتم هر چقدر که دلشان می خواهد

جر بزنند

توی تمام بازیها برنده باشند

و سهم من تنها کمی نفس کشیدن

تنها کمی تجربه کردن حال و هوا ی کودکی باشد.

کوچک که بودیم تاب نداشتیم،

بزرگ که شدیم کوچکتر شدیم

تا بی تاب تر شویم...