تبیان، دستیار زندگی

کانادا کشور خیلی بدیه. من از این کشور متنفرم. دلایل من هم واضح و مبرهنه. برای اینکه مطمئنتون کنم که نظرم کاملا درسته بعضی از دلایلم رو اینجا می نویسم تا خودتون قضاوت کنین. فقط یادتون باشه که فکر مهاجرت به این کشور عوضی رو نکنین. به همون ایران خودمون بچسبین و از زندگی پر صلح و صفا در کنار خانواده تون لذت ببرین. این هم دلایل من:

 

1.  اینجا یک نظام پزشکی احمقانه داره که آدمها رو همین طور بی دلیل مجانی معالجه می کنه. مثلا اگر برین بیمارستان هزینه ویزیت دکتر، معالجات، عمل جراحی، اتاق بیمار، غذا و داروی بیمار و خیلی چیزهای دیگه رو دولت می ده. آخه جون من کدوم کشور خراب شده ای یه همچه کار احمقانه ای می کنه. تازه تو اکثر اتاقهای بیمارستانها تلویزیون هست. برای بچه ها وسایل بازی هست. برای همراهان اتاق انتظار هست که گاهی وقتها هم توش قهوه و شکلات مجانی گذاشتن. از همه بدتر اینکه مریض چون قرار نیست پول بده می تونه آزادنه در محیط بیمارستان بچرخه. ساعت ملاقات هم به طرز احمقانه ای معمولا از صبح شروع میشه تا شب.
   
   
2. اکثر پیاده روها و خیابونهای شهرها پر از چمنه. آدم حالش بهم می خوره اینقدر سبزی می بینه. اَه. آخه اینم شد کار. بدتر اینکه هی شهرداری میاد سر این چمنها رو می زنه و مرتبشون می کنه. تازه اینجا این قدر پارک و بوستان هست که آدم نمی دونه کدومشون رو بره. این یکی که خیلی بده. آخه آدم گیج میشه و گیجی هم برای سلامتی مضره.
   
   
3. اینجا مدرسه ها مجانیه. تازه تو این مدرسه های مجانی تو هر کلاس معمولا بیشتر از ۲۰ تا شاگرد نیست. تا دلتون بخواد در اختیار این بچه ها وسایل بازی و امکانات آموزشی گذاشتن. آخه آدم نباید حالش از این وضعیت بهم بخوره. فکر نمی کنین چقدر بچه ها فاسد میشن وقتی فکرشون آزادنه کار می کنه و می تونن از خودشون ابتکار به خرج بدن. بدتر اینکه خیلی از بچه ها تو مدرسه دو تا زبون یاد می گیرن و وقتی دیپلمشون رو می گیرن دو تا زبون انگلیسی و فرانسه رو عین هم صحبت می کنن و می نویسن. واقعا این یکی که دیگه حالم رو بهم می زنه.
   
   
4. دولت لوس کانادا برای اینکه مردم رو خر کنه به اونهایی که بچه دارن هرماه یه پولی می ده. احمقانه اینه که اگر کسی در آمدش کمتر باشه پول بیشتری می گیره. بعضی ها برای هر بچه ای بیش از ۲۵۰ دلار در ماه می گیرن تازه علاوه بر اون اخیرا ۱۰۰ دلار هم بابت پول مهد کودک می گیرن. اَه اَه اَه
   
   
5. بیشتر راههای کانادا اتوبانه. آخه تو رو خدا یکی نیست بگه اتوبان باعث میشه آدم راحت تر باشه و این خیلی بده. بدتر اینکه اکثر این اتوبانها عوارضی ندارن و همین طور مجانی می ری توشون. تو رو خدا می بینی مالیاتی که از ما میگیرن رو صرف چه بریز و بپاشهایی می کنن.
   
   
   
6. تو این کشور عجیب و غریب خدمات آزمایشگاهی مجانی. آخه آدم این رو به کی بگه. وقتی میری آزمایشگاه نه تنها خون و ادرار و اونی که نمیشه اسمش رو بگم مجانی آزمایش می کنن بلکه احمقا نتیجه آزمایش رو مستقیم می فرستن برای دکترت که مریض به زحمت نیفته. این دیگه قابل تحمل نیست.
   
   
7. بدترین چیز اینه که تقریبا همه اتوبوسهای مدارس اینجا به یک شکلن. همه به رنگ زردن که حال آدم ازش بهم می خوره. آخه احمقا فکر می کنن اگه رنگ اتوبوس زرد باشه بهتر دیده میشه و خطر تصادفش کمتره و بچه ها جونشون بیشتر در امانه. از اون احمقانه ترش اینه که وقتی سرویس مدرسه وا میسته که بچه ها رو سوار یا پیاده کنه کلی  چراغهای عجیب غریب دور و ورش روشن میشه و همه ماشینها در هر طرف خیابون که باشن وامیستن تا بچه ها با امنیت کامل تو خیابون تردد کنن. آخه چه اهمیت داره که چندتا بچه در طول سال به خاطر تصادف بمیرن که اینا این همه مردم رو به زحمت میندازن.
   
   
8. اگه بخوای تو کانادا یه کار جدید راه بندازی اینقدر بهت اطلاعات مجانی میدن که دیگه بالا میاری. از وب سایتهای دولتی بگیر تا مشاورای حضوری که همین طور پول مالیات رو به عنوان حقوق بهشون میدن تا به یه عده که می خوان ایجاد کار بکنن کمک کنن. آخه اینم شد کار. چرا باید از آدمهایی که طرحهای خوب تو کلشونه حمایت کرد. چرا دولت تا ۲۵۰ هزار دلار به این جور آدمها وام میده. چرا شهرداریها از این آدمهای مبتکر حمایت می کنن. این دیگه چه وضعشه بابا.
   
   
   
9. از سیستم بد اداری اینجا هر چی بگم کم گفتم. بیشتر کارهای اداری اینجا یا از طریق اینترنت انجام میشه و یا از طریق تلفن. برای اینکه نکنه کارمندهای تنبلشون بخوان با ارباب رجوع سر و کله بزنن بیشتر کارها رو از راه دور و در اسرع وقت انجام می دن. این دیگه نوبرشه والا.
   
   
   
10. تو خیلی از شرکتهای بزرگ وقتی کارمندها میرن سر کار اصلا کارت نمی زنن. اصلا کسی ازت نمیپرسه کی اومدی کی رفتی. این دیگه چه وضعشه. اون وقت با این وجود اکثر کارمندها به موقع میان و به موقع میرن.
    
    
    
11. اینجا تقریبا هر کس هر جوری دلش بخواد لباس می پوشه و دین هم آزاده و هر کسی هر دینی که بخواد داره. کسی اصلا ازت سوال نمی کنه که دین و ایمونت چیه. یا آمای با حجاب رو از انشگاه اخراج نمیکنن
    
    
    
12. نظام بانکی اینجا حال آدم رو بهم می زنه. بیشتر کارها اتوماتیک انجام میشه. پرداخت قبضهات رو میتونی اتوماتیک کنی. دریافت حقوقت اتوماتیکه. خیلی از کارها رو از طریق اینترنت انجام می دی. دستگاههای خود پرداز همه جا ریخته که بتونی راحت پول بگیری یا کارهای بانکیت رو انجام بدی. کارتهای اعتباری و خطهای اعتباری و غیره و غیره تو رو از اینکه به دوستان و آشنایانت برای گرفتن پول مراجعه کنی بی نیاز می کنه. همینه که آدمها از هم فاصله می گیرن. چون هیچ کس از کسی طلبکار نیست کمتر به هم دیگه تلفن می زنن.
    
    
    
13. آدم از پلیس کانادا نمی ترسه. بابا پلیس باید ابهت داشته باشه نه اینکه به آدم احترام بذاره. همینه که رقم جرم و جنایت اینجا کمه دیگه. لابد مردم از پلیس خجالت می کشن. چون مطمئنم که از پلیس نمی ترسن. کشور کم جرم و جنایت که کشور نیست.
    
    
14. رقم تورم تو کانادا کمتر از سالی ۳ درصده. معمولا این رقم حدود ۲ درصد نگه داشته میشه. اعصاب آدم خرد میشه از بس که قیمتها زیاد نمیشن. احساس می کنی که هیچ تحرکی تو اقتصاد این کشور نیست.
    

اگه بخوام از بدیهای کانادا بگم این لیست سر به فلک می کشه ولی فکر کنم همین ۱۵ مورد برای اینکه متقاعدتون کنه کافی باشه. دیگه به اینکه فروشنده ها خوش برخوردن، پلیس از آدم رشوه نمی خواد، مردم به هم احترام می ذارن و خیلی چیزهای بد دیگه اشاره نمی کنم.

خوش باشین.

سلام دوست عزیز

راستش من در مورد كانادا چیز زیادی نمی دونستم و وقتی اینو خوندم كلی لذت بردم (ولی واقعا اینطوریه؟؟)یكی از دوستان گفتند كه معایب اونو برامون می نویسن.ازشون می خوام بنویسن تا یك دید واقعی تری پیدا كنم چون اینطوری كه بهشته!!!

اینجایی که گفتی چه جای خوبیه بهشت واقعی ولی تو از نوشتن این حرف منظور دیگه ای داری اون هوایی کردم ما جونا مگه نه تو از بهشت تعریف میکنی بعد میگی حالم بهم میخوره اونم برای اینکه تبیان مطلبت رو بزار میگی کانادا بده من همین اهوازمون رو به صدتا دنیا نمیدم

اگه باورتون نمیشه یه سفر برین کانادا

باورتون بشه زیاد فرقی به حال من نمیکنه فقط دوست داشتم واقعیت کانادا رو بدونین همینو بس

من خودم کانادا نرفتم ولی مالزی رفتم برای زندگی من خیلی هم از ایران بهتر بود بازم  شرایط فرق میکنه مثلآ یه مداح عمرآ نمیره مالزی یا کانادا زندگی کنه چون شرایط تو ایران براش بهتره ولی یه مهندس کامپیوتر با کله میره میگی نه دوروبرتو نگاه کن

چه ایرانی های نخبه ای که توی آمریکا و .... هستن

سلام دوباره

راستش این بحث مفصلی خواهد شد. من هم اصلا نمیخوام چیزی رو تحمیل کنم اما واقعا "آواز دهل شنیدن از دور خوش است"

من فکر میکنم بزرگترین دلیل این تبلیغات خیلی خوب و ذهنیت ما ایرانی ها نسبت به کانادا همون مطلبی هست که گفتم، ایرانی های زیادی در کانادا هستند و برای هموطنان دیگرشون در بیان مطالب و تعریف از اونجا اغراق میکنن.

من از چند منظر به  زندگی در کانادا و معایبش میپردازم (چون خوبی هاش رو با مقادیر زیادی غلو خوندیم) و قضاوت رو به خودتون میسپرم.

سلام دوباره

راستش این بحث مفصلی خواهد شد. من هم اصلا نمیخوام چیزی رو تحمیل کنم اما واقعا "آواز دهل شنیدن از دور خوش است"

من فکر میکنم بزرگترین دلیل این تبلیغات خیلی خوب و ذهنیت ما ایرانی ها نسبت به کانادا همون مطلبی هست که گفتم، ایرانی های زیادی در کانادا هستند و برای هموطنان دیگرشون در بیان مطالب و تعریف از اونجا اغراق میکنن.

من از چند منظر به  زندگی در کانادا و معایبش میپردازم (چون خوبی هاش رو با مقادیر زیادی غلو خوندیم) و قضاوت رو به خودتون میسپرم.

از اونجایی که من رشته فنی خوندم و ما عادت داریم هر پروژه ای رو خرد کنیم و بخش بخش جلو بریم سعی میکنم در این مورد هم این کار رو بکنم. اگر بخوام دسته بندی کنم و در مورد مهمترین هاش توضیح بدم یک گزارش مانندی شبیه این میشه:

1) مشکلات کلی زندگی به عنوان یک انسان

 1-1 آب و هوای غیر قابل تحمل

1-1-1 سرما

1-1-2 تاریکی

1-2 هزینه زندگی

1-3 دوری مسیرها و سختی ارتباط

1-4 دور افتادگی نسبی از بخش قابل توجهی از دنیا و دشواری سفر برون کشوری

2) مشکلات زندگی به عنوان یک ایرانی (شرقی)

1-2 برخوردهای نژادپرستانه عامه

2-2 محرومیت های آشکار و نهان اجتماعی و حقوقی

3-2 توهین های ساماندهی شده (تروریست و اکتریمیست و ضد حقوق بشر و غیره) از سوی پروپاگاندا

4-2 مشکلات عجیب دریافت ویزا و اجازه اقامت

3) مشکلات زندگی به عنوان یک مسلمان

1-3 دشواری در انجام فعالیت ها و اجرای آموزه ها

2-3 مشکلات مربوط به خوراک

3-3 مشکلات مربوط به کار و تفریح

4-3 مشکلات مربوط به چگونگی تربیت فرزندان

4) به عنوان یک دانشجو

1-4 سطح علمی دانشگاههای کانادا

خوب تا اینجا من فقط فهرست مطالب رو گفتم. اگر دوست داشتید میتونیم در مورد هر بند مفصل صحبت کنیم. اما بد نیست توضیحاتی در مورد مهمترینشون بدم.

کی گفته زندگی در کانادا مفته؟ چون آزمایشگاهها پول نمیگیرند یعنی همه چیز ارزان و رایگانه؟

هزینه مسکن؟ (800 تا 1000 دلار دست کم) بیمه ماهیانه؟ (30 تا 50 دلار دست کم) برق و تلفن و گاز و اینترنت و .. ؟ (دست کم 300 تا 400) به علاوه لباس و تجهیزات درسی یا کاری و حمل و نقل شهری و ... که تقریبا ماهی 1700 تا 2000 دلار برای زندگی معمولی هزینه داره!!

(ممکن ه شما بگید که من یک دوستی دارم که با ماهی 1200 دلار داره در فلان شهر کانادا زندگی میکنه و هنوز هم زنده مونده! اولا که شهر به شهر هزینه ها کمی تفاوت داره، ثانیا اینکه بنده دارم هزینه های یک زندگی معمول رو میگم، نه حالتی که با مشقت و سنگ به شکم بستن و دو در کردن بلیط مترو و ... فقط انسان زنده بمونه!)

بنابراین اون دوست وبلاگ نویس که مینویسه 100 دلار بابت مهد کودک بچه در کانادا پول میدن (و ما میایم صد دلار رو به ریال تبدیل میکنیم و میگم اوووووه چقدر پول!) ، کاش میگفت چی شده که این سیاست رو دولت اتخاذ کرد (آیا احیانا مردم بخاطر مشقت های مالی به این نتیجه نرسیده بودن که بچه دار شدن احمقانه است و رشد جمعیت افت شدید کرد؟) و هزینه واقعی بزرگ کردن بچه در ماه چقدر هست!

در مورد دانشجو بودن در کانادا 

متاسفانه علی‌رغم اینکه در سال‌های اخیر بسیاری از دانشجویان ایرانی برای ادامه تحصیل به کانادا رفتند، دانشگاه‌های کانادا دانشگاه‌های چندان مطرحی در دنیا نیستند. در واقع تحمل همه سختی‌های بودن در کانادا به پایین بودن سطح علمی بسیاری از این دانشگاه‌ها نمی‌ارزه. یعنی تحمل این همه برای اینکه صرفا این کشور اقامت دایم میده برای دانشجوهای ایرانی پذیرفتنی شده، اما شاید حسابگرانه تر که نگاه کنیم، دانشگاههای بسیار بهتری در کشورهای مناسب تر برای زندگی بودند و این دانشجویان فرصت سوزی کردند. شخصا فکر میکنم اگر دانشجوی ایرانی در هر دانشگاهی در کانادا غیر از "دانشگاه تورنتو" (خود تورنتو، نه دانشگاههای دیگه این شهر مثلا رایرسون  و ...)  "یو.بی.سی یا بریتیش کلمبیا" ،  "دانشگاه آلبرتا" و در چند رشته خاص مهندسی "کلگری"  و نهایتا "واترلو" رفته باشه، مسلما گزینه های بسیار بهتری رو از دست داده. (و شاید بشه گفت در واقع عمرش رو در این کشور یخی تلف کرده)

اگر در هر مورد دوست دارید بیشتر صحبت کنیم لطفا اشاره کنید.

در مورد آب و هوای نه چندان جالب کانادا هم خوندن این مطالب از یک ایرانی ِ مقیم اونجا شاید جالب باشه:

وقتی از زمستان حرف می زنیم دو نکته به ذهن میاد: هوای سرد و احساس سرما. زمستان در کانادا، و یا حداقل در بخشهای میانی اون، از این لحاظ تفاوت اساسی با ایران داره. درعمل سردی هوا در کانادا شدیدتره اما احساس سرما نمی کنی. اگر بکنی یعنی اوضاع خرابه و ممکنه سر از بیمارستان در بیاری.

سردی هوا: در ایران، یا به عبارت بهتر در تهران، دمای -۱۰ یعنی آخر دنیا. در کانادا -۱۰ یعنی مرتب می شنوی “چه هوای خوبی!”. در عمل هوا تا -۴۰ پایین می ره و یاد می گیری چند لحظه ای رو در این دما سپری کنی. استانداردهایی البته هست برای زمانی که هوا خیلی سرده. برای مثال مجاز نیستی بیش از چند دقیقه در هوای سرد پوستت رو بدون پوشش بگذاری و گرنه سرمازده می شه (frost bite). دوستی رو می شناسم که نزدیک بود انگشت پاش رو به این دلیل از دست بده. یخ زدگی داخل بینی و مژه ها چیزیه که زیاد اتفاق میافته و یاد میگیری بهش دقت نکنی. نکته مهم دیگه باده. گذشته از دمای هوا چیزی تعریف می شه به اسم wind chill. این یعنی میزان احساس سرما بدلیل وجود باد و می تونه تا ۱۰ درجه هم باشه. مثلا می شنوی که دما -۳۰ه و مثل -۴۰ حس می شه بدلیل باد. این از سردی هوا.

 اکثر ساختمونها  (مثلا در دانشگاهها و ادارات بزرگ) به کمک یک سیستم تونلی به هم متصلند. به این ترتیب تو می تونی از این سر دانشگاه تا اون سر بری بدون اینکه لحظه ای در تماس با هوای سرد باشی. هوای داخل ساختمون ها هم گرمه و کمتر پنجره ای قابلیت بازشدن داره (همگی هم دوجداره هستند). در Calgary ساختمانها در down town به کمک راهروهایی به هم وصلند که از زمین ۴-۵ متری فاصله دارند. به این ترتیب از اتوبوس که پیاده می شی داخل یک ساختمون یا فروشگاه می شی و تا اتمام کارت در هوای گرم هستی. این البته یعنی از داخل فروشگاه ها گذر داده می شی و شاید دستی هم به جیب بردی. این به اضافه آلوده نبودن هوا تحمل سرمای اینجا رو حداقل برای من ساده می کنه. طول زمستان البته خیلی زیاده و عملا آدم رو نسبتا روانی می کنه.

  (در واقع مدتهای زیادی میگذره از سال که شما در عمل امکان تماس به هوای آزاد و محدوده سرباز را ندارید)