تبیان، دستیار زندگی

*‌می‌خواهیم فضای مصاحبه را تغییر دهیم. دوست داریم بگویید با توجه به همه مشکلاتی که در باشگاه استقلال دارید، چطور به زندگی شخصی‌تان می‌رسید؟ آیا همسر شما از این شرایط خسته نیست؟
با توجه به اینکه من تا به حال به دشمنم هم ظلم نکرده‌ام، خیالم راحت است چون با توجه به امکانات وسیعی که دارم این فرصت را دارم که اگر کسی به من دشمنی کرد، جوابش را بدهم اما این کار را نکردم. تنها می‌ماند همسرم که همه ظلم‌ها را به او کردم! به جای اینکه به او کمک کنم مدام درگیر کارهایم هستم. دو فرزندم را همسرم بزرگ کرده و هر دو اکنون دانشگاه هستند. اگر آن دنیا خدا بخواهد گوش من را بگیرد فقط به خاطر همسرم است. اگر آن دنیا من را نبخشد، روزگارم سیاه است. همسرم کار من را خیلی تحمل کرده است. خیلی مواقع به دلیل فشار کار یا شکست‌های تیم با حالت عبوس و ناراحت به منزل رفتم اما او تحمل کرده است. هر کسی نمی‌توانست این شرایط را تحمل کند.

*‌تا به حال به لحاظ فوتبالی چیزی به شما گفته که در ذهن‌تان بماند؟ مثلا بعد از بازی دربی که باختید...
او فقط به من می‌گوید فوتبال است و باید به خدا توکل کرد و مواقع برد هم تبریک می‌گوید. یادم هست در یکی از این دربی‌هایی که برده بودیم به من گفت حداقل این بار ما را شام بیرون ببر ولی هنوز هم نرسیدم که این کار را انجام دهم. *‌در اتاق کار شما عکسی هست که شما را مقابل استاد شهریار نشان می‌دهد. فتح‌اله‌زاده داخل عکس با فتح‌اله‌زاده‌ای که اکنون مقابل ما قرار گرفته چه تفاوت‌هایی دارد؟
آن موقع خیلی صادق‌تر و باصفاتر بودم. بی‌شیله و پیله‌تر از اکنون بودم. روزگار ما را طور دیگری کرده است

*‌دوست داشتید به سال‌های قبل بازمی‌گشتید؟
بسیار زیاد... مطمئن باشید از فوتبال خارج شوم دوباره به همان سال‌ها بازمی‌گردم. من خودم را آدم موفقی می‌دانم اما دیگر بس است. فقط یک مسئله در دلم مانده و آن هم قهرمانی با استقلال در آسیاست. این را کم دارم. وگرنه اینقدر که اذیت شدم دوست دارم از این هم بگذرم و کسی دیگر این کار را بکند.

*‌دوست دارید پسرتان جا پای شما بگذارد؟
نه، کار خیلی سختی است. هیجان و اضطراب این کار زندگی آدم را طرد می‌کند و هیچ وقت آرامش نداری. آرزویم این است که یک روز فوتبال ببینم که در آن اضطراب و استرس نداشته باشم. مثل یک تماشاگر معمولی.

*‌می‌گویند در زمان قدیم پرسپولیسی بودید؟
خیر... زمانی که نوجوان بودم در پرسپولیس نوک حمله بازی می‌کردم که فکر می‌کنم دو سه سال بود ولی بعد به تیم تاج سابق رفتم. سپس جنگ شد به جبهه رفتم و فوتبال را کنار گذاشتم.

*‌شما با مدیران پرسپولیس زیاد کار کرده‌اید، با کدام مدیر عامل پرسپولیس راحت بودید؟
بدون شک امیر عابدینی. من از عهده زبان تند و تیز عابدینی برمی‌آمدم . در حرف زدن از او سر بودم اما در مدیریت او از من محکم‌تر بود. او در سر زدن از من محکم‌تر بود و من در شوت زدن، آن موقع بهترین دوره فوتبال ما بود. ما کری‌هایی می‌خواندیم که خط قرمز را رد نمی‌کردیم و هواداران دو تیم آن کری‌ها را دوست داشتند و از هم بیرون زمین حمایت می‌کردیم.
با سایر دوستان و مدیران پرسپولیس رفاقت داریم و با آنها هم خوب بودم. مثلا غمخوار مواقعی به دفتر من می‌آید و یا با کاشانی هم رفاقت داشتم با همین آقای رویانیان سال‌هاست رفاقت دارم و از نظر احساسی هم خیلی به هم نزدیک هستیم. البته رویانیان تا بخواهد با فضا آشنا شود زمان می‌برد.
بعد از اینکه مصاحبه‌ای در مورد دوپینگ بازیکنان استقلال کرده بود در یک مراسمی یک دوربین تلویزیونی در این خصوص از من سؤالاتی پرسید و من هم جواب دادم. اتفاقا عصر همان روز من و رویانیان در جلسه‌ای به دعوت وزیر ورزش رفته بودیم و رویانیان کنار من نشست و گفت من مصاحبه‌ای انجام دادم و شوخی‌هایی کردم اگر بیرون از اینجا شنیدی ناراحت نشو. من هم به او جواب دادم من هم قبل از تو شوخی‌هایی با تو کردم که اگر شنیدی تو هم ناراحت نشو! او نمی‌دانست که من جواب مصاحبه‌اش را داده‌ام!

*‌شیرین‌ترین گلی که تا به حال استقلال زده و شما را خوشحال کرده، کدام است؟
گلی که نیکبخت واحدی به الاتحاد عربستان زد. این گل دقیقه 93 زده شد.

*‌از بین دربی‌هایی که تاکنون برده‌اید، کدام را بیشتر از همه دوست دارید؟
دربی که سه بر صفر بردیم را از همه بیشتر دوست دارم.
این دربی آخر که سه بر دو باختید، چقدر ناراحت‌تان کرد؟
باور کنید ناراحت نشدم!

*‌در جریان هستید که بعد از این دربی که چه موج اس ام اسی راه افتاد. مثلا اس ام اسی آمده بود که یک سین به سفره هفت سین نوروز اضافه شده که آن سه گل ایمون زاید است!
جدی؟! به خاطر همین است که مدیران فجر سپاسی‌ها به کفاشیان نامه زده‌اند از این به بعد برای بازی با پرسپولیس به تهران نمی‌آیند و از همان شیراز شوت می‌زنند

*‌اما پرسپولیسی‌ها می‌گویند خوردن شوت از راه دور برای تیمی که گلر یک میلیاردی ندارد، اشکالی ندارد؟!
اما در عوض آنها نمی‌گویند مربی 3 میلیاردی دارند؟! اما خارج از شوخی من باز هم می‌گویم باخت آخر ما در دربی تلخ نبود بلکه یک درس بود. درس این است که دچار غرور نشویم. بچه‌ها ما از دقیقه 80 به بعد فکر کردند برده‌اند و در حال تحقیر حریف بودند. مثلا شریفات داشت روپایی می‌زد. خدا هم اینها را دید. نمی‌خواهم بگویم از این شکست ناراحت نشدم، ولی بیشتر دوست داشتم مساوی شویم چون اگر پرسپولیس این بار هم می‌باخت هواداران خود را از دست می‌داد و این خیلی بد می شد. انگیزه‌ها از بین می‌رفت.