سلام
از رفتارهاى بسیار درخور توجه پیامبراکرم(ص) و پیشوایان معصوم(ع) تقدم در سلام (ابتداء به سلام) بود؛ آن بزرگواران به همه، حتى به کودکان و نوجوانان سلام مى کردند. البته ناگفته نماند، این سخن منافات با دستورى که در بعضى از روایات وارد شده که افراد کوچکتر از نظر سن، بر بزرگتر سلام کنند ندارد؛ زیرا این یک نوع ادب و تواضع انسانى است و ارتباطى با مسئله اختلاف طبقاتى و تفاوت در ثروت و موقعیتهاى مادى ندارد.
تقدم در سلام کردن نه تنها به عنوان یک رفتار نیکو مورد توجه بوده، نشان دهنده رشد شخصیت، فروتنى و نفى کبر و غرور و منش جاهلانه است، بلکه خود سرمشق خوبى براى تمرین مهارت های کلامى و اخلاقى است. روشن است توقع «سلام» از دیگران هرگز نمى تواند از اخلاق پسندیده اجتماعى باشد. بنابراین، به جاى آن که از دیگران انتظار سلام داشته باشیم، شایسته تر این است که خود با تأسى از اولیاى معصوم الهى همیشه با چهره ای گشاده و متبسم، در سلام کردن از دیگران پیشى بگیریم و این سبقت در خیرات است.
