تبیان، دستیار زندگی

بر این باوریم كه قرآن كتاب جامعی است و تمامی حقایق هستی به طور كامل در آن تبیین شده است .«... وَ نَزَّلْنا عَلَیْكَ الْكِتابَ تِبْیاناً لِكُلِّ شَیْ‏ءٍ» (ما این كتاب را بر تو نازل كردیم كه بیانگر همه چیز است (نحل/ 89))

هدف نهایی نزول قرآن ، انسان سازی و تربیت بشر است بنابراین منظور از «همه چیز» تمام اموری است كه انسان برای پیمودن راه تكامل به آنها نیاز دارد اموری كه تمامی جنبه‌های مادی ، معنوی ، فردی و اجتماعی او را در برمی‌گیرد .

كافی است به دریای پرفیض قرآن سری بزنیم تا از گوهرهای ناب معارف آن بهره‌مند شویم .

از جمله مطالبی كه در قرآن به طور تفضیل بیان شده ، مسائلی است كه از رووس موضوعات  علم روانشناسی به شمار می‌رود .

• یكی از امور مهم زندگی انسان «چگونه اندیشیدن » است . چرا كه نحوه تفكر هر فرد به طور مستقیم بر احساسات و عملكردهای او تاثیر می‌گذارد و به این ترتیب ، شخصیت انسان را تحت الشعاع خود قرار می‌دهد .

اندیشه‌ی صحیح ، تفكری است كه ابعاد بالقوه وجود انسان را به فعلیت برساند و او را به سوی رشد و فلاح رهنمون شود.

به میزانی كه اندیشه مثبت داشته باشیم حیات طیبه روزیمان می‌شود از سلامت روح و روان برخوردار می‌شویم و از جنبه‌های مختلف زندگیمان لذت می‌بریم .

از سوی دیگر به میزانی كه تفكرمان منفی باشد ، فقر ، نفرت ، گریز از خلق و دیگر اموری كه در این راستاست دامنگیرمان می‌شود.

بنا به نقش مهمی كه « اندیشه صحیح » در زندگی ما ایفا می‌كند، در محضر قرآن قرار می‌گیریم تا بیاموزیم كه چگونه بیندیشیم .

(مطالبی که در این تاپیک ثبت می شود، برگرفته شده از سلسله صحبتهای سرکار خانم بروجردی مدیر موسسه علمیه علی بن موسی الرضا علیه السلام می باشد )

در آیه 157، پاداش صابرین ذكر می‌شود.

«أُولئِكَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (157)»

 « اینها، همانها هستند كه الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده؛ و آنها هستند هدایت‏یافتگان! »

*********

فردی كه دارای اندیشه صحیح است باور دارد كه با صبوری كردن در برابر مشكلات ، دائماً از خداوند هدیه دریافت می‌كند.

صبر و استقامت در سختی‌ها ، پاداشی فوق تصور انسان را به دنبال دارد:

« صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ »

زمانی كه در عرصه سختی‌ها صبوری پیشه كنیم، با خداوند درگیر نشویم و به پیشگاهش اعتراض نكنیم ،،، خدای خیر الشاكرین ما را مورد لطف قرار داده و برایمان درود و سلام می‌فرستد. زمانی كه ربّ العالمین برای انجام امری اراده كند، به كل عالم هم بخشنامه می‌كند تا در آن راستا حركت كنند

به دنبال صلوات حضرت حق ، حتماً ملائك هم درود می‌فرستند، و كل نظام كائنات هم در عالم معنا از بنده تقدیر می‌كنند.

گویی فرد صابر، به دنبال صلوات خداوند، از سوی همه عالم امكان درود و تحیّت دریافت می‌كند.

« یا أَیُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلالاً طَیِّباً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ (168)»

« اى مردم! از آنچه در زمین است، حلال و پاكیزه بخورید! و از گامهاى شیطان، پیروى نكنید! چه اینكه او، دشمن آشكار شماست!»

********

انسانی كه از اندیشه‌ای مثبت برخوردار باشد فرمان « كُلُوا »را در زندگی‌اش نصب العین خود قرار می‌دهد. چنین فردی از داشته‌های كنونی‌اش نهایت بهره را می‌برد، و از امكاناتش با لذت استفاده می‌كند.

كسی كه تفكری نادرست دارد، زمانی كه باب خوشی‌ها و نعمت‌ها به روی زندگیش باز می‌شود، دائماً از دوره تلخ كامی‌ها و مشكلاتشان یاد می‌كنند، و برای روزگاری كه از این امكانات برخوردار نبودند، تأسف می‌خورند.

این افراد بهره‌بری از داشته‌های كنونی را با خاطرات تلخ گذشته همراه كرده و خود را از لذت و حلاوت نعمت‌هایشان محروم می‌كنند.

« كُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ » : خدای متعال نفرمود « كُلُوا مِمَّا َ فِی السَّماءِ » یا « كُلُوا مِمَّا یُنَزِّلُ مِنَ السَّماء » ، می‌فرماید: « كُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ » ، از آنچه نزدیك شماست و مسلط به آن‌‎ها هستید بهره‌برداری كنید. به تعبیر دیگر ، از آن چه در دسترس شماست استفاده كنید.

برای اینكه بتوانیم از موقعیت‌هایمان استفاده بهتری داشته باشیم و از داشته‌هایمان لذت بیشتری ببریم، نباید نسبت به شرایط خاص مادی یا معنوی دیگری حسرت بخوریم، و تصور كنیم اگر جای او بودیم به موفقیت‌های چشمگیری دست می‌یافتیم !

البته این امر با طلب امور متعالی منافاتی ندارد. می‌توانیم خواهان علو باشیم و برای رشد و كمال خود بكوشیم، و در عین حال از اموری كه بهره‌بری از آنها برایمان میسر است، با لذت استفاده كنیم.