تبیان، دستیار زندگی

سلام

توی این تاپیک انشاءالله بتونیم اشعار فاضل نظری رو قرار بدیم. 

انشالله فعالیت بیشتری در این مبحث را شاهد باشیم

سلااااام 

خدای من! عنوان تاپیک رو دیدم نزدیک بود قلبم بایسته...چه کردی جناب سبحان!!!؟

با چه زبونی از شما تشکر کنم ؟ فارسی خوبه؟! یه دنیاااااااااااااا سپاسگزارم:) :) :) :)....

غزلیات ایشون همه فوق العاده هستند...محشر...عارفانه ناااب...نمیدونم کدوم رو انتخاب کنم قرار بدم تو این تاپیک(؟!؟!)

این غزل به نام "انار" از دفتر "گریه های امپراتور" شاید با این ایام بی مناسبت نباشه و تنبه بزرگی باشه..خواهش میکنم دقیق بشید به ظرایفش:

تصور کن بهاری را که از دست تو خواهد رفت
خم گیسوی یاری را که از دست تو خواهد رفت

شبی در پیچ زلف موج در موجت تماشا کن
نسیم بی قراری را که از دست تو خواهد رفت

مزن تیر خطا آرام بنشین و مگیر از خود
تماشای شکاری را که از دست تو خواهد رفت

همیشه رود با خود میوه غلتان نخواهد داشت
به دست آور اناری را که از دست تو خواهد رفت

به مرگی آسمانی فکر کن محکم قدم بردار
به حلق آویز داری را که از دست تو خواهد رفت

از جناب استاد رهای بزرگوار و جناب شاهین گرامی هم بسیااااااار تشکرمندم...نمیدونم چی بگم..با آرزوی بهترین عید و عیدی های ویژه عارفانه!!!

سلام

استاد گرامی میشه بفرمایید "جانشین تو در این سینه خداوند نشد "  یعنی چی؟

بنده عرض نکردم ایشون کافر شدن بلکه مقصودم این بود که این بیان ،بیان کفر آلودی هست چرا که تصور اینکه خداوند نتونه جای چیزی رو در سینه بگیره انتهای گمراهی و کفر هست.....شریعتی چه زیبا گفته:

اگر تنها ترین تنها باشم باز هم خدا هست.....اون جانشین تمام نداشته های من است

و گمان نمیکنم منظور از واژه خدا در این مصرع صاحب اختیار بوده و به معنی رب و پروردگار نباشه

از رودکی تا شهریار....فرق نمیکنه کی و در چه مقامی باشه .....هر شاعری بخواد چه به اغراق و چه به استعاره این قبیل مصرع های کفرآلود رو وارد ادبیات کنه به خطا رفته

این قسم اشعار کفر آلود رو اخیر بعضی از مداحان هم میخونن (البته در اون اشعار ائمه جای خدا رو پر میکنن)

اینکه بگیم تو نمیفهمی توجیه خوبی برای خطای شاعر نیست

فکر میکنم اگر مقصود شاعر اینی نباشه که من استنباط کردم یا من فارسی بلد نیستم یا این مصرع مصداق:

المعنی فی بطن الشاعر بوده!!!!!!

عشق تا بر دل بیچاره فروریختنی است

دل اگر کوه ، به یکباره فرو ریختنی است

خشت بر خشت برای چه به هم بگذارم

منکه میدانم دیواره فروریختنی است

آسمانی شدن از خاک بریدن می خواست

بی سبب نیست که فواره فروریختنی است

از زلیخای درونت گریز ای یوسف

شرم این پیرهن پاره فروریختنی است

هنر آن است که عکس تو بیفتد در ماه

ماه در آب که همواره فروریختنی است

 فاضل نظری

به دریا می زنم ! شاید به سوی ساحلی دیگر

مگر آسان نماید مشکلم را مشکلی دیگر

من از روزی که دل بستم به چشمان تو می دیدم

که چشمان تو می افتند دنبال دلی دیگر

به هر کس دل ببندم بعد از این خود نیز می دانم

به جز اندوه دل کندن ندارد حاصلی دیگر

من از آغاز در خاکم نمی از عشق می بینم

مرا می ساختند ای کاش ، از آب و گلی دیگر

طوافم لحظه دیدار چشمان تو باطل شد

من اما همچنان در فکر دور باطلی دیگر

به دنبال کسی جامانده از پرواز می گردم

مگر بیدار سازد غافلی را ، غافلی دیگر

  فاضل نظری

توان گفتن آن راز جاودانی نیست
تصوری هم از آن باغ ارغوانی نیست

پراز هراس و امیدم که هیچ حادثه ای
شبیه آمدن عشق ناگهانی نیست

زدست عشق به جز خیر بر نمی آید
وگرنه پاسخ دشنام، مهربانی نیست

درختها به من آموختند فاصله ای
میان عشق زمینی و آسمانی نیست

به روی آینه ی پر غبار من بنویس
بدون عشق جهان جای زندگانی نیست

ممنونم از حضور دائمتون