تبیان، دستیار زندگی

عزیزان کاربر

با درود و سلام

در این تاپیک همچون جلسات شب شعر هر سروده ای در هر زمینه ای که در نظر دارید میتوانید اینجا بنویسید

شعر اول را با سروده خودم شروع می کنم.

نه مشاعره هست نه بحث و گفتگو

تنها شعر هست در زمینه های گوناگون 

جرقه نگاهت،

 وقتی از جادّه سکوت می گذرد،

 سراب کلامت را، 

 بر دشت سینه ام، 

هویدا می سازد. 

در پستوی خاطره،

 از بقچه احساس،

 قاب خیالت را  بیرون می کشم،

 و بر دیوار نیازم،

 بالای دریچه عشق،

 می کوبم. 

__((رها))

عشق هرجا رو کند آنجا خوش است
گر به دریا افکند دریا خوش است

گر بسوزاند در آتش دلکش است
ای خوشا آن دل که در این آتش است

تا بینی عشق را ایینه وار
آتشی از جان خاموشت برآر

هر چه می خواهی به دنیا نگر
دشمنی از خود نداری سخت تر

عشق پیروزت کند بر خویشتن
عشق آتش می زند در ما و من

عشق را دریاب و خود را واگذار
تا بیابی جان نو خورشیدوار

عشق هستی زا و روح افزا بود
هر چه فرمان می دهد زیبا بود

سلام
اجازه هست منم بگم؟؟؟
خب میگم
به نظر من این شاعرا رو بیشتر مردم میشناسن
خب اینکار خوبه
اما به نظرم بهتره که شاعرانی که معاصر هستن و یه کم گمنام ترن رو بزاریم(قبلن هم پیش نهادد داده بودم) و نقد کنیم کاراشون رو یا نقدی که در جایی ازشون دیدم ،اون رو بزاریم
ممنونم

یا حـــــــــــــــــــــــــق

مدیر جون سلام

آخر شعرا  اگه بنویید از کیه  (خوبه ها 

نـــــــــــــــــــــــــــــه؟

کمی نقد...

فاضل نظری...

سیدعلی موسوی گرمارودی
هر سه مجموعه نظری لبریز از تجربه‌های شاعرانه اوست. غزل‌های او تمام یا اكثرشان نشانه‌های یك شعر خوب را دارا هستند. واقعیت این است كه از میان همه قالب‌های شعری، غزل كه پری‌زاده شعر فارسی است، این شاعر را برگزیده است. در واقع, شاعر لحظات شاعرانه را شكار نمی‌كند، بلكه این لحظات ناب هستند كه شاعر را شكار می‌كنند.
تمركز فاضل نظری بر روی قالب غزل و اكتفای او به این قالب نیز رمز دیگری از موفقیت اوست.
نظری شاعری معناگراست و در شعر او معانی گسترده‌ای از دوستداری طبیعت، عشق زمینی و آسمانی،‌ پذیرش تقدیر و... دیده می‌شود، در عین حال وی از سنت ادبی گذشته به خوبی آرایه‌ها را در استخدام خود گرفته است، طوری كه به هیچ روی در ظاهر شعر به چشم نمی‌آیند و شعر را به سوی تصنع نكشانده‌اند.

مشفق کاشانی
فاضل نظری، با عنایت به مطالعات پی‌در پی در فرهنگ و ادب فارسی و عربی، با شعر فارسی و متون ارزشمند گذشته و معاصر پیوندی ناگسستنی دارد. او در نقد و نظر از منتقدان صاحب‌نام و در شعر ـ به خصوص قالب غزل امروزـ از شاعران برجسته روزگار ما به شمار است، شعر او سرشار از واژگان تازه و تصویرهای بدیع است که در عمق جان و دل خواننده و شنونده نفوذ می‌کند. «گریه های امپراطور» و «اقلیت» دو مجموعه شعر ارجمند او که پس از انتشار به‌زودی نایاب شد و به چاپ‌های بعد رسید، گواه این مدعّاست. او سوای شعر و پژوهش، جوانی است بزرگ‌منش، در دوستی استوار و در مردم‌داری زبانزد و در محبّت به دیگران بی‌قرار... توفیق هرچه بیشتر او را از خداوند بزرگ مسئلت می‌دارم. چنین‌باد و چنین‌تر.

شعری از فاضل نظری

زردهای سرخ
در کشمکش های کیش و مات
از طنین عشق و
رشد عمق و تعهد
در آفتاب و گندم و ملخ
می سازند اسکله هایی را
برای سکون و صعود

سلام میثم جان

این تاپیک شب شعره بدون محدویت

هدفش را در ابتدای تاپیک عرض کردم

اگر محدویتی قائل شویم مسیر تاپیک عوض خواهد شد

متشکرم از توجه ویژه شما

سلام

خب  عنوان نزاریم براش  اما میتونیم این پیشنهاد رو بدیم   از این به بعد  این رویه رو  پیروی کنه   بعد از یه مدت  دوباره  ممکنه یکی دیگه  بیاد و یه پیشنهاد دیگه بده

کما اینکه  من  از اول  مسیر  نگاه کردم  هی مسیرش عوض شده  راهای  مختلف رفته

پیشنهاد هارو در تاپیک پیشنهاد و انتقاد باید آورد
اگه تاپیکی خاصی در نظر داری ایجاد کن تا اگر مشابه شو نداشتیم برای ادامه فعالیت تائید بشه
قربونت و سپاس از این همه توجه

در خیابان سنگفرش شده می رود با خیال پوشالی

مرد پاییزهای پی درپی ، مرد افسانه های خوشحالی



ساعت صفر سالهای جنون کوک شد روی خستگی هایش

تیک و تیک از تلاش می افتد عقربکهای صفحه خالی



یک خیابان عبورمی خواهد تا دلش را کمی ورق بزند

یک عبور سراسر از تکرار : باز آمد ستاره ی هالی !



تب هفتاد آرزو سوزاند استخوان شقیقه هایش را

وسط فکرهای سرگردان ، بین لبخند های تو خالی -



- یک نفر پشت چشم نازک کرد ،هی نگاهش تلو تلو خورد و

- گفت : مردم ستاره می سوزد از غم مبهم خوش اقبالی !



خنده خندید در گلوی شهر ، گریه از بس که دستپاچه نشد

پهن شد روی دست سرد زمین ، ناگهان نخ نما تر از قالی



رج به رج طرح غصه هایش را قصه کردند و خوب خوابیدند

مردم شهر خوابشان خوب است مثل افکار سالوادور دالی !



صبح با تیغ آفتابی تیز ،نبض اخبار از نفس افتاد :

یک غزال گرسنه افتاده در پی ببرهای بنگالی !



شهر با شهد شور شادی باز ،کام شیرین کوچه را دزدید

گس شد از طعم آب همسایه ، میوه عاشقانه ی کالی

شاعر تام متین

تقریبا مردم و تو ندیدی!
تقریبا تمام شد تمام نفسهای بی انتهای رنجم!
تو ندیدی!
تقریبا مردم!
نخند دلبندم دلتنگم!
دیدم!
اما ای کاش می مردم!
ت�