بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك یا صاحب الزمان
6. ایمان یاوران مهدی(ع)
بنابر آنچه از قرآن کریم و روایات معصومین به ما رسیده، ایمان نیز مانند بسیاری از حقایق دیگر دارای رتبه و درجه است؛ لذا مؤمنان به نسبت علم و معرفت و قینی که نسبت به حقیقت دین - به ویژه ذات باریتعالی پیدا می کنند - دارای درجات مختلفی می باشند (والمؤمنون والمؤمنات بعضهم أولیاء بعض)19 لذا هر چه پایه یقین فرد قویتر باشد و کمتر شک و تردید در قلب او راه یابد دارای ایمانی قویتر است و از رتبه و ارزشی والاتر برخوردار خواهد بود.
یاوران مهدی(ع) به درجه ای از ایمان رسیده اند که هیچ شکی در دلشان راه نمییابد:« و رجال کان قلوبهم زبرالحدید، لایشوبها شکّ فی ذاتالله أشدّ من الحجر...»20 . مردانی هستند فولادد ل که همه وجودشان یقین به خداست و هیچ شکی در دلشان راه نمی یابد مردانی سختتر از صخره ها... .
با معرفت، به خدا ایمان آورده اند، و ایمان به خدا در اعماق جانشان نفوذ کرده است. امام صادق(ع) در روایتی، ضمن بیان اوصاف آنان، شیعیان را به الگو گرفتن از آنان سفارش میکند:
سلیمان بن هارون میگوید: به آن جناب گفتم، بعضی از عجلیان گویند که شمشیر رسول خدا، نزد عبدالله بن حسن است. فرمود: به خدا سوگند! نه او و نه پدرش با هیچ یک از دو چشمانشان آن را ندیده اند، مگر آن که پدرش آن را نزد حسین دیده باشد و آن شمشیر برای صاحب این امر محفوظ است. پس مبادا به راست و چپ روی آوری که به خدا سوگند امر روشن است. به خدا سوگند! اگر اهل آسمان و زمین هم دست شوند که این امر را از جایگاهی که خداوند آن را قرار داده، جدا سازند نخواهند توانست و چنانچه همه مردمان کفر ورزند تا جایی که هیچکس نماند، خداوند کسانی را خواهد آورد که شایستگان باشند. سپس فرمود: آیا نمی شنوی که خداوند می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید، هر کدام از شما که از دین روی گردانید، پس به زودی خداوند قومی را که آنها را دوست می دارد و آنها نیز خدا را دوست می دارند و با مؤمنان فروتن و یا کافران سرسخت اند، به نصرت اسلام برمی انگیزد...»21 (تا آخر آیه را تلاوت فرمود) و در آیه دیگر فرمود: «پس اگر این قوم به آن کفر ورزند، همانا قومی را که هرگز به آن کافر نشوند، بر آن می گماریم.» سپس حضرت فرمود: «اهل این آیه، همان کسانی اند که در آیه قبل بودند».
در آیه ای که امام صادق(ع) آن را تلاوت فرموده اند، اوصاف مؤمنانی که باید این رسالت بزرگ را انجام دهند، چنین بیان گردیده است:
1. آنها به خدا عشق میورزند و جز به خشنودی او نمیاندیشند: «یحبّهم و یحبّونه»؛
2. در برابر برادران دینیشان خاضع و فروتن هستند: «أذلّه علی المؤمنین»؛
3. برای بسط عدل و اجرای فرامین الهی همواره در راه جهاد فی سبیل الله هستند: «یجاهدون فی سبیل الله»؛
4. برای نابودی کافران و برچیدن بساط ستمگران، کوشا هستند و از هیچ ملامتی پروا ندارند: «ولا یخافون لومه لائم».
این صفات پسندیده که از اعتقاد به خدا و ایمان به مقصد نشأت گرفته، از آنها انسانهایی ساخته است که در شکستن سنتهای نادرست - که اکثر مردم بدانها پایبندند و مخالفان خود را به استهزا می گیرند - پروایی ندارند.
بسیاری را میشناسیم که صفات ممتازی دارند، اما مقابل غوغای محیط و هجوم افکار عوام و اکثریت منحرف، بسیار محافظه کار و ترسو می گردند و در مقابل آنها میدان را خالی می کنند. در حالی که برای یک رهبر سازنده و افرادی که برای اجرای افکار او وارد میدان می شوند، قبل از هر چیز چنین شهامتی لازم است.
عوام زدگی، محیط زدگی و مانند آن، که همه نقطه مقابل این امتیاز عالی روحی هستند، سد راه بیشتر اصلاحات محسوب می گردند. آری به دست آوردن این امتیازات و موقعیتها در هر درجه که باشد، علاوه بر کوشش خود فرد، مرهون فضل خداوند است که به هر کس بخواهد و شایسته بیند عطا کند:ذلک فضلالله یؤتیه من یشاء.22
19. سوره توبه (9) آیه 71.
20. بحارالأنوار، ج52، ص308.
21. سوره مائده (5) آیه 54.
22. تفسیر نمونه، ج4، ص416.
اللهم عجل لولیك الفرج
