تبیان، دستیار زندگی

عزیزان همراه

چند شعر کوتاه برای کودکان سرودم

که دلم نیومد برای شما به نمایش نگذارم.

کوتاهی سروده هایم را با بلندی معرفتتان به دیده ی اغماض بنگرید.

شعر چهارم:

(پرنده)
پـرنـده كــوچــولـو
بـا پـرهــای طلایی
پر زد و از پیشم رفت
پرنده جـان كجـــایی
مثـل توپ سفـــیدم
گم شـــد پرنـده من
بیـــا بیــــا پـرنـده
پیـــدا شده توپ من

شعر پنجم:

(تاب)
من روی شاخه توت
تـاب بلنــدی بستم
بعــد با خیـال راحت
بـر روی آن نشـستم
درخت توت ناگهــان
داد زد و گفت آهسته
دختـر كمی یواشتر
این شاخه ام شكسته

شعر ششم:

(جوجه)
بـابـا بـرام خـــریــده
یـه جــوجـــــه طلایی
هی میكنه جیك و جیك
مـامـان مـرغه كجــایی
ای جوجـه جیك جیــكو
بیــــــا جلـــوی لانـه
مـن واســه تـو می ریـزم
گنــــــدم و جـو و دانـه

سلام
واقعا که شاعر برجسته ای هستید استاد. توی همه زمینه ها می تونید شعر بگید. این شعرا هم واقعا قشنگن.

بزرگوارید گلم
من کجا و شعر کجا
همینجوری یه چیزایی در میاریم از خودمون
یا به ادای شعرا را در میاریم

خیلی بامزه هستن این شعرها
چی میشد ماهم برمیگشتیم به این دوران
خیلی دوس دارم دوباره برگردم به عالم کودکیم.
اونوقت قدر اون لحظات ناب رو بیشتر میدونستم.
حداقل ادم از بند دنیا رها هست.دیگه نمیدونه تو دنیا چه خبره.تنها ناراحتیش تموم شدن ابنباتش میشه

انشالله در هر زمان و سنی هستید از بند غم ها رها باشید
ولی نه مثل من

سلام
جناب رها عجب شعرای قشنگی سرودین:)
خیلی نمکی و باحالن:)
ممنون از شما

متشکرم دوست خوبم

شعر هفتم:

(پرچم)
كشـور خـوبم ایران
باشد قشنگ و زیبا
سبز و سفیـد و قرمز
سـه رنگ پـرچم ما
شـــمال كشـور ما
دریـای مـازنــدران
جنـــوب آن همیشه
خلیج فـارس ایـران