مرحبا بالقتل فی
سبیل الله و لکنکم لا تقدرون علی هدم مجدی و محو عزتی و شرفی
فاذا لا ابالی من القتل. [1] .
چه زیباست کشته شدن در راه خدا و لیکن شما مجد
و عظمت و عزت و شرف مرا
نمی توانید نابود کنید؛ در اینصورت من از مرگ واهمه ای
ندارم.
امام حسین علیه
السلام
حضرت
سیدالشهداء علیه السلام هنگام حرکت از مدینه بسوی مکه وصیت نامه ذیل را
نوشت و با
انگشتری خویش مهر کرد و به برادرش، محمد حنفیه داد.
به نام خداوند
بخشنده مهربان
بطور یقین حسین گواهی می دهد که خدایی جز الله
نیست و شریکی برای او وجود
ندارد و محمد بنده و فرستاده اوست که آیین حق
را از نزد حق تعالی آورد.
او گواهی می دهد که بهشت و جهنم حق است و روز
قیامت بی گمان به وقوع
می پیوندد و خداوند متعال انسانها را از قبرها
بر می انگیزد.
بی شک من برای تفریح و خوشگذرانی و اظهار کبر
و فساد و ظلم از مدینه خارج
نشدم بلکه جز این نیست که برای صلاح در امت
جدم، سفر را آغاز کرده و می خواهم
امر به نیکی و نهی از زشتی کرده و به سیرت جدم
و پدرم، علی بن ابیطالب، رفتار کنم؛
هر کس این حقیقت را از من بپذیرد و از من
پیروی کند، راه خدا را برگزیده و گرنه،
صبرمی کنم تا خداوند متعال بین من و این
قوم به حق داوری کند و او بهترین داوران
است.
برادرم!
این وصیت من به تو است و توفیق من جز از خدا نیست و به خدا توکل کرده و
بازگشتم به
سوی اوست. [2]
پاورقی:
[1] ملحقات
احقاق الحق 11/601.
[2] بحار الانوار 44/329.