تبیان، دستیار زندگی

سلام سجده، غايت خضوع است؛ يعني ما هيچ و در پيش تو خاک هستيم.

سجده سقوطي است سرشار از صعود

من اين نکته رو از مقام رهبري تو يکي از سخنراني هاشون شنيدم.....سالها پيش شنيدم....تا قبل از شنيدنش در نماز فقط کلمات عربي رو طوطي وار ميگفتم و از اصلا از نماز لذت نميبردم گفتن که بايد در نماز به معناي کلمات توجه کرد اين يعني مثلا من شروع ميکنم به خوندن حمد ميگم بسم الله الرحمن الرحيم ....اگه بلافاصله معنيش رو به ذهنم بيارم که يعني به نام خداوند بخشنده و مهربان چقدر اين معني عميقه و به آدم حضور قلب ميده ...چقدر محبت خدا رو دردل بيشتر ميکنه....چقدر آدم ذوق ميکنه که خدا اولين صفتش رو بخشندگي معرفي ميکنه و معناي آيات و اذکار ديگر..... چون اکثر ما عربي بلد نيستيم در نماز فقط يه سري کلماتي که معنيش رو نميدونيم رو تکرار ميکنم درحالي که اگه بريم به معاني و تفاسيرش دقت کنيم خيلي از نماز لذت ميبريم ضمنا مغز انسان طوري هست که هيچ وقت نميتونه بيکار بمونه حتي در خوابم فعاليت ميکنه بايد به يه چيزي فکر کنه به اين خاطره که ما درنماز ياد بدهکاريامون يا خيلي چيزاي دنيايي ميافتيم حالا اگه ما بيايم اين مغز رو که همش مي خواد به يه چيز فکر کنه به دقت در معناي نماز مشغول کنيم همون حضور قلبي که همه آرزوش رو دارن رو بهش ميرسيم

سلام درسته که ما بايد خودسازي بکنيم و بهترين باشيم ولي در اين راه توجه کردن به اقليتي که خطا ميکنن نه تنها به ما کمکي نميکنه حتي باعث ميشه گاهي خوبي ها رو بخاطر اونها ترک کنيم و يه بهونه خوبي برا انجام ندادن اون کار باشن درست تره که بگيم... نمازتو اول وقت ميخوني ... سعي کن به بهترين نحو بخوني ... تا بيشتر استفاده کني نه اينکه بياييم بگيم...ببين... چون عادت کردي...همچينم بدردت نميخوره چون ما خدا نيستيم که از دل بنده ها خبر داشته باشيم ما يه چيز ظاهري ميبينيم و بس از فايده اون نماز خودش ميدونه و خدايش... و هميشه فکر ميکنيم کار خودمون و توجه خودمون درسته و بقيه... چرا نياييم ببينيم انسانهايي رو که نماز اول وقت رو به درستي خوندن ...و ازشون درس بگيريم بله... به بي دقتي هاي ديگران توجه داشته باشيم که ما تکرارشون نکنيم ولي از خوب ها درس بگيريم