تبیان، دستیار زندگی

نامتناسب‌ بودن‌ گردن:

امروزه‌ این‌ اسب‌ها كمتر برای‌ فروش‌ ارائه‌ می‌شوند. اگر علاوه‌ برنامتناسب‌ بودن‌ گردن‌ فك‌ پایین‌ هم‌ سنگین‌ و بزرگ‌ باشد، احتمال‌ درست‌ كردن‌ چنین‌ اسبی‌ خیلی‌ ضعیف‌ است‌. بزرگی‌ و سنگینی‌ فك‌ پایین‌ به‌ اسب‌ اجازه‌ نمی‌دهد به‌ آبخوری‌ شود. چرا كه‌ استخوان‌ بزرگ‌ فك‌ پایین‌ روی‌ گردن‌ فشار آورده‌ و اجازه‌ فعالیت‌ را از آن‌ می‌گیرد. من‌ پیشنهاد می‌كنم‌ با چنین‌ اسبی‌ كار نشود.

بعضی‌ از اشكالات‌ گردن‌ مثل‌ شكستگی‌ از مهره‌ سوم‌ ناشی‌ از دست‌های‌ خشن‌ سواركار است‌، به‌ هنگام‌ تربیت‌ اسب‌ جوان‌ یا اسبی‌ كه‌ در اثر بدسواری‌ خراب‌ شده‌ است‌، باید پیرو همان‌ اصولی‌ بود كه‌ اسب‌ از عقب‌ به‌ جلو درست‌ می‌شود، نه‌ این‌ كه‌ روی‌ سر و گردن‌ او فشار آورده‌ و آنها را از كار بیاندازیم‌.

اسب‌هایی‌ كه‌ دارای‌ گردن‌ قوی‌ مانندی‌ هستند معمولاً برقرار تماس‌ با دهان‌ آنها مشكل‌ است‌. برای‌ تربیت‌ این‌ گونه‌ اسب‌ها باید تلاشی‌ مضاعف‌ داشت‌ و برنامه‌ آموزشی‌ طولانی‌ مدت‌ و سخت‌ از جهت‌ سواركار - برای‌ آنها در نظر گرفت‌. و اگر قصد داشته‌ باشیم‌ آنها را زود به‌ بهره‌برداری‌ برسانیم‌ موجب‌ شكستن‌ گردن‌ از مهره‌ سوم‌ می‌شویم‌. وقتی‌ كه‌ اسب‌ سرو گردن‌ خود را جلو و پایین‌ كشیده‌ به‌ دنبال‌ آبخوری‌ می‌رود می‌توان‌ آموزش‌ او را ادامه‌ داد. اگر از اسبی‌ با این‌ خصوصیات‌ خیلی‌ زود بخواهیم‌ سرو گردن‌ را افراشته‌ كند، عضلات‌ ناحیه‌ جدوگاه‌ او لق‌تر شده‌ و دیگر اصلاح‌ نمی‌شود.

این‌ نوع‌ گردن‌ انعطاف‌پذیر است‌ می‌تواند آن‌ را جمع‌ كرد و یا به‌ طرفین‌ انحناء داد كه‌ باعث‌ جابجائی‌ گردن‌ شده‌ و شانه‌ خارج‌ را به‌ طرف‌ خارج‌ متمایل‌ می‌كند. راندن‌ این‌ گونه‌ اسب‌ها به‌ جلو بسیار مهم‌ است‌. اگر اسب‌ آبخوری‌ را قبول‌ نمی‌كند، آبخوری‌ كلفت‌تری‌ استفاده‌ كنید. در حركت‌ روی‌ قوس‌ها اثرهای‌ دست‌ و وزن‌ و پای‌ خارج‌ قوی‌تر باشند. برای‌ ریشه‌كنی‌ این‌ نقیصه‌ باید عضلات‌ زیرین‌ گردن‌ را قوی‌ كرد و با راندن‌ اسب‌ به‌ جلو و واداشتن‌ او برای‌ كشیدن‌ سرو و گردن‌ به‌ جلو و پایین‌ این‌ امر میسر است‌.

گردن‌ گوزنی‌:

عضلات‌ زیرین‌ این‌ گونه‌ گردن‌ بسیار بزرگ‌ هستند. برای‌ اسبی‌ این‌ چنین‌ كشیدن‌ گردن‌ بسیار مشكل‌ است‌. باید عضلات‌ زیرین‌ گردن‌ را آب‌ كرده‌ و عضلات‌ بالائی‌ را پرورش‌ دهیم‌ و می‌توان‌ اسب‌ را با بغل‌ بندهایی‌ كه‌ پایین‌تر بسته‌ شده‌اند و یا تعلیمی‌ ثابت‌ كه‌ سر او را پایین‌ نگه‌ می‌دارد سوار شد. این‌ گونه‌ اسب‌ها كمر منقبض‌ دارند. كار روی‌ كاوالتی‌ و پرشهای‌ ژیمناستیكی‌ برای‌ نرم‌ كردن‌ كمر آنها بسیار مفیداند.

شكل‌ غلط‌ كمر:

اسب‌هایی‌ كه‌ طول‌ كمر آن‌ها - كوتاه‌ یا بلند - غلط‌ است‌ همواره‌ از آن‌ دسته‌ای‌ نیستند كه‌ برای‌ كار مشكل‌ داشته‌ باشند. اسب‌هایی‌ كه‌ كمر آنها بلند است‌ معمولاً خوش‌ سواری‌ هستند. اگر عضلات‌ كمر آنها بین‌ جدوگاه‌ و تهی‌گاه‌ به‌ خوبی‌ پرورانده‌ شده‌ باشند، مشكلی‌ برای‌ كار نخواهند داشت‌ و برعكس‌ كمربلند و نرم‌ مزیتی‌ است‌ برای‌ تربیت‌ او. به‌ هرحال‌ اگر كمر آنقدر بلند باشد كه‌ پاها نتوانند خود را به‌ مركز ثقل‌ برسانند، طول‌ گام‌ها كوتاه‌ شده‌ و این‌ گونه‌ اسبها برای‌ درساژ مناسب‌ نیستند، ولی‌ برای‌ پرش‌ و سه‌ روزه‌ مناسب‌ترند، چرا كه‌ در صورت‌ ارتكاب‌ اشتباهی‌، از كمر خود به‌ عنوان‌ ستونی‌ متعال‌ كننده‌ كمك‌ می‌گیرند. باید به‌ هنگام‌ شروع‌ آموزش‌ چنین‌ اسبی‌ در نظر داشت‌ كه‌، كمربلند را نمی‌توان‌ با آموزش‌ كوتاه‌ كرد، فقط‌ می‌توان‌ با نیم‌ توقف‌ و حركت‌های‌ انتقالی‌ متوالی‌ در تمرین‌ها شلنگ‌های‌ او را كشیده‌تر كرد.

كمر كوتاه‌:

بدیهی‌ است‌ كه‌ پای‌ این‌ گونه‌ اسب‌ها به‌ راحتی‌ به‌ زیرآمده‌ و تجمع‌ آنها ساده‌تر است‌. از طرف‌ دیگر آنها همواره‌ با مشكل‌ كمر مواجه‌اند. كمر كوتاه‌ نیازمند گردن‌ بلند است‌ تا به‌ نرمش‌ آن‌ كمك‌ كند. اگر طول‌ گردن‌ اسب‌ بلند نباشد در عمل‌ مشكل‌ بتوان‌ پاهای‌ اسب‌ را به‌ زیر كشید. این‌ گونه‌ اسب‌ها خوش‌ سواری‌ نیستند. اسب‌های‌ كمر كوتاه‌ فقط‌ زمانی‌ به‌ حداكثر توان‌ ورزشی‌ می‌رسند كه‌ سوار توجه‌ خاصی‌ به‌ تمرین‌های‌ به‌ جلو و پایین‌ كشنده‌ مبذول‌ كرده‌ و دست‌های‌ بسیار نرمی‌ داشته‌ باشد.

اسبی كه عقبش‌ بلندترازجلوست‌:

از آن‌ جا كه‌ اسب‌های‌ جوان‌ هنوز به‌ كاملترین‌ مرحله‌ رشد نرسیده‌اند، معمولاً عقبشان‌ بلندتر از جلویشان‌ است‌ و در نتیجه‌ وزن‌ روی‌ دستهایشان‌ می‌افتد. اگر پس‌ از رشد كامل‌ این‌ نقیصه‌ برطرف‌ نشود این‌ چنین‌ اسبی‌ برای‌ درساژ مناسب‌ نیست‌. برای‌ پرش‌ نمی‌توان‌ آن‌ را نقص‌ به‌ حساب‌ آورد، چرا كه‌ اسب‌های‌ «هالاوآلا» برنده‌ مدال‌های‌ المپیك‌ شده‌اند.

در تمرین‌ها نباید از این‌ اسبها خواسته‌ شود كه‌ در زمان‌ طولانی‌ با سر پایین‌ و كشیده‌ حركت‌ كننده‌، حتی‌ در زمان‌ استراحت‌ هم‌ باید برای‌ حفظ‌ تعادل‌ سرو گردن‌ را كمی‌ بالاتر بگیرند.

كپل‌های‌ افتاد‌ یا بُز كپل:

زاویه‌ مفاصل‌ خرگوشی‌ این‌ گونه‌ اسب‌ها حاده‌ است‌ و نمی‌توان‌ آنها را آنقدر پرورش‌ داد كه‌ قوی‌ شده‌ و نهایت‌ فعالیت‌ را داشته‌ باشند. آنها مناسب‌ پرش‌ نیستند و برای‌ درساژ هم‌ باید با احتیاط‌ به‌ طرف‌ آنها رفت‌. این‌ چنین‌ اسب‌هایی‌، پاهای‌ خود را به‌ راحتی‌ به‌ زیر می‌كشند ولی‌ فشار مضاعفی‌ روی‌ كمر خود وارد می‌كنند كه‌ مشكل‌ زاست‌. آنها را همواره‌ باید با قدرت‌ و حداقل‌ تجمع‌ به‌ جلو حركت‌ داد.

نقص‌ در پاها:

آموزش‌ این‌ اسب‌ها محتاطانه‌ است‌. سوار كار باید چگونگی‌ كار با این‌ اسب‌ها را دقیقاً برنامه‌ریزی‌ كرده‌ باشد. هر دو نقیصه‌ به‌ یكسان‌ فشار بیش‌ از اندازه‌ برروی‌ مفاصل‌ خرگوشی‌ وارد می‌كنند.

هر دو گونه‌ باید تمرین‌های‌ تجمعی‌ محدود داشته‌ باشند. تجربه‌ به‌ من‌ نشان‌ داده‌ كه‌ با اسب‌ مفصل‌ گاوی‌ می‌توان‌ بیشتر كار كرد، چرا كه‌ فرسایش‌ این‌ نوع‌ مفاصل‌ كمتر از بقیه‌ انواع‌ مفاصل‌ خرگوشی‌ هستند.

با تمرین‌های‌ روی‌ دو محور و شانه‌ به‌ داخل‌ می‌توان‌ تعادل‌ برقرار كرد، اما مشكل‌ بتوان‌ به‌ درجاتی‌ از موفقیت‌ اطمینان‌ داشت‌. در جائی‌ كه‌ می‌توان‌ با اسب‌ سالم‌ كار كرد، بهتر است‌ از كار كردن‌ یا خریدن‌ اسب‌هایی‌ كه‌ مشكل‌ اندامی‌ و اخلاقی‌ دارند بپرهیزیم‌.