به نام خدا
سلام.
حرف زدن از شهدا و هرچه مربوط به شهداست خیلی سخته، چون یا باید مثه خودشون باشی یا حداقل یه خرده بفهمیشون...
خاک مناطق عملیاتی(نگفتم جنوب، چون هرجا جهاد باشه منطقه ی عملیاتیه!) انگار معجزه میکنه، وقتی واردش میشی انگار از زمین و مادیات کَنده میشی و رنگ خدا میگیری.
امسال خدا لطف کرد و منو راهی مناطق جنگی کرد، راهی سفری که اصلا فکرشم نمیکردم دوباره بتونم برم... شکر.
فعلا نمی تونم بیشتر از این بنویسم... باشه برای بعد
*شهدا قبل از شهید شدن، شاهد بودن، پس به جای حرف زدن یه خرده بیشتر نگاه کنیم و گوش بدیم به حرفها و نعمتهای خدا*