تبیان، دستیار زندگی

 

همانطور که مطلعید قرار است تا چند سال آینده تمام مدارس ایران هوشمند شوند.

 

 به نظر شما اجرای این طرح با چه چالشهایی مواجه است؟

 

نقاط قوت و ضعف این طرح را در چه می‌بینید؟

 

 

 

نه نه اين جا براي کساني است که دوبل دعا مي خواهند!!!!!!!!!!!!!!!

سلام اينجا دوبلس؟؟؟ سوبلش کجاست پس؟؟ من اينجا التماس دعا گفتم سوبله کجاس که اونجا بريم التماس دعا بگيم

سلام خوب اونجا که نمي تونم بيام " يعني هنوز نطلبيدنم " وگرنه سوبل که چه عرض کنم بي نهايتبل "بي نهايت + بل"

سلام عزيزم مرسي گلم ايشالله به سلامتي !!!!

بياين تو انجمن عمومي ببخشيد ها

بسم الله الرحمن الرحيم. يا الله، ببخشيد پريدوم وسط حرفتون. اما اگه من بودم جوابش رو ميدادم: خدا فقط از آينده خبر داره و مي دونه که تو تصميم اشتباهي مي گيري و اين علم دليل بر اجبار کردنت به اين کار که نيست. مثلا من ميدونم الآن آقا ولايت بهم جواب ميده و يقين دارم که جواب ميده. حتي حاضرم قسم بخورم که جواب ميده. آيا اين به اين معنيه که ايشون رو اجبار به جواب دادن کردم؟ (آقا ولايت، ضايمون نکني هااااا... :D )

به نام خدا پدافند جان ازت ممنونم اما بريم سراغ سوال و جواب و اون شعر خيام: واکاوي دو مرتبه سوال: همان طور که مي دانيم خداوند از همه اسرار ما باخبر است و مي داند سرانجام چه مي شود و از همان اول براي او مشخص است که فلاني چه کاره مي شود . از طرفي خوب و بد بودن ما براي خدا فايده اي هم ندارد، حال چرا خداوند ما را به بهشت و جهنم مي برد و ما را مورد عذاب و پاداش خود قرار مي دهد؟ ابتداء پرسش را تجزيه مي کنيم تا ببينيم که آيا اصل پرسش درست است يا نه; و آنگاه به پاسخ آن مي پردازيم . پرسش دو مقدمه دارد که بر اساس آن اشکالي بنا شده است . اما مقدمه اول، خداوند از همه اسرار با خبر است و مي داند سرانجام هر کس چه مي شود . اين مقدمه درست است و از آن به علم ازلي پروردگار تعبير مي شود; به اين معنا که خداوند از ازل مي داند چه اتفاقي در چه زمان و چه مکاني رخ مي دهد . گروهي از علم ازلي پروردگار به اشيا، جبر را نتيجه گرفته اند و کار خود را توجيه کرده اند . مثلا در شعر منسوب به خيام آمده است: من مي خورم و هر که چو من اهل بود مي خوردن من به نزد او سهل بود مي خوردن من حق ز ازل مي دانست گر مي نخورم علم خدا جهل بود اين شبهه است که برخي وارد کرده اند .

اما پاسخ صحيح آن اين است که خداوند از ازل مي دانست فلاني با اختيار خود کاري را انجام مي دهد; به عبارت دقيق تر علم ازلي الاهي به عالم و جهان، علم به نظام علي و معلولي آن است و براساس آن، نظام جهان با همه علل و اسبابش متعلق علم بدون واسطه و مستقيم خداوندي است; يعني خداوند از ازل مي داند که فلان حادثه از فلان علت و فاعل صادر مي شود و اين علم هيچ مجوز جبري مسلکي نيست . در افعال اختياري که علت، اختيار و قدرت و اراده آدمي است، خداوند مي داند که فردي به سوء اختيار خود گناه مي کند يا ديگري به حسن اختيار خود راه ثواب در پيش مي گيرد . پس علم ازلي مجوزي براي گناه و جبري گرايي نيست; به تعبير خواجه نصير الدين طوسي: علم ازلي علت عصيان کردن نزد عقلا ز غايت جهل بود

اين اختيار و نفي جبر را مولوي در اشعاري زيبا آورده است: آن يکي بر رفت بالاي درخت مي فشاند او ميوه را دزدانه سخت صاحب باغ آمد و گفت اي دني از خدا شرمت بگو چه مي کني؟ گفت از باغ خدا بنده خدا مي خورد خرما که حق کردش عطا پس ببستش سخت آن دم بر درخت مي زدش بر پشت و پهلو چوب، سخت گفت آخر از خدا شرمي بدار مي کشي اين بي گنه را زار زار گفت کز چوب خدا اين بنده اش مي زند بر پشت ديگر بنده اش چوب حق و پشت و پهلو آن او من غلام و آلت فرمان او گفت توبه کردم از جبر اي عيار اختيار است، اختيار است، اختيار