تبیان، دستیار زندگی

حضور قشنگتان با این شعر زیبا دل انگیز شد

انشالله بیشتر از وجود مبارکتان در انجمن فیض ببریم

(بگو از کجایی)
بـرام از خـودت بگــو
ای همیشه مهربون
حـرف رفتــن و نــزن
بیــا و پیـشم بمـون
نـازنیــن تنــها تویی
بـا دل مـن همــزبون
حـرف رفتــن و نــزن
بیــا و پیـشم بمـون

بگو از کجـایی ، از کـدوم دیـاری
بگــو آیـا خبــــر از فاصـــله داری
بگو از عاطفه،از عشق و محبت
بگو از فراق و وصل و غم هجرت
از تبــار عشـقی از قوم صـداقت
از دیار مهـری ، از نسـل نجـابت

بـرام از خـودت بگــو
ای همیشه مهربون
حـرف رفتــن و نــزن
بیــا و پیـشم بمـون
نـازنیــن تنــها تویی
بـا دل مـن همــزبون
حـرف رفتــن و نــزن
بیــا و پیـشم بمـون

به چشمانم نشان برق نگاهت
ببـینم چهـره چون قـرص ماهت
بگــو بـا مـن چگــونه می توانم
زنم چنـگی به زلفـان ســیاهت
شـــنو آوای ســـوزنـاک دلـم را
به دامن گیـر امیــد من سرم را

بـرام از خـودت بگــو
ای همیشه مهربون
حـرف رفتــن و نــزن
بیــا و پیـشم بمـون
نـازنیــن تنــها تویی
بـا دل مـن همــزبون
حـرف رفتــن و نــزن
بیــا و پیـشم بمـون

بهروز ((رها))

در کنار جوی
من نشسته
آب در رفتار
در تمام هفته
خسته
انتظار جمعه را دارم
در تمام جمعه
باز از فرط تنهایی
انتظار شنبه است و کار
من نشسته
آب در رفتار


محمد رضا شفیعی کدکنی

ما بی نصیب از تو و خلقی به کام دل

آخر به غیر عشق تو ما را گناه چیست؟

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند


من ار چه در نظر یار خاکسار شدم

رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند


چو پرده دار به شمشیر می‌زند همه را

کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند


چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است

چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند


سرود مجلس جمشید گفته‌اند این بود

که جام باده بیاور که جم نخواهد ماند


غنیمتی شمر ای شمع وصل پروانه

که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند


توانگرا دل درویش خود به دست آور

که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند


بدین رواق زبرجد نوشته‌اند به زر

که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند


ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ

که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند


حافظ شیرازی

این جمعه گذشت و مولا نیامدی

دوباره جمعه شد،امن یجیب میخوانم

نیامدى و من اینجا غریب میمانم

به جان خسته رمق نیست، شكوه ها دارم

تو خسته اى زمن آقا، عجیب! میدانم

ای قلم ! سوز لرینده اثر یوخ/ ای قلم دیگر سخنانت را اثر نیست

آشنادن منه بیر خبر یوخ/ ومرا از آشنا خبری نیست

یاندی پروانه لر شمعی سؤندی/ پروانه ها سوختند وشمع خاموش شد

آیر یلیقدان اورک قانه دؤندی/ دل از غم جدایی خون شد

گلدی بو جمعه ده کئجدی آللاه/ ای خدا این جمعه هم آمد وگذشت

فاطمه یوسفیندن خبر یوخ/ اما از یوسف فاطمه خبری نشد

شأن ده رتبه ده بی بدل سن/ در رتبت ومنزلت بی همتایی

هر گؤزلدن آقا! سن گؤزل سن/ تو از خوبی خوب تری

کیم دئییر آیریلیق درده سولماز/ که می گویدجدایی انسان رابه دردو داغ نمی افکند

عاشقی صبرینی الدن آلماز/ ویا عاشق را نا شکیبا نمی کند

ای گؤزوم! یوللارا باخ داریخما/ ای چشم! ب راه بنگر و اندهگین مباش

گون همیشه بولود آلتدا قولماز/ چرا که آفتاب همیشه پشت ابر نمی ماند

شأن ده رتبه ده بی بدل سن/ در رتبت ومنزلت بی همتایی

هر گؤزلدن آقا! سن گؤزل سن/ تو از خوبی خوب تری

غنچه گوللر نه اندازه سولسون/ تا کی گل ها وغنچه ها پژمرده شوند

قلبلر قویما قانلیه دولسون/ نگذار دل ها پر خون شوند

گلدی بو جمعه ده گلمه دین سن/ این جمعه هم آمد تو نیامدی

کیم ساییر جمعه دیگر اولسون/ کیست که تاجمعه دیگر روز شماری کند

شأن ده رتبه ده بی بدل سن/ در رتبت ومنزلت بی همتایی

هر گؤزلدن آقا! سن گؤزل سن/ تو از خوبی خوب تری

ای «صفایی!» هله دؤز فرقه/ ای «صفایی» باز هم به درد فراق صبر کن

یول سالاق بیزده بیرده عراقه/ تا بلکه راهی به سوی عراق بیاییم

قلبلر غصه دن داغلی قالدی/ دل ها از غم داغ دارند

کربلا یوللاری باغلی قالدی/ وراه کربلا هنوز بسته است

یا امام زمان! گل آمان دی الامان/ یا امام زمان بیا!

یا امام زمان! گل آمان دی الامان/ یا امام زمان بیا!

لینک مطلب :
http://ofogheentezar.parsiblog.com/Archive/شهریور+89/

درود بر هانیه عزیز

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهانم به چنین روز غلام است
گو شمع میارید در این جمع که امشب
در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است
در مذهب ما باده حلال است ولیکن
بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است
گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ است
چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است
در مجلس ما عطر میامیز که ما را
هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام است
از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکر
زان رو که مرا از لب شیرین تو کام است
تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است
از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است
میخواره و سرگشته و رندیم و نظرباز
وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است
با محتسبم عیب مگویید که او نیز
پیوسته چو ما در طلب عیش مدام است
حافظ منشین بی می و معشوق زمانی
کایام گل و یاسمن و عید صیام است