۴- فنر هوایی (Air Spring): نوع دیگری از فنرها میباشد که در حال رواج یافتن میباشند. فنر هوا یک سیلندر لاستیکی است که با هوای فشرده پر شده و پیستونی که به اتصالات پایین چرخ متصل است با حرکت خود در این سیلندر باعث فشردگی هوا و ایجاد حالت فنریت خواهد شد. اگر میزان وزن خودرو تغییر نماید نیز، یک والو در بالای سیلندر هوا باز شده تا به مقدار هوای داخل سیلندر بیفزاید (یک کمپرسور این هوا را تأمین مینماید) و این امر باعث خواهد شد تا خودرو با وجود افزایش بار وارده، در ارتفاع ثابت خود باقی بماند. محاسن: نرمی بسیار بالا مانند غوطهوری در هوا. معایب: پیچیدگی سیستم و قیمت بالای آن. موارد مصرف: برای خودروهای سواری، وانتها و کامیونهای سبک، در حال رایج شدن میباشد. ۵- فنر لاستیکی (Rubber Spring): این نوع فنر که توسط دکتر Alex Moulten ابداع شد، از یک لاستیک فشرده انعطافپذیر تشکیل شده. محاسن: سبک بوده و جای کمی میگیرد. معایب: قابلیتهای فنرهای فولادی را دارا نیست و بسیار ضعیفتر از آنهاست. موارد مصرف: اولین بار بر روی خودروهای مینی استفاده شد، اما هماینک در کمتر خودرویی به کار میرود و تنها برای دوچرخهها و موتورهای مسابقه و صخرهنوردی استفاده میشود. نقش تایرها در سیستم تعلیق: تایرها فنرهایی هستند که به چشم نمیآیند؛ تایرها نوعی فنر هوا میباشند که تمامی وزن خودرو را تحمل میکنند. فعالیت فنری تایرها روی کیفیت سواری و هندلینگ خودرو بسیار مهم میباشد، و به طور کل تایرها به عنوان عضو اصلی اجزاء مؤثر در کیفیت رانندگی، محسوب میشوند. سایز، ساختمان، ترکیب و تورم احتمالی در کیفیت رانندگی بسیار مؤثر میباشد. در بخشهای بعدی این مطلب به نحوهی عملکرد کمکفنر و انواع آن، دیگر اجزای سیستم تعلیق و انواع سیستمهای تعلیق خواهیم پرداخت. |