تبیان، دستیار زندگی

                     بسم رب الشهدا والصدیقین

"نوجوانی شهید ابراهیم امیرعباسی"

مادر بهش گفت:ابراهیم،سرما اذیتت نمیکنه؟

گفت:نه مادر،هواخیلی سرد نیست.

هواخیلی سرد بود،ولی نمی خواست ماراتوی خرج بیندازد.

دلم نیامد؛همان روز رفتم ویک کلاه برایش خریدم.صبح فردا،

کلاه را سرش کشیدورفت.ظهرکه برگشت،بدون کلاه بود!

گفتم:کلاهت کو؟گفت:اگه بگم دعوام نمیکنی؟گفتم:نه مادر؛

مگه چیکارش کردی؟گفت:یکی از بچه های مدرسه مون با

دمپایی میاد؛امروز سرماخورده بود؛دیدم کلاه برای اون

واجب تره.

(ساکنان ملک اعظم،منزل امیرعباسی،ص5)

"نوجوانی شهیدرضا عامری2"

مادرشهید می گوید:من نمی دانستم هر وقت می

خواهد به مدرسه برود،با وضو می رود؛تا اینکه

چندبار توی حیاط وقتی داشت وضومی گرفت،

دیدمش.بهش گفتم:مگر الان وقت نمازه که داری

وضو می گیری؟!می گفت:"می دونی مادر!

مدرسه عبادتگاهه؛بهتره انسان هر وقت می خواد

مدرسه بره،وضو داشته باشه."

(سفربیست و پنجم،ص26)

"نوجوانی شهید علیرضا کریمی"

بعداز ماجرای بنی صدر،یک روز بابچه ها،سر

قضیه نافرمانی بنی صدراز امام،خیلی بحث

کردیم.دیدم علیرضایک گوشه ای ایستاده وباحالت

خاصی به مانگاه می کنه؛مثل اینکه داشت با

نگاهش ومطلبی را به مامی گفت.رفتم پیشش و

گفتم:چیزی شده؟گفت:"میشه بگیدسرچی دارید

بحث می کنید؟!خدابه ما ولی فقیه داده،مارهبر

داریم،راهمون معلومه،هرچی آقا فرمودهمونه،

ماباید اطاعت کنیم.این بازی های سیاسی بدنیست؛

اماخیلی دوروبراین مسائل چرخیدن،مارا از اصل

موضوع_که ولایت فقیه باشه_دور میکنه."

وادامه داد:"حواستون کجاست؟!یادتون رفته که

امام فرمود:پشتیبان ولایت فقیه باشیدتا به مملکت

شما آسیبی نرسد؟!"

(مسافرکربلا،ص34)

سلام

بازم ممنون....

یاحق

عراقی ها،گشته و پیدایش کرده بودند.آورده بودنش جلوی دوربین برای مصاحبه.

قدوقواره اش،صورت بدون مویش،صدای بچه گانه اش،همه چیزجور بود؛همان طورکه

عراقی ها می خواستند.ازش پرسیدند:قبلازاینکه بیایی جنگ،چه کار می کردی؟

گفت:"درس می خوندم."

گفتند:کی تورا به زور فرستاده جبهه؟

گفت:"چی دارید می گید؟!!قبول نمی کردند بیام جبهه؛خودم به زور اومدم؛

با گریه والتماس."

گفتند:اگرصدام آزادت کنه،چه کار می کنی؟

گفت:"مارهبرداریم؛هرچی رهبرمون بگه."

فقط همین دوتاسوال و پرسیده بودند که یک نفر گفت:"کات!"

باجواب هایش نقشه عراقی هارو به آب داد.

(کتاب دانش آموز،مجموعه آسمان مال آن هاست،ص49)

توی بحبوحه عملیات یکدفعه تیربار ژ-3 از کار افتاد!گفتیم:چی شد؟

پسرگفت:"شلیک نمیکنه.نمیدونم چرا؟"

وارسی کردیم،تیربار سالم بود.دیدیم انگشت سبابه پسر،قطع شده؛تیرخورده بودونفهمیده

بود!با انگشت دیگرش شروع کرد تیراندازی کردن.

بعداز عملیات دیدیم ناراحته.انگشتش را باندپیچی کرده بود.رفتیم بهش دلداری بدیم.

گفتیم شاید غصه انگشتشو می خوره؛بهش گفتیم:بابا،بچه ها شهید می شن!

یک بند انگشت که این حرف هارا نداره!

گفت:"ناراحت انگشتم نیستم؛از این ناراحتم که دیگه نمی تونم درست تیراندازی کنم!"

(کتاب نوجوان،مجموعه آسمان مال آن هاست،ص66)

"نوجوانی شهیدعلی حسینی"

با اینکه ماخودمان به پول آدامس فروشی نیاز داشتیم،ولی گاهی اوقات علی اجازه

نمی دادمن یا خودش فروش کنیم.وقتی می دیدبچه ای از خودش فقیرتر است و وضع

وحالش از مابدتراست،اورا جلو میفرستادومی گفت:"توبرو و تواون ماشین،آدامس و

شکلاتت را بفروش!"خودش کنار می ایستادونگاه می کرد.من از این کار علی خیلی

خوشم می آمد.بااینکه علی آن موقع شاید کلاس دوم یا سوم ابتدایی بود،من همه کارهایش

را بی برو برگرد قبول داشتم.می دانستم درست عمل می کند.

(به نقل از خواهر شهید علی حسینی،کتاب دا،ص51)

                                                                      "پایان"

سلام

جالب بود!

خوبه ادامه اش بدید

موفق باشین

یا علی