به نام خدا
با سلام.
شخص منتظر شرایط خاصی دارد و هر كسی را نمی‌توان منتظر فرض كرد. شخص منتظر باید به اصول تعریف شده در دین معتقد باشد و خود را مقید به عمل به دستورات دین اسلام بداند و به همین ترتیب از چیزهایی كه در دین نهی شده است. دوری می‌جوید و این عملكرد همان تقوی است. شخص كه منتظر اصلاح‌گری بزرگ است باید زندگی خود را براساس عقاید و فرامین مصلح برنامه‌ریزی كند.
مسلماً منتظران باید شریفترین و بهترین افراد جامعه باشند و حضرت علی علیه السلام سیمای این افراد را متقین می‌بیند.
شخص منتظر حاضر نیست به هیچ قیمتی و برای رسیدن به هیچ لذتی از كسب خشنودی امامش صرف نظر كند. زیرا می‌داند كه اصل تقوی محبوب مولایشان هستند.
در تهذیب نفس خویش از رذائل اخلاقی و مفاسد روحی می‌كوشد و نمی‌تواند خود را در وضعیتی ببیند كه اگر مولایش ظهور كرد. از دیدن روی او احساس شرمندگی كند. لذا باید خود را به گونه‌ای سازد كه لبخند خشنودی مولا را ببیند.
اینجاست كه پرداختن به تهذیب نفس و شناخت راه‌های آن برای منتظر فرج اهمیت ویژه‌ای دارد و بر 3 محور اساسی، تربیت روحی كه نقش مهمی در سازندگی انسان دارند، اشاره میكند.
1ـ رعایت تقوا و ورع، احتمام به واجبات و پرهیز از محرمات
2ـ خوف و رجاء واقعی
3ـ بغض دنیا
معانی انتظار عبارت است از یك حالت قلبی و روحی كه از آن آماده شدن برای چیزی كه در انتظارش هستی برمی‌آید. پس هر قدر انتظار شدیدتر باشد، آماده شدن هم بیشتر می‌شود. آیا نمی‌بینی كه وقتی مسافری داشته باشی كه منتظر آمدنش هستی، هرچه زمان آمدنش نزدیكتر می‌شود، آمادگی تو برای این امر بیشتر می‌شود.
در كتاب سلوك منتظران این معنی به چشم می‌خورد.
یأس به معنای ناامیدی، نقطة مقابل انتظار است كه امید در آن موج می‌زند. اگر انتظار به معنای«انتظار ظهور» باشد، ضدّ آن «یأس از ظهور» می‌باشد كه مفهوم آن كاملاً وجدانی است
در كتاب نشانه‌های یار و چكامة انتظار به كالبد شكافی «انتظار» پرداخته است.
انتظار یعنی پرچم مقاومت و ایستادگی
انتظار یعنی شعار عدالت خواهی و آزادگی
انتظار یعنی تبلور آیه‌ی «فطرت» و ره‌آورد حدیث «كفر»
انتظار یعنی قصه‌ی شوریدگی عاشقان حضرت دوست.
انتظار یعنی تفسیر خون نامه‌ی نینوا
انتظار یعنی پاسداشت شرافت و كرامت انسانی
انتظار یعنی زورقی عرش پیما در گرداب شهوات و موج خیز هواهای نفسانی.
انتظار یعنی بهانه‌ای برای تپیدن قلب تاریخ.
انتظار یعنی ضمانت نامه‌ی پیروزی هابیلیان
آنچه مسلم است در زندگی انسان و زندگی امروزی كه فشارهای روحی از جهات مختلف بر مردم فشار می‌آورد و هرچه به زندگی خود فكر می‌كنند، راه فراری از مشكلات نمی‌یابند. آنچه آنها را نجات خواهد داد. امید به آینده است.
آینده‌ای كه خبر نداشتن از آن شاید خود بهترین امید باشد. حتی می‌بینیم كه در احادیث نیز یكی از گناهان ناامیدی است. امید تنها بهانة زندگی است، اگر در زندگی افرادی كه خودكشی می‌كنند، دقت كنیم، می‌بینیم كه علت خودكشی آنها، ناامیدی از آینده است. این انتظار است كه انسان را وامی‌دارد، در مقابل ظلم ظالمین ایستادگی كند. چرا كه اگر امید به آینده نبود، شاید بسیاری از انسانها به راحتی به ظلم ظالمان تن می‌دادند. ولی به امید اینكه روزی از زیر بار ظلم بیرون می‌آیند و در مقابل ظلم ایستادگی می‌كنند.
انتظار آن نیست كه دست روی دست بگذاریم و منتظر باشیم كه شخصی بیاید و همه چیز را عوض كند. بلكه انتظار آن است كه ما طوری روی شخصیت خود كار كنیم كه وقتی مصلح آمد، بتوانیم خود را با شرایط او وفق دهیم. حال اگر این انتظار، انتظار رسیدن به بهترین شخص عالم و بهترین حكومت عالم و بهترین وضع عالم باشد. شاید بهتر بتوان با آن كنار آمد، آنچه در روایات می‌بینیم ترسیمی از یك حكومت ایده‌آل است كه به آن مژده داده شده‌ایم.
مهمترین مانع تحقق انتظار در جامعه، جدی نگرفتن مردم به اخبار آینده است. بطوری كه مردم، زندگی ایده‌آل را با جامعه امروزی می‌سنجد و با محاسبة ذهنی خود، حكومت عادلانه را دور از دسترس دانند.
از طرفی نداشتن شناخت صحیح راجع به انتظار، مانع شكل گرفتن موضوع انتظار در مردم است. شاید بیشتر مردم فكر كنند انتظار، امیدی واهی به آینده‌ای مجهول است.
یكی از مهمترین موانع، تبلیغات دشمنان اسلام و مهدویت است. كه خصوصاً در این چند ساله با قدرت زیادی سعی در اعمال نفوذ در مسلمانان دارد.
یكسری مقدمات وجود دارد كه اگر نباشد، انتظار حاصل شدنی نیست.
اول: یقین به ظهور حضرت: كه هرچقدر علم ویقین شخص به ظهور امام علیه السلام بیشتر و عمیق‌تر باشد، انتظارش نسبت به آن بیشتر است.
دوم: نزدیك دانستن امر ظهور: ممكن است كسی به اصل ظهور حضرت یقین داشته باشد ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند، در این صورت انتظارش نسبت به آن سست و ضعیف می‌شود. ولی اگر آن چنانچه در احادیث اهل بیت علیهم السلام آمده است، امر ظهور را دور نیندازیم، بلكه آن را نزدیك ببینیم، آنگاه انتظارِ ما نسبت به آن شدیدتر می‌گردد.
سوم: دوست داشتنِ ظهور امام علیه السلام: كسی كه به ظهور امام زمان‌علیه السلام صددرصد معتقد است و وقوع آن را هم نزدیك می‌بیند هر قدر آن وضعیت موعود را بیشتر دوست بدارد، انتظارش نسبت به آن بیشتر خواهد بود.
چهارم: دوست داشتن خود امام عصرعلیه السلام: هر كسی محبت و علاقه‌اش به امام زمان علیه السلام بیشتر باشد، ظهور ایشان را بیشتر دوست دارد و قهراً انتظارش نسبت به قدوم ایشان بیشتر و قوی‌تر خواهد بود.
بنابراین باید این چهار عامل را قوی كنیم تا انتظار شدیدتر شود.
ازسایت isfahan.mahdi313.org که منابع هم در آن نوشته بود
سلوك منتظران، ص218. سلوك منتظران، ص209. سلوك منتظران، ص34سلوك منتظران، ص39. سلوك منتظران، ص25. سلوك منتظران، ص27,28,
یاعلی
