تبیان، دستیار زندگی

سلام

در اینجا می خواهیم لطیفه ثبت كنیم.حواستون باشه گفتم لطیفه ..نه جوك.

خصوصیات این لطیفه ها اینه كه به گذشته بر می گرده وخیلی ازاونا هم شاید واقعا اتفاق افتاده باشه.اینم اولیش:

خواجه منعمى مقبره منقش بسیار عالى براى خود ساخت و بنّایان در مدت یكسال تمام آن را به اتمام رسانیدند. روزى كه مقبره تقریباً نیمه‏تمام شده بود خواجه به بناء گفت: این مقبره دیگر به چه احتیاج دارد و چه مى‏خواهد؟! بناء گفت: وجود مبارك!!

جناب ssadeq مثل اینکه شما خاطره خوشی از خوندن متن اصلی تاپیک ندارین
نه؟؟؟
لطیفه = با جوک نیس
اگه متن اصلی تاپیک رو بخونین متوجه می شین
اما به عنوان پارازیت یا مزاح جالب بود
مرسی

سلام

؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام

شاعرى در مدح خواجه بخیلى قصیده‏اى ساخت و به نزد وى برد ولى هیچ صله‏اى به وى نداد. یك هفته صبر كرد و اثرى ظاهر نشد. قطعه تقاضایى بگذرانید. خواجه باز التفات نكرد! بعد از یك هفته او را هجو كرد. باز خواجه به روى خود نیاورد. سپس شاعر بیامد و بر در خانه او مربع بنشست! چون خواجه بیرون آمد و او را دید كه به فراغت بال نشسته است، گفت:

اى مبرم بى‏حیا! قصیده گفتى به تو هیچ ندادم. قطعه تقاضایى آوردى، روا نكردم، هجو گفتى به روى خود نیاوردم. دیگر به چه امیدى اینجا نشسته‏اى؟! گفت: بدان امید كه بمیرى و مرثیه‏ات بگویم شاید از وارثت چیزى دریافت كنم!!

سلام علیکم و رحمته و الله و برکاته (جواب سلام واجبه ) باشه لطیفه به خاطره shore

سلام

این لطیفه رو از یك سایت افغانی برداشتم..جالبه:

یک نفر در ماه رمضان در سر سرک مشغول نان خوردن بود که یک پولیس او را می بیند و دستگیر کرده و پیش قاضی میبرد . میبیند که قاضی در حالت خوردن کباب است

قاضی - خیرتی است چی کار داشتید

پولیس - هیچ قاضی صاحب این مرد در سرک  نان خوشک می خورد من گفتم بیارمش پیش شما که باهم نان و    کباب بخورید

خوشم اومد برزخ ((((((((((((پوليس ))))))))))))))))))))))) چه حال هوايي دارن افغاني ها

سلام روزي خليفه هارون الرشيد به اتفاق بهلول به حمام رفت . خليفه از روي شوخي از بهلول سوال نمود اگر من غلام بودم چند ارزش داشتم ؟ بهلول جواب داد پنجاه دينار خليفه غضبناك شده گفت : ديوانه تنها لنگي که به خود بسته ام پنجاه دينار ارزش دارد . بهلول جواب داد من هم فقط لنگ را قيمت کردم . و الا خليفه قيمتي ندارد .

سلام آورده اند که بهلول سکه طلائي در دست داشت و با آن بازي مي نمو د . شيادي چون شنيده بود بهلول ديوانه است جلو آمد و گفت : اگر اين سکه را به من بدهي در عوض ده سکه که به همين رنگ است به تو ميدهم . بهلول چون سکه هاي او را ديد دانست که آنها از مس هستند و ارزشي ندارند به آن مرد گفت به يک شرط قبول مي کنم اگر سه مرتبه با صداي بلند مانند الاغ عر عر کني !!! شياد قبول نمود و مانند خر عرعر نمود . بهلول به او گفت : خوب الاغ تو که با اين خريت فهميدي سکه اي که در دست من است از طلا مي باشد ، من نمي فهمم که سکه هاي تو از مس است . آن مرد شياد چون کلام بهلول را شنيد از نزد او فرار نمود .

سلام از عبيد زاكاني: زني که سر دو شوهر را خورده بود، شوهر سيمش رو به مرگ بود. براي او گريه مي‌کرد و مي‌گفت: اي خواجه، به کجا مي‌روي و مرا به کي مي‌سپاري؟ گفت : به چهارمين.

بنام خدا     سلام بهلول هر وقت دلش مي گرفت به کنار رودخانه مي آمد. در ساحل مي نشست و به آب نگاه مي کرد پاکي و طراوت آب، غصه هايش را مي شست. اگر بيکار بود همانجا مي نشست و مثل بچه ها گِل بازي مي کرد آن روز هم داشت با گِل هاي کنار رودخانه، خانه مي ساخت جلوي خانه باغچه ايي درست کرد و توي باغچه چند ساقه علف و گُل صحرايي گذاشت ناگهان صداي پايي شنيد برگشت و نگاه کرد. زبيده خاتون (همسر خليفه)است. با يکي از خدمتکارانش به طرف او آمد. به کارش ادامه داد. همسر خليفه بالاي سرش ايستاد و گفت: بهلول، چه مي سازي ؟ بهلول با لحني جدي گفت:بهشت مي سازم..همسر هارون رشيد مي دانست بهلول شوخي مي کند.گفت:آن را مي فروشي؟!بهلول گفت :مي فروشم. زبيده گفت:به چند دينار؟بهول گفت :صد دينار.زبيده گفت مي خرم.بهلول صد دينار را گرفت وگفت:اين بهشت مال تو قباله آن را بعد مي نويسم وبه تو مي دهم.زبيده خاتون لبخندي زدورفت. بهلول، سکه ها را گرفت و به طرف شهر رفت. بين راه به هر فقيري رسيد يک سکه به او داد. وقتي تمام دينارها را صدقه داد، با خيال راحت به خانه برگشت . زبيده خاتون همان شب، در خواب، وارد باغ بزرگ و زيبايي شد. در ميان باغ، قصرهايي ديد که با جواهرات هفت رنگ تزئين شده بود. گلهاي باغ، عطر عجيبي داشتند. زير هر درخت چند کنيز زيبا، آماده به خدمت ايستاده بودند. يکي از کنيزها، ورقي طلايي رنگ به زبيده خاتون داد و گفت: اين قباله همان بهشتي است که از بهلول خريده اي….. وقتي زبيده از خواب بيدار شد از خوشحالي ماجراي بهشت خريدن و خوابي را که ديده بود براي هارون تعريف کرد صبح زود، هارون يکي از خدمتکارانش را به دنبال بهلول فرستاد. وقتي بهلول به قصر آمد، هارون به او خوش آمد گفت و با مهرباني و گرمي از او استقبال کرد. بعد صد دينار به بهلول داد و گفت: - يکي از همان بهشت هايي را که به زبيده فروختي به من هم بفروش . بهلول، سکه ها را به هارون پس داد و گفت: - به تو نمي فروشم . هارون گفت : - اگر مبلغ بيشتري مي خواهي، حاضرم بدهم . بهلول گفت : اگر هزار دينار هم بدهي، نمي فروشم . هارون ناراحت شد و پرسيدچرا؟ بهلول گفت: زبيده خاتون، آن بهشت را نديده خريد، اما تو مي داني و مي خواهي بخري، من به تو نمي فروشم ! السلام عليک يا عبد الله الحسي ن (ع)