ایجاد فضای خفقان، راهی برای مبارزه با ولایت
یكی از نكاتی كه ممكن است در واقعه عاشورا ذهن انسان مؤمن و آگاه و هوشیار را به خود جلب كند اینست كه چرا اصحاب و یارانی كه نسبت به مقام و شخصیت والای حضرت امام حسین (ع) وقوف كامل داشتند، در عرصه عمل وارد میدان حمایت از ایشان نشده و كنار كشیدند. برای رفع این نقطه ابهام باید كمی به گذشته و به ماجرای غدیرخم برگردیم.
در این روز بنا به نقل قول راویان پیامبر(ص) هنگام اعلان ولایت علی(ع) تلاش نمودند كه از حاضران با جمله «لاتسمعونی» نسبت به درك امر ولایت علی(ع) اقرار بگیرند. آمده است پیامبر عظیمالشأن اسلام رو به چهار سمت خود كرده و به حاضران میگفتند كه «آیا میشنوید؟». ایشان این جمله را تا مادامی كه همه پاسخ دادند «شنیدیم» تكرار میكردند و پس از آن امر ولایت مولای متقیان را بر همه اعلام نمودند و از آنان بیعت گرفتند. اما همین افراد بلافاصله پس از رحلت پیامبر، مسأله بیعت با امیرمؤمنان را فراموش كرده و در برابر حضرت امیر(ع) و حضرت فاطمه(س) كه برای یادآوری غدیر به درب منزلشان میرفتند، سكوت اختیار كرده و از حمایت این بزرگوران دست كشیدند.