سوره مباركه بقره وَ « ظَلَّلْنا عَلَیْكُمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَیْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى كُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ وَ ما ظَلَمُونا وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ (57)»
« و ابر را بر شما سایبان قرار دادیم؛ و«من» [ شیره مخصوص و لذیذ درختان] و«سلوى» [ مرغان مخصوص شبیه كبوتر] را بر شما فرستادیم؛ (و گفتیم:) «از نعمتهاى پاكیزهاى كه به شما روزى دادهایم بخورید!» (ولى شما كفران كردید!) آنها به ما ستم نكردند؛ بلكه به خود ستم مىنمودند. »
**********
در اندیشه منفی افراد یا به نعمات خاص الهی توجهی ندارند یا از آن ها استفاده نمی كنند، كه در هر صورت به خود ظلم روا می دارند.
اما در اندیشه صحیح،انسان الطاف ویژه خداوند را مورد توجه قرار می دهد و از آن ها بهترین بهره را میبرد.
«سایه» در آیه مباركه، نماد آسایش است . زندگی آرام و دور از اضطراب ،نعمت بزرگی است كه باید به بهترین وجه از آن استفاده كنیم، و در وادی بندگی حق بهتر و سریع تر از دیگران به پیش رویم.
«سایبان قرار دادن در بالای سر» نشان از آرامش فكری است.زمانی كه خداوند منان ما را از بسیاری دغدغه های ذهنی دور نگه داشته و در امور دنیوی برایمان راحت رقم زده است،باید ایفای مسئولیت هایمان با دیگران متفاوت باشد.
«نزول مائده های آسمانی» تعبیر لطیفی است برای رزق های علمی و معرفتی ،كه خداوند از عالم بالا برایمان نازل می كند . در صورتی از اندیشه و دیدگاهی صحیح برخورداریم كه از نعمت های وسیع و روزی های طیب استفاده كنیم و قدر خوشی ها و آسایش های زندگیمان را بدانیم تا بتوانیم بیش از پیش در آسمان موفقیت به پرواز در آییم.
در اندیشه ناصحیح، فرد به لطف ها و نعمت های خاص زندگی اش توجهی ندارد و به همین دلیل بهره خاصی هم نمی برد. صاحب چنین تفكری ، تصور می كند برای استفاده از شرایط مساعد زندگی فرصت های زیادی دارد. بنابراین قدر آرامش، آسایش و زندگی بی دغدغه اش را نمیداند و از فضاهای مناسب استفاده لازم را نمی برد.
در تفكر نا صحیح علاوه بر این كه فرد از نعمات خاصش استفاده نمی كند،جابجا كاری هم دارد.
به عنوان مثال شخصی از شرایط خانوادگی سالم، پر مهر و رشد آفرین برخوردار است. اما وقتی اطرافیانش در وضعیت سخت و مشكلی قرار می گیرند ، آن قدر غصه تلخ كامی های آن ها را میخورد كه شیرینی زندگی خودش از دست می رود. و این نشانی از اندیشه منفی است.
دیدگاه درست این است كه وقتی زندگی فردی مورد عنایت خاص خداوند قرار گرفته است،حق این لطف را ادا كرده و فكری و عملی قدردان شرایط لذت بخش زندگی اش باشد، و در عین حال برای رفع مشكل اطرافیانش از هیچ كمك و خدمتی دریغ نكند.