ای دوست! اصلاح خود را به تأخیر نینداز، چه بسیار انسانهای سالمی که با مرگ ناگهانی از دنیا رفته اند. فرصت را از دست نده که سفر خطرناک است و وقتی دست تو از عالم کوتاه شود و خود را اصلاح نکرده باشی جز حسرت، حیرت و عذاب نتیجه ای نخواهی برد.

ما را چه شده که این همه غافلیم و اصلاح نفس خود را به فردا و فرداها موکول می کنیم؟
سلام

دوستان کمک کنند تا ابتدا بیماری تکبر را تعریف کنیم و در انتها درمان آن را با استفاده از آیات و احادیث و روایات بیان کنیم. 

با سلام

دوست عزیز چرا فکر می کنید همه ما نظراتمان یکی است درست است که همه ما در اصل صحبت با هم موافق هستیم ولی در موضاعات مختلف می تونیم تفاوتها رو هم ببینیم که اگه اونا رو پیدا کنیم شاید بشه یک باب گفتگو رو باز کنیم

به نام خدا 

سلام

" از آثار بدی كه تكبر در دل ها می گذارد به خدا پناه ببرید ، همان گونه كه از حوادث روزگار به او پناه می برید و اگر قرار بود خداوند به یكی از بندگانش اجازه دهد كبر ورزد ، به پیامبران و اولیای مخصوصش اجازه میداد ولی تكبر را برای همه منفور شمرده و تواضع و فروتنی را برای آنان پسندیده است . " خطبه 192 نهج البلاغه 

" عبرت بگیرید از كاری كه خداوند درباره شیطان انجام داد . زیرا عمل طولانی و كوشش جدی او را به جهت تكبر در یك ساعت ( زمانی اندك ) پوچ ساخت . كیست كه بعد از شیطان مانند معصیت شیطان را مرتكب شود و در پیشگاه خداوند سالم بماند ؟ " خطبه 192 نهج البلاغه 

" تفاخر را كنار بگذار و تكبر را فرو ریز و به یاد قبرت باش " حكمت 398 

كبر و غرور نوعی سرپوشه برای كمبودهای انسان .. نوعی خود گول زنكه !

سلام

....

حکیم، هرگاه حکیم واقعی گردد، و نسبت حق را با خلق و نسبت خود را با حق فهمیده باشد، تکبر ازدلش بیرون می رود، اما گاه تصور می کند که حکمت صرفاً آگاهی به مفاهیم و اصطلاحات و دانستن این مطالب است، لذا حکمت را صفت الهی و خود را در زمره انبیاء می داند: "وَ یُعَلِمُهُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَه..." (جمعه/3)، گاه حکمت را خیر فراوان دانسته:"مَن یؤتِ الحِکمَهَ فـَقَد..."(بقره/269) و خود را مشمول این خیر می شمارد؟، در حالی که قلب او از اینها بی خبر است.

حکیم و فیلسوف بزرگ اسلام- مرحوم محقق داماد- حکیم را کسی می داند که بدن برای او در حکم لباس باشد. هرگاه اراده کند آن را رها سازد؛ او چه می گوید و ما چه می گوییم؟!

پس علم و دانسته ها نباید شخص را متکبر سازد، اما به دلیل کمی ظرفیت است، که شخص به صرف دانستن چند اصطلاح خود را عالم، سایر مردم را جاهل و بال و پر ملائک را برای خود- که جوینده علم است- گسترده می پندارد!از این بدتر، حال کسی است که به مال، منال، حسب، نسب و عناوین سیاسی و اجتماعی می نازد و اینها اسباب تکبر او شده اند. دست این بیچاره از معارف خالی است، به مال، ثروت، پدر و ... می نازد و بردیگران تکبر می ورزد!

در هر حال آنچه موجب تکبر می گردد، کوچکی افق فکر و ظرفیت اندک فرد است، لذا چیزهایی که واقعاً کمال نیست و شخص آنها را کمال می پندارد و یا حتی به واقع کمال هستند، موجب تکبر او گردیده و بر دیگران بزرگی می فروشد.

سلام

...

درمان تکبر"

پس از آن که پیامدهای ناگوار تکبر را دانستی، دامن همت بر کمر زن و درصدد درمان این بیماری هلاک کننده برآی! قدری در خلقت خود اندیشه کن. تو از ابتدا هیچ نبودی، سپس اراده حق به آفریدن تو تعلق گرفت، تورا به صورت جسمی – که پست ترین مراتب وجود است- درآورد، سپس به صورت نطفه در مکانی پست قرار گرفتی و بعداً به صورت علقه و مضغه درآمدی، سپس پرودگار متعال با رحمت گسترده اش تورا حیات داد و پای به این دنیا نهادی، در حالی که هیچ یک از قوای تو در اختیارت نبود، نه توان نگاه داشتن سلامتی خود را داشتی و نه قدرت حفظ جمال، جوانی و حیات خویش را، و زمانی که اراده حق تعلق گرفت تا کارخانه وجود شخص مختل گردد و قوه و توان او گرفته شود، شخص تبدیل به یک موجود متعفن می گردد به طوری که مردم از او آزار بینند و گریزان گردند.

همچنین تو خود را با مردم شهر خود، شهرت را با مملکت خویش، مملکت خود را با کره زمین، کره زمین را با منظومه شمسی و منظومه شمسی را با منظومه های دیگر مقایسه کن، که البته این تنها عالم جسمانی است و در مقابل ماورای طبیعت قدر قابل ملاحظه ای ندارد، همین مقدار کافی است تا تکبر و فخر فروشی را از انسان بزداید.

اندیشیدن و تفکر در سیره معصومین علیهم السلام و علمای ربانی نیز در زدودن ریشه تکبر و خشکاندن این ویژگی پلید مناسب است.

رسول خدا صلی الله علیه و اله که دانش وی از وحی الهی بود و وسعت روحش بیشتر از میلیون ها میلیون انسان و خاتم پیامبران بود و به اذن الهی در تمام عوالم قدرت تصرف داشت، بیش از همه فروتن بود، در پایین مجالس می نشست و بر روی زمین غذا میل می فرمود.

از امام صادق علیه السلام وارده شده که رسول خدا دوست داشت بر الاغ بی پالان سوار شود، با بندگان در یک جا غذا میل کند و بینوایان را با دو دست خود اطعام نماید. آن حضرت سوار الاغ می شد و دیگری را نیز در ردیف خود می نشاند.

در سیره آن حضرت است که به اهل خانه کمک می کرد، با دست خود گوسفندان را می دوشید و خود جامه و کفش خویش را می دوخت. اینها دلیل تواضع، فروتنی و پرهیز از تکبر است.

فروتنی ناشی از علم و معرفت، و تکبر دستاورد جهل و نادانی است.

ای دوست! اصلاح خود را به تأخیر نینداز، چه بسیار انسانهای سالمی که با مرگ ناگهانی از دنیا رفته اند. فرصت را از دست نده که سفر خطرناک است و وقتی دست تو از عالم کوتاه شود و خود را اصلاح نکرده باشی جز حسرت، حیرت و عذاب نتیجه ای نخواهی برد.

ما را چه شده که این همه غافلیم و اصلاح نفس خود را به فردا و فرداها موکول می کنیم؟

به نام الله

باسلام خدمت میکرو محترم

من امروز میخواستم یک تایپیک با موضوع آفت دین وایمان ایجاد کنم ومبحث اصلی این تایپیک درباره حسد غرور وفخر فروشی است

برای اینکه مشکلی پیش نیاد ابتدا سری به تایپیک های گذشته انداختم تا با این تایپیک برخوردم

حالا یک سوال؟نظرتون چیه خودتون ادامه میدید

یا من مطالبی که خیلی وقته روشون تحقیق کردم بزارم 

 ودومین  سوال اینکه تایپیک جدا باشه یا در همین قسمت مطالبم رو بزارم ؟

برای من فرقی نمیکنه  .......................منتظر جوابتون هستم .

سلام

گلهای خوب ... تاپیک جدید بزنید ...چون با این توضیحاتی که دادید فکر کنم بحث جدیدی باشه...اگه تکراری بود نهایتا ادغام میشه.

ممنونم

یا علی 

سلام

حضرت محمد (ص) میفرمایند:

*تکبر نتیجه بی اعتنایی به حق و تحقیر مردم است.

**آنکه سلام آغاز می کند از تکبر بر کنار است.

*هر که برای خدا فروتنی کند خدایش رفعت دهد و هر که تکبر کند خدا او را پست کند.

*می خواهی تو را از اهل جهنم خبر دهم؟ هر کس که خود پسند و خودخواه و متکبر و حریص و بخیل باشد.

اللهم صلی علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

ای کاش همه به جای غرور عزت نفس را انتخاب میکردند...

136566

باسلام انسان هایی که خود را برتراز دیگران می دانند را انسان متکبرومغرورمی دانیم.

اگرهمیشه این آیه قرآنی رابه یادداشته باشیم ان الله لا یحب كل مختال فخورویالاتمش فی الارض مرحا  وسعی كنیم به آن عمل كنیم خداوندنیزبه ماكمك می كندویك مرحله بالاترعجب وخودپسندی كه شامل تمام اعمال ورفتارآدمی هم می شودخدایا به ما توفیق عمل به فرامین ودستوراتت راعنایت كن

تکبّرچیست؟
یعنی خود را بزرگتر و گرامی‌تر از دیگران دانستن، شخصیت دیگران را تحقیرکردن و بی‌ارزش شمردن؛ خلاصه تکبّر همان برتری‌طلبی ناروا و ناحق نسبت به دیگران است.
از علائم و نشانه های آن این است که:قلباً و عملاَ صدرنشینی در مجلس را ترجیح دهی، در راه رفتن کسی از تو جلو نیفتد، اول دیگران به تو سلام کنند: هیچ وقت و هیچ کس گفتار و کردار ترا نقد نکند و دوست داشته باشی همواره ترا تعریف کنند، حاضر نباشی نصیحت دیگران را قبول کنی خود را از همه عالم‌تر و عاقل‌تر بدانی، در کارها و تعلیم دیگران خشونت بکار ببری، مجادله را دوست داشته باشی و هیچگاه تسلیم حق نگردی نسل و نژاد خود را از همه اصیل‌تر بدانی و.... اگر این موارد را از خود بروز دهی و دیگران را متوجه این رفتارهای ناشایست خود گردانی تکبّر ورزیده‌ای.

عوامل پیدایش تکبّر
تواضع و فروتنی بیش از اندازه دیگران نسبت به خود، تربیت نادرست خانواده بی‌توجهی نسبت به ارزشها و عوامل برتری(شاید ازدیدگاه بی‌خردان ثروت عامل برتری باشد) علم و دانش، مال و فرزند و نسب، قدرت و زعامت دنیوی پیشگامی ‌در عبادت(نماز، روزه، پرداخت زکات اموال، حج و....)اگر این بیماری خطرناک در اسرع وقت معالجه نگردد، خیال ریشه می‌دواند که تمام وجود عقل و هوششان را تسخیر نموده و انسان را همانند ابلیس در مقابل خالق هستی قرار می‌دهد. اگر قبلاً هم‌نشینی با فقراء، سلام کردن به همنوعان و تواضع در برابر انسانها را ننگ و عار می‌دانست اکنون تواضع در برابر عظمت الهی و سجده بردن به آستان مبارک او را کسر شأن و بی‌خردی می‌داند. اینجاست که خود را به مرتبه مولایش که ابلیس است می‌رساند و گردن را به سان او می‌کشاند و دستور خدای خود که رحمان است به پشت سرش می‌راند و او تنها اوامر نفس پلید را حق داند.

عواقب بد تکبّر
الف) عواقب دنیوی:
اول اینکه خداوند بر قلب او مهر می‌نهد(سوره‌ی غافر آیه‌ی 35 ) و در نتیجه نور ایمان در دلش راه نمی‌یابد. و آنگاه از یک زندگی پر از آرامش و عزت محروم می‌گردد.
دوم: چون انتظارات او از مردم برآورد نمی‌شود، دلش همواره سرشار از غم، غصه و کینه خواهد بود.
سوم:چون از نصیحت و تجربه‌ی دیگران استفاده نمی‌کند در بیشتر کارهای خود شکست می‌خورد.
چهارم: دراثر غرور کاذب بادیگران جنگ و جدل راه می‌اندازد و دشمن‌تراشی می‌کند و شخصیت و جان خود را به خطر می‌اندازد.
پنجم: مردم از هم‌نشینی او می‌پرهیزند.


ب)عواقب اخروی: در آخرت هم مورد خشم و غضب خداوند قرار می‌گیرد و از بهشت محروم و وارد جهنم می‌گردد.
آیه‌ی « فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَـبِّرِینَ »(نحل/29) اوه که جای متکبّران چه بد جایی است!
حدیث: «کسی که به اندازه‌ی مثقال ذره‌ای کبر در قلبش باشد، وارد بهشت نمی‌گردد.» امام مسلم
حدیث:« هر کس از روی تکبّر و بلند دماغی لباس اشرافی بر تن کند، خداوند در روز قیامت به او نگاه نمی‌کند.» امام بخاری
حدیث:« زورگویان و متکبّران در روز قیامت به صورت مورچه حشر می‌شوند و مردم ایشان را پایمال می‌کنند زیرا نزد خداوند حقیرند. بله این گناه به حدی بزرگ است که ذره‌ای از آن انسان را به سوی جهنم می‌کشاند مگر اینکه توبه کند و قبل از مرگش خود را از آن برهاند؛ پس بیایید درمان واقعی را بکارگیریم و این بیماری کشنده را از درون خود نابود سازیم.»

اما راه علاج
1- یادآوری آثار و پیامدهای تکبّر و خود بزرگ‌بینی در دنیا و آخرت.
2- سرکشی از بیماران و شرکت در تشییع جنازه به امید اینکه شخص از درون دگرگون شود.
3- ترک همنشینی با انسانهای متکبّر و ایجاد ارتباط با فروتنان خداجو، تا کمال همنشینی اثر کند.
4- نشست و برخاست با مستمندان و افراد معلول و خوردن و آشامیدن با آنها.
5 - اندیشیدن در مورد نعمتهایی مانند مال و اولاد و اینکه چه کسی آنها را عطا کرده است؟
6– مطالعه و بررسی سرگذشت متکبّرانی چون ابلیس، فرعون، نمرود، هامان، قارون، ابوجهل و دیگر خطاکاران و ظالمان.
7– حضور در مجالس علمی‌ علمای مورد اطمینان.
8– نفس را که به کارهای ساده(امّا شرعی) که عادتاً دیگران از انجام آن پرهیز می‌کنند، وادار کردن.
9- فراموش نکردن معیارهای برتری در اسلام. ( إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عَندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ)
10 بطور مرتب نفس را زیر مراقبت و حسابرسی قرار دادن.
11- عبادت را خالصانه برای خدا انجام دادن.
12-ماهیت خود را فراموش نکردن: حسن بصری مردی را دید که با تکبّر راه می‌رود گفت برای کسی که شکمش پر از نجاست است، این طرز راه رفتن چیست؟ وهر کس که روزی چند بار نجاست را با دست خود می‌شوید و همیشه حامل آن است چگونه لیاقت تکبّر دارد؟