همه چیز خوب بود. ورزشگاه الوصل، شباهتش به ورزشگاه الشباب، سکوهای زرد رنگش، تشویق یکصدای تماشاگران ما. اصلا همه چیز خوب بود تا دقیقه هفت بازی. تا زمانی که ما با دو گل از تایلند جلو بودیم. از آن به بعد زمین و زمان به هم ریخت. شماره 9 تایلند شد ستاره بازی و درخشید و درخشید. بیشتر از ستارههای خسته ما. ستارههایی که اعتمادبنفس شان خیلی زیاد بود. ستارههایی که می خواستند تایلند را گلباران کنند اما نشد. نشد که نشد.
شادی بازیکنان تایلند برابر بهت و حیرت نیمکت نشینان تیم ملی فوتسال ایران