من خوندمش....اون ارزش و زیبایی ای كه این داستان و بخصوص برداشتهای نویسندش داشت می ارزید كه باوجود طویل بودن بخونمش....خیلی زیبا بود...مخصوصا بند آخرش...ممنونم
دقیقا اشكال ما همینه كه به نفسمون خیلی توجه می كنیم و اجازه می دیم كه هرچی رو دوست داره بهش برسه...یكی از بزرگان دینی ما(اسمشون یادم نیست) می گقتند : هرچیز رو كه نفسم خواست ازش منع كردم تا تونستم بسازمش (عین متن یادم نیست)
بازم ممنون