تبیان، دستیار زندگی

بنام خدا
با سلام

امام صادق (علیه السلام)فرمود : (اگر امام زمانم را درک میکردم ، تمام عمرم خدمتگذار ایشان بودم)

آیا ما خودمونو طوری تربیت كرده ایم تا در ظهور آن حضرت به درد او بخوریم؟

آیا تا به حال فكر كرده اید اگر امام زمان در زمان ظهور كنه آیا آمادگی اون داریم كه در خدمتش باشیم؟

آیا تا به حال فكر كرده اید شاید شما یار سیصدوسیزدهم  حضرت باشید؟ و شاید امر ظهور معلق شماست؟

آیا تا به حال فكر كرده اید با دعا در تعجیل در ظهور كار بزرگی از ما برمی آید؟

آیا تا به حال فكر كرده اید كه شاید در ركاب حضرتش به شهادت برسیم ؟

آیا تا به حال فكر كرده اید شاید ما یكی از عوامل تاخیر در ظهور باشیم؟

آیا تا به حال فكر کرده‌اید که شاید قرار است عده ای مدینه فاضله حضرت مهدی را نبینند؟

آیا تا به حال فكر كرده اید كه می تونیم توبه حقیقی كنیم و از سرداران سپاه آخر الزمان باشیم؟

آیا تا به حال فكر كرده اید كه ائمه علیها السلام از ما انتظار دارند؟

آیا تا به حال فكر كرده اید همه اولیا و انبیا دوست داشتند که به جای ما بودند و خدمت حضرت صاحب الزمان را میکردند؟
آیا تا به حال فكر كرده اید هیچ فکر کرده‌اید که اگر ظهور حضرت مهدی(عج) ،‌در دوران حیات ما اتقاق بیافتد ،‌چه بار عظیمی بر گرده‌مان سنگینی میکند؟
اصلا میدانید که مهدی چقدرمنتظر است تا ما به او برگردیم؟ و این نه از روی نیاز او به ماست؟ و این از روی محبت او به ماست؟
پس سعی کنیم به سمت تهذیب و خودسازی قدم برداریم و مطمئنن در این مسیر امام زمانمان را هم درک کرده و در راه خدمت به ایشان کم نمیگذاریم ان شاءالله ... 

هوالودود

سلامٌ علیکم

همینطوره

مخلَص که نیس هیچ مخلِص هم نی...!

به عینه میبینیم خاصه ما که در جامعه مذهبی زندگی میکنیم

بکار بردن الفاظ مذهبی

بکار بردن اسم اماممون , حرفای این مدلی بیشتر برای موجه نشان دادن کارمون و خودمون هست

یکی ازین راه پول درمیاره

یکی به این طریق مزدوج میشه

یکی از همین راه به نون و نوایی میرسه و الی آخر...

گاهی هم آدم انقد ازین افراد میبینه , به خودشم مشکوک میشه , یا شرمش میشه حرفایی شبیه اونا بزنه

سلام
بله متاسفانه قسم خوردن اونم به نام امامها شده یه عادت یه عادت برای قشر مذهبی من که به عینه دیدم که قسم دروغ می خورن خیلی وضعیت بدی شده اگه ما هر کاری که انجام میدیم با قصد و نیت و قرب الهی باشه می تونیم بعد از ظهورم آقا درک کنیم من خودم و میگم بعضی مواقع شده به خودم میام که این چه نمازهاییه که من می خونم همش از رویه عادت شده اصلا با اخلاص نیست از خودم خجالت می کشم بعد که می خوام دعا کنم که خدا فرج و نزدیک کنه به خودم میگم آخه با این وضع نماز خوندن من و با این گناهایی که مرتکب میشه حالا آقا هم ظهور آیا من با این رفتارم می تونم درکشون کنم خیلی سخته همش می گم خدایا اول به راه راست هدایتم کن و بعد ظهور آقامون و برسون چون دیدن آقا مهم نیست مهم اینه که بتونی درکشون کنیم

سلام.
یکم راجع به خصوصیتهای یه نیت خالص بگیم، شاید راهشم پیدا شد.
منظور به اینکه ویژگی های یه نیت خالص رو بشمریم، بعد رفقا تشریف بیارن راه ارایه بدن حالا نظر شخصی و تجربه ی شخصی، یا هم استناد به احادیث و قران، یا هم تلفیقش؛ اینجور دیگه مجبور نیستیم یه مقاله ی 200 خطی رو بخونیم.
مطالب خورد خورد به ذهن می رسه راحتتره.
یا علی

سلام
مرسی یاس کبود اومدی
استفاده کردیم از صحبتت
التماس دعا

بنام خدا

سلام

با تشكر از شما دوستان گرامی

یه مورد دیگه استمرار ومداومت بر انجام كار نیك می باشد....

سلام.
راجع به غرور حرفی ندارم، ولی غرور از نشانه های نیت خالص نبود.
خب، من برای اینکه راحتتر به معنی نیت خالص برسیم از متضادش استفاده می کنم.
روی به روی «اخلاص»، «ریا» رو استفاده می کنیم. یعنی ریاکاری. هر خصلتی که واسه ی ریا کاری بتونیم بشمریم، یعنی یه خصلت ناپسند و مانع برای اخلاص.
یکیش اینه که ازین که مردم ببینن که داره چه کار خوبی می کنه خوشحاله.
دومیش هم این که وقتی توی خلوت خودشه ناراحته، چون بقیه نیستن که ببینن چه کارخوبی داره میکنه.
سومیش هم میشه گفت همیشه دوست داره بهش بگن بارکلا نمازخون؛ بارکلا دعا خون قران خون و اگه یه روز این تمجیدا رو بردارن اونم رغبتش کم میشه.
از هر سه تای اینا میشه به این رسید که میزان «توجه به عمل صالحش» و «رضایت شخصی از عمل صالحش» و «جدیت و ارداه ی توی انجام عمل صالح» ؛ یه رابطه ی مستقیم ریاضی داره با « نظر مردم » و  « چشم های مردمی که می بینندش » و « تشویق و تمجید مردم».
خب عکس این ماجرا میشه اخلاص یعنی اگه اون سه تا عامل رو از نیت مون برای انجام عمل صالح حذف کنیم، بیشتر به معنی نزدیک میشیم.
با این حرفام، معنا رو به اینجا می رسونم که یکی خاصیت های یه نیت خالص این هست که چه مردم ببینن داره چکار می کنه و چه مردم نبینن توی کیفیت ظاهری باطنی کار فرقی ایجاد نشه و کیفیت عمل صالحش با میزان رضایت خدا رابطه ی مستقیم داشته باشه نه چشم های ناظر مردم.
خاصیت بعدی میزان رضایت و حزن ش راجع به عملی که انجام داده رو هم با میزان انتقاد و تشویق مردم هم تنظیم نکنه، و باز هم میزان رضایت و حزن ش به عمل صالحش، با یه ضریبی از میزان رضایت و غضب خدا تنظیم می شه.
اخریش هم میشه نوشت که میزان اراده اش برای ترک گناه یا عمل صالحش، هیچ ارتباطی به نکوهش مردم نداشته باشه و مهم ترین میزان برای تقویت اراده اش کسب رضای حق باشه و بس.

«و الله بما تعملون بصیر»

به عنوان مثال دخترکی که علی رغم تیکه انداختن رفقای مدرسه اش حجاب رو فقط چون خدا راضیه حفظ میکنه.
تا فعلا.
یا علی

سلام دوباره.
خب، یکم دیگه بنویسم و برم.
تا اینجا نظرم رو با ریا توضیح دارم، اینکه اول رفتم سراغ ریا واسه این بود که لباس اعتقادات خودم رو اول اگه از عین نجاست ریا پاک نکنم نمیشه بعدا بهش عطر ایمان و یقین زد و رفت سمت خونه ی خوبان عالم.
وقتی از همه ی نمرات زیر صفری که اعمالمون به واسطه ی ریا میگرفت، تازه داریم صفر میگیریم(با حذف دست و پا شکسته ی ریا از نیتمون ) می خوام نظرم رو ادامه بدم با این رویه که چه جوری میشه 1 یا 2 گرفت؟(قبول یک و دوی من هم با تبصره ی عاشورا)
خب اولین کاری که به نظرم میرسه اینه که باید نخستین کلمه های توحیدی که وقتی نوزاد بودم تو گوشم خوندن رو باید جدی تر بگیرم. منظورم «لااله الا الله» هست. این کلمه واکسنی هست که درمان خیلی از بیماری های اخلاقی معرفتی من هست ولی فعلا من برای ریا و اخلاصم نیازش دارم، خب کلمه دو بخش داره، اول میگیم «لا اله» یعنی اهای ریاکار، دنیازده اولیش راه خلاص شدن اینه که طمع رو از غیر همه ی «اله» های خودساخته ی دیگه بردار و همه ی نیت هات و حتی کارهات برای رضای هیچ کسی نباشه «الا الله». یعنی توحیدم رو درست کنم، چون میگن از همون دری که ریا وارد میشه شرک هم توجیبش میاد توی قلبت. پس شد محاکمه ی نفس به جرم «شرک» احتمالی به واسطه ی «ریا» و متر کردن اعمال و نیّاتم با این کلمه «لا اله الا الله».
قدم دوم فهمیدن هست که به میزان علم و اگاهی و یقین من ربط داره، اگر هم نمی فهمم خدا برام از اسمون فرستاده این راز رو که : «یا أَیُّهَا اَلنَّاسُ أَنْتُمُ اَلْفُقَراءُ إِلَى اَللَّهِ وَ اَللَّهُ هُوَ اَلْغَنِیُ‏»؛ خب تکلیف معلوم شد. وقتی فقیری، نه تنها تو! همه چه رییس و وکیل، اعمالت رو برای رضای فقرای دوروبرت که انجام نمیدی دیگه چون چیزی ندارن که بهت به عنوان دستخوش بدن! عقلم باید اینجا به این یقین برسونتم که به صاحب همه ی این فقرا عرضه کنم اعمالم رو و قبل مردنم به یقین برسم که ...
سومین مرحله ای که تو ذهنمه اینه که به حرف حضرت مولا(ع) گوش بدم و از این ارزوها کم کنم، چون ارزوها دل رو به دنیا گره میده و توی خلوت بجای ورق زدن دفترچه اعمالم می شینم و به دفترنقاشی ِ ارزوهام سرگرم میشم و حتی شاید یکی دوتا نقاشی دیگه هم کشیدم و این خودش بوی خوش گل محمدی رو از عطر ایمانم میگیره، و دوباره ...
فعلا همینا رو می تونم بگم.
تا فعلا یا حق

به نام خدا
سلام

حاج همت میگه: "برای اینکه لطف و رحمت خدا شامل حالمون بشه باید اخلاص داشته باشیم و برای این که اخلاص داشته باشیم هم باید از همه چیزمون بگذریم.... همه چیزمون برا خدا باشه... قلم برمیداریم برا رضای خدا باشه... حرف می زنیم برای رضای خدا باشه" و همین طور میگن...

تو این گذشتنه هم خیلی حرف هست... مثلا وقتی همزمان با یکی وارد یه هیئت یا حالا هرجا میشیم، واسه نشستن تو یه جای خوب باهاش مسابقه ندیم...

یا مثلا از حقمون برا رضای خدا بگذریم... آها، یه حدیثی داریم که ""خدا از داد و جدل بدش میاد حتی اگه به حق باشه""(نقل یه مضمون) مثلا من سر ِ مسایل کوچیک و جزیی شاید با داداشام دعوام شه... درصورتی که امتحان کردم، هربار از حقم گذشتم و سکوت کردم، ماجرا به نفع من تموم شد... این یه مثال ساده و کوچیک و شاید خنده دار بود... ولی میشه تعمیمش داد و بزرگترش رو به یادمون بیاریم

یه جمله ای هم از شهید آوینی.... میگن که """ کارتان را برای خدا نکنید، برای خدا کار کنید، تفاوتش شاید همین قدر باشد که حسین(ع) در کربلا باشد و من در حال کسب علم برای رضای خدا!"""

به هرحال ، به نظرم پاکی نیت تمرین می خواد و مراقبت... همون چهار مرحلهه.... "مشارطه" ، "مراقبه" ، "محاسبه" ، "معاقبه"....


نیتامون پاک انشاءالله!
یاحق

بنام خدا
سلام
SOHA_1990 گرامی باتشكر از بحثهای خوبتون استفاده می كنیم....

dehkade2010 گرامی استفاده كردیم ممنون جالب بود....