با سلام:
نوشته های دوستانو خوندم همه نشان دهنده روحیات لطیف و دلهای پاک شما عزیزانه، محیط اونجا دلگیره ولی یه جورائی آدم احساس می کنه باید بره من قبلاً هم دوبار رفته بودم و همین طور مثل شما احساس اندوه کردم ولی اونجا سالمندایی بودن که با التماس درخواست می کردن دوباره بیاین ها این بود که پس از مدتها که نرفته بودم احساس دین می کردم .
دفعات قبل که رفته بودم فکر می کردم چنین جائی حتما با هزینه دولت اداره می شه و سالمند هزینه ای پرداخت نمی کنه که امکانات به این شکله ولی حالا که دیدم هزینه هم می دهند خیلی ناراحت شدم. عجب دنیایی...
ولی فکر می کنم از یک نظر دیدن چنین محیطی خوبه اونهم اینه که محبت و احترام به سالمندان خانواده خودمونو فراموش نکنیم.