تبیان، دستیار زندگی

یك روز سه چهار نفر با یك ماشین آمدند و گفتند: حاج آقا! خودت را آماده كن كه مهمان عزیزی داری. از آنان پرسیدم: چه كسی قرار است بیاید؟ پاسخ شنیدم: رهبر معظم انقلاب. وقتی آقا وارد منزل شدند، شوق دیدار، مرا بهت زده كرده بود. آقا مرا در آغوش كشیدند و صورتم را بوسیدند، بنده نیز دست ایشان را بوسیدم. آقا داخل اتاق شدند و روی زمین نشستند. ابتدا احوال پرسی كردند و از مشكلات سؤال نمودند سپس فرمودند: ‹‹ عكس شهدایتان را بیاورید››. عكس ها را برای حضرت آقا آوردم. ایشان تك تك عكس ها را بوسیدند و آنان را روبروی خود گذاشتند و فرمودند:‹‹ این شهدا اگر نبودند، ماهم نبودیم. ما هر چه داریم از این شهدا داریم ››. حدود نیم ساعت در محضر آقا بودیم، وقتی خواستند تشریف ببرند رو به من كردند و فرمودند: ‹‹اجازه می خواهیم برویم››. من گفتم: آقا! اجازه ما هم دست شماست. ناگهان متوجه شدم كه از ایشان پذیرایی نكرده ایم! دیدار ایشان آنقدر ما را شوكه كرده بود كه یادمان رفته بود، آقا مهمان ما هستند. با خجالت از ایشان عذرخواهی كردم، اما ایشان پس از لبخندی زیبا فرمودند: چه  اشكالی دارد؟

آقای مجید شجاعی پور(پدر سه شهید)

یكی از دوستان می گفت: یك روز كه مقام معظم رهبری به كوه های اطراف تهران رفته بودند با دختر و پسری دانشجو، بر خورد می كنند كه به لحاظ ظاهری وضع مناسبی نداشتند و تصور می كردند كه آقا دستور دستگیری آنها را خواهد داد، ولی بر خلاف تصورآن دو، مقام معظم رهبری با آن ها احوال پرسی كردند و از شغل و فامیل بودن آن ها سؤال كردند، پسر وقتی با خلق زیبای آقا مواجه شد، واقعیت را گفت كه ما دوست هستیم،

 آقا ابتدا درباره ورزش و مزایای آن با آن دو صحبت كردند و بعد هم فرمودند: بد نیست صیغه محرمیتی در میان شما بر قرار شود و شما با هم ازدواج كنید و به آن ها پیشنهاد دادند كه اگر مایل بودید در فلان تاریخ بیایید، من آمادگی دارم كه شخصأ عقد شما را بخوانم. آن دو خداحافظی كردند و طبق قرار همراه خانواده خود، محضر آقا رسیدند.

آقا عقد آن ها را جاری كردند و با بر خورد كریمانه مقام عظیم الشأن ولایت، این دو جوان تغییر مسیر دادند و آن دختر غیر محجبه، به یك دختر محجبه و معنوی و آن پسر دانشجو به یك جوان مذهبی مبدل شدند

آقای محمد امین نژاد(از كارمندان صدا و سیما- تهران)