سلام
ممنون از آفتاب گرامی، این شعر خیلی دلنشینه.
جناب برزخ عزیز، ممنونم، پیش شما درس پس می دیم، شعرتون خیلی زیباست، ممنون.
یا علی

سلام
چند بیتی از زبان الکن برزخ خدمت سید الساجدین علی بن الحسین(ع:

علی هستم مریض کربلایم
وباقی مانده از خون خدایم

                ***
میان خیمه بودم روز عاشور
بروی بستر وبیمار ورنجور

            ***
صدای هل من بابا شنیدم
به خیز سینه سویش پر کشیدم

              ***
ولی افسوس عمه مانعم شد
ویاد آور به حکم صانعم شد

             ****
که تقدیر است جانا زنده یاشی
امامت را مهی تابنده باشی

             ****
دلم خون شد زبی یاری بابا
نرفتم من به دلداری بابا

             ****
رسید آن دم که بابا سر بریدند
سرک ها بر خیام او کشیدند

              ****
شنیدم ضجه های کودکان را
صدای واغریبای زنان را

            ****
صدای خنده ی نامردمی مست
سگانی از می غارت،سر مست

               ****
جنایتکار دشمن آتش افروخت
درون خیمه ی سوزان دلم سوخت

                 ****
سر آمد آنشب وروز دگر شد
تمام آل طاها در بدر شد

سلام
بسیار زیبا و سوزان، صله تون با زین العابدین (ع)
یا علی

سلام جناب برزخ. این بیتش خیلی با دلم بازی کرد:
دلم خون شد زبی یاری بابا
نرفتم من به دلداری بابا

اجرتون با حضرات معصومین

لذت بردم از سروده ها و کلام ناب دوستان

بیدل دهلویبرای خاطرم غم آفریدند
طفیل چشم من نم آفریدند

چو صبح آنجا که من پرواز دارم
قفس با بال توام آفریدند

عرق گل کرده‌ام از شرم هستی
مرا از چشم شبنم آفریدند

گهر موج آورد ، آیینه جوهر
دل بی آرزو کم آفریدند

جهان خون ریز بنیاد است ،هشدار !
سر سال از محرم آفریدند

وداع غنچه را گل نام کردند
طرب را ماتم غم آفریدند

علاجی نیست داغ بندگی را
اگر بیشم ، وگر کم آفریدند

کف خاکی که بر بادش توان داد
به خون گل کرده آدم آفریدند

طلسم زندگی الفت بنا نیست
نفس را یک قلم رم آفریدند

اگر عالم برای خویش پیداست
برای من، مرا هم افریدند

چسان تابم سر از فرمان تسلیم ؟!
که چون ابرویم از خم آفریدند

دلم بیدل ، ندارم چاره از داغ
نگین را بهر خاتم آفریدند

سلام
از خود شعر جدا، از قافیه هاش جدا لذت بردم، واقعا ممنون

قصه ای از زبان دختران امام حسین (ع)

مردم دون آتشی افروختند

خیمه ها در آتش کین سوختند

بلبلی بال و پرش آتش گرفت

از جفا چشم ترش آتش گرفت


خواهری سوی برادر می دوید

دید مردی سر ز آقا می برید

دختری شیون کنان مو می درید

تا که دشمن سر ز بابا می برید

دختری دیگر به بابا راز گفت

روضه های قلب خود را باز گفت

ای پدر آبت ندادند ای پدر

نیزه بر رأست نهادند ای پدر

ای پدر انگشت و انگشتر کجاست

من ندارم باور این رأس شماست

ای پدر لب تشنه جان دادن بد است

روی صحرا بی سر افتادن بد است

ای پدر رأست به نزد نیزه هاست

نوک نیزه با رگانت آشناست

شمس بر نیزه بتاب از نوک نی

لب گشا و ده جواب از نوک نی

گو چرا ما را به هر دم می زنند؟

رنگ نیلی روی شبنم می زنند

کربلا را غمسرا دیدم پدر

لاله ها از باغ تو چیدم پدر

گلشن باغ رخت خونی شده

قصه ات لیلا و مجنونی شده

ابر چشمم بهر تو سیلای گشت

حنجرت از خنجری سیراب گشت

بادهای آسمان نوحه گرند

محو چشمان تو ای خونی سرند

سروده جعفر ابوالفتحی

بشنو از نی چون به سوز دل حکایت می کند

ظهر روز سوگواری را روایت می کند

ناله اش پر سوز و غمگین است لیکن ای عزیز

هر دلی را سوی دشت خون هدایت می کند

سیل اشکت راه افتد گر ببینی ظالمی

خیمه ی زینب به سرنیزه اشارت می کند

هر که نیک و بد نداند ، جبهه ی ظلمت همی

جای او باشد که بسیاری جهالت می کند

خوب می بینم که اهریمن در این روز بلا

غرق جهل است و شنا اندر ضلالت می کند

آتشی بر خیمه ها افتاده و ابلیس هم

در میان شعله ها هر دم شرارت می کند

کربلای تازه ای آید کنون آماده باش

مهدی موعود ، در کعبه صدایت می کن

***********شعر از سید جلیل میر افضلی***********

همون سید جلیل خودمون

سلام
واقعا زیبا بودن
بسیار عالی و پر محتوا که آدم میخونه به فکر میره
چقدر خوبه شاعر و هنرمند داشتن تو انجمن...ایشالله همتون سالم و سر حال زیر سایه اهل بیت باشین