به نام خدا
اینم یه نقد دیگر از اخراجی های3
بالاخره سه گانه اخراجی ها کامل شد
بدون شک فقط طرفداران ده نمکی و اخراجی ها نبودند که در انتظار ورژن سوم اخراجی ها نشسته بودند . و ده نمکی آنقدر متفاوت هست که مخالفانش را هم چشم انتظار نگه دارد.
اخراجی ها 2 ضعیف بود . اما اگر از این هم ضعیف تر می بود . تعداد مخاطبان 3 تغییر چندانی نمیکرد.
مطلبی که در زیر میخوانید صرفا یک نظر شخصی است.
فیلم شروع می شود . در حالی که تماشاگران خاطره خوب اخراجی ها 1 را هنوز در ذهن دارند اما تجربه یک کار ضعیفتر را در اخراجی ها 2 پشت سر گذاشتند . ولی آنچه در ساخته جدید ده نمکی می بینیم چیز دیگری است . در یک جمله نه خوب ، نه بد .
خوب: ساخته شدن چنین فیلمی فیلمی فی نفسه خوب است . مردم از سینمای خود انتظار دارند آن چه در زندگی خود تجربه می کنند را به نمایش بگذارد . اوضاع سیاسی ، اجتماعی ایران پس از خرداد 88 عطش مردم را برای پرداخته شدن به آن در پی داشت و اخراجی ها 3 با گونه سینمایی عامه پسندش تا حدودی این تشنگی را پاسخ داد و نگاه بی طرفانه اش اش مردم را به سینماها کشاند.
از نظر تکنیکی پیشرفت را در ده نمکی میتوان دید . فیلمبرداری ، میزانسن ها ، دکوپاژ . حداقل به نسبت به 2 بهتر است. سیاهی لشکرهای فیلم تجربه ای تازه در سینمای ایران هستند و تعداد قابل توجه آن شکوه خاصی به سکانس های فیلم می دهد.
و اینکه مثل همیشه ده نمکی از درون نظام نقد میکند و این را در همه کارهایش میتوان لمس کرد که این خوب است . خوب است قبل از اینکه منورالفکرهای داخلی همنوا با حامیان خارجی خود مقرضانه بر طبل مخالفت بکوبند خودمان اشکالاتمان را ببینیم .
بد : اگر از آن هایی که فیلم را دیده اند بپرسید قصه فیلم را تعریف کن ، یا چیزی برای گفتن ندارند یا چیزی را برایتان تعریف می کنند که اساسا قصه نیست . مشکلی که اخراجی ها 2 هم داشت اما خیلی کمتر.
شخصیت ها آن قدر ناشناخته اند که تا پایان فیلم هم تنها چیزی که در ذهن تماشاگران باقی میگذارند یک تصویر است . اینکه بعضی کاراکترها در قسمت های قبل هم بوده اند یا ما به ازای بیرونی در جامعه دارند . توجیه خوبی برای نپرداختن به شخصیت های فیلم نیست .
وباز هم این انتقاد به ده نمکی وارد است که در کارهایش آن چه را می بینم که روزی با قلم خود آن را مورد نقد قرار میداد.در اخراجی ها 3 شاید هم بیش از دوکار قبلی با بعضی شعائر مذهبی شوخی میشود . نمایش بعضی روابط و تقلید از کلیپ های سخیف و . . . هرچند با هدف جلب مخاطبان خاص باشد . اما وسیله ای غیر قابل توجیح است.
ودر آخر : آنچه از فیلم بر میاید این است که از ماست که برماست که مطمئنا این مثل در مورد حوادث انتخابات 88 صدق نمیکند احساس من هنگام خارج شدن از سالن سینما این بود که بعد از اتمام کشمکش های سیاسی و جنگ رنگ ها
همه چی آرومه . . .