تبیان، دستیار زندگی

عزیزان کاربر

با درود و سلام

در این تاپیک همچون جلسات شب شعر هر سروده ای در هر زمینه ای که در نظر دارید میتوانید اینجا بنویسید

شعر اول را با سروده خودم شروع می کنم.

نه مشاعره هست نه بحث و گفتگو

تنها شعر هست در زمینه های گوناگون 

جرقه نگاهت،

 وقتی از جادّه سکوت می گذرد،

 سراب کلامت را، 

 بر دشت سینه ام، 

هویدا می سازد. 

در پستوی خاطره،

 از بقچه احساس،

 قاب خیالت را  بیرون می کشم،

 و بر دیوار نیازم،

 بالای دریچه عشق،

 می کوبم. 

__((رها))

لالایی بی لالایی

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

ای پونه ها ، اقاقیا ، شقایقای خسته

کبوترا ، قناریا ، جغدای دل شکسته

قصه ی کهنه ی شما آخر اونو نخوابوند

ترس از لولو مرده دیگه پشت درای بسته

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

بارونای ریز و درشت و عاشق بهاری

ماه لطیف و نقره ای ، عکسای یادگاری

آسمون خم شده از غصه ی دور دریا

شبای یلدای پر از هق هق و بی قراری

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

روز و شبای رد شده ، چه قدر ازش شنیدید

چه لحظه هایی که اونو تو پیچ کوچه دیدید

وقتی که چشماشو می بست ترانه ته می کشید

چه قدر برای خواب اون بی موقع ته کشیدید

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

آدمکای آرزو ، ماهیای خاطره

دیگه صدایی نمی یاد از شیشه ی پنجره

دیگه کسی نیس که براش هزار و یک شب بگم

رفت اونی که از اولم همش قرار بود بره

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

برف سفید پشت بوم بی چراغ خونه

دو بیتیای بی پناه خیلی عاشقونه

دیدید با چه یقینی دائم زیر لب می گفتم

محاله اون تا آخرش کنار من بمونه

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

پروانه ها بسوزید و دور چراغ بگردید

شما دیگه رو حرفتون باشید و برنگردید

یه کار کنید تو قصه های بچه های فردا

نگن شما با آبروی شمعا بازی کردید

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

تمام شبها شاهدم ، چیزی براش کم نبود

قصه های تکراری تو هیچ جای حرفم نبود

ستاره ها خوب می دونستن که براش می میرم

اندازه ی من کسی عاشقش تو عالم نبود

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

از بس نوشتم آخرش آروم و بی خبر ، رفت

نمی دونم همین جاهاس یا عاقبت سفر رفت

یه چیزی رو خوب می دونم اینکه تمام شعرام

پای چشای روشنش بی بدرقه ، هدر رفت

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

لالاییا مال اوناس که عاشقن ، دل دارن

شب و می خوان ، با روزو با شلوغی مشکل دارن

کسایی که هر چی که قلبشون بگه گوش می دن

واسه شراب خاطره ، کوزه ای از گل دارن

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

دیگه شبای بارونی ، چشم من ابری تیره

با عکس اون شاید یه ساعتی خوابم می بره

منتظرهیچ کس نیستم تا یه روزی بیاد

با دستاش آروم بزنه به شیشه ی پنجره

دیگه براش نمی خونم ، لالایی بی لالایی

انگار راحت تر می خوابه با نغمه ی جدایی

ته دلم همش می گم اگه بیاد محشره

دلم با عشقش همه ی ناز اونو می خره

من نگران چشمای روشنشم یه عالم

یعنی شبا بی لالایی راحت خوابش می بره؟

من حرفمو پس می گیرم باز می خونم لالایی

اگه بیاد و نزنه ، باز ساز بی وفایی

انقدر می خونم تا واسه همیشه یادش بره

رها شدن ، کنار من نبودن و جدایی

لالالالایی شبای سکوت و پر ستاره

کاش کسی پیدا شه ازش برام خبر بیاره

آرزومه یه شب بیاد و با نگاهش بگه

کسی رو جز من توی این دنیای بد نداره

*مریم حیدرزاده*

با سلام

 آتوسا اعظم كثیری

با تشکر آنلاکر

سلام

شعری از خانم صالحه سادات مرتضی نیا

دیگر چرا درنگ؟جهان را خبر کنید

با گیسوان چیده مرا شعله ور کنید

برپا کنید آتش رسوایی مرا

سر مست از این محاکمه شب را سحر کنید

این بزم با شکوه بهانه ست تا لبی

با خون عاشقان گرفتار تر کنید

من از گناه خویش پشیمان نمی شوم

جای گذشت نیست مبادا خطر کنید

با هیچ شوکران و شرنگی نمی شود

از این که هست کام مرا تلخ تر کنید

وقتش رسیده که خاکستر مرا

با بادها و بادیه ها همسفر کنید.

با سلام

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
به کجا میروم آخر ننمایی وطنم
مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا
یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم
آنچه از عالم عِلوی است من آن می گویم
رخت خود باز بر آنم که همانجا فکنم
مرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
کیست آن گوش که او می شنود آوازم
یا کدام است سخن می کند اندر دهنم
کیست در دیده که از دیده برون می نگرد
یا چه جان است نگویی که منش پیرهنم
تا به تحقیق مرا منزل و ره ننمایی
یک دم آرام نگیرم نفسی دم نزنم
می وصلم بچشان تا در زندان ابد
به یکی عربده مستانه به هم درشکنم
من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم
آنکه آورد مرا باز برد تا وطنم
تو مپندار که من شعر به خود می گویم
تا که هشیارم و بیدار یکی دم نزنم
مولانا  

با تشکر آنلاکر

سلام

شعری از آقای محمد رفیعی

از راز تازه ای دل من با خبر شده است

شعرم به شعرهای تو نزدیکتر شده است

بی شک تمامی شعرا چشمشان به توست

شعر از وجود توست که نامش هنر شده است

دیشب دوباره مثل شب قبل وقبل تر

درگیر شعر بودم و دیدم سحر شده است

یک لحظه آمدم به خودم دیدم عاشقم

طوری که گفته اند خدایم بشر شده است

مادر قبول کن و برایم دعا نکن

آب از سرم گذشته دعا بی اثر شده است

اصلا شما به دین خود و من به دین خود

آن طفل سر به زیر شما خیره سر شده است

من را رها کنید که مضمون کهنه ای است

پروانه ای که از هیجان شعله ور شده است

تقصیر من نبوده که جادوی چشم توست

آری درخت عاشق برق تبر شده است

اینبار شعر حامل پیغام من به توست

یعنی غزل کبوتر پیغام بر شده است

دستی دراز کن که به دام احتیاج نیست

این مرغ سال هاست که بی بال و پر شده است

این شعر نقل قصه ی مجنون دیگریست

منظومه ای که در غزلی مختصر شده است.

شعر از کتاب سالهای انتظار.....نوشته ی خودم 

خداهافظ گل نازم،دگر قلبم برایت نیست
دگر چشمان غمگینم،در این محفل به راهت نیست
خداهافظ گل ِ نازم،دلم از غصه لبریزه
در این بی راهه ی شبها،دل ِمن خاک پایت نیست
خداهافظ گل ِ نازم،هوای عشقمان سرد است
هوای سرد رفتنها،هوای تلخ و پر درد است
خداهافظ گل ِ نازم،به "رویا"دل نمی بندم
که این شبهای تنهایی،حقیقت های یک مرد است
خداهافظ گل ِ نازم،ز عشقت سخت دلگیرم
به عشق سرد و بی روحت،دگر این روزا سیرم
خداهافظ گل ِ نازم،هم اکنون دور شو از من
برای عشق ورزیدن،عجوز و مرده و پیرم
خداهافظ گل ِ نازم،ز خاطر پاک کن من را
درون سینه ی سنگیت،هم اکنون خاک کن من را
خداهافظ گل ِ نازم،مرا امروز هاشا کن
در این مرداب خشکیده،ز غم نمناک کن من را

سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِیمٍ

ممنونم از همه ی دوستان عزیز

یه پیشنهاد

فکر میکنم بهتر باشه برای ثبت اشعار هر کدوم از این شعرای عزیز یه تاپیک جدا بزنید

اینطوری یه تاپیک داریم که دیوان اشعار اون شاعر هست

و مختصری از زندگی نامه ی اون شاعر رو هم توش مینویسیم

موافقید؟

ماجرای یک عشق به روی گونه تابیدی و رفتی منو با عشق سنجیدی و رفتی تمام هستی ام نیلوفری بود تو هستی مرا چیدی و رفتی کنار انتظارت تا سحر گاه شبی همپای پیچک ها نشستم تو از راه آمدی با ناز و آن وقت تمنای مرا دیدی و رفتی شبی از عشق تو با پونه گفتم دل او هم برای قصه ام سوخت غم انگیزست تو، شیداییم را به چشم خویش فهمیدی و رفتی چه باید کرد این هم سرنوشتی ست ولی دل رابه چشمت هدیه کردم سر راهت که می رفتی تو آن را به یک پروانه بخشیدی و رفتی صدایت کردم از ژرفای یک یاس به لحن آب نم نمک باران نمی دانم شنیدی برنگشتی و یا اینبار نشنیدی و رفتی نسیم از جاده های دور آمد نگاهش کردم و چیزی به من نگفت تو هم در انتظار یک بهانه از این رفتار رنجیدی و رفتی عجب دریای غمناکی ست این عشق ببین با سرنوشت من چها کرد تو هم این رنجش خاکستری را میان یاد پیچیدی و رفتی تمام غصه هایم نقل باران فضای خاطرم را شستشو داد و تو به احترام این تلاطم فقط یک لحظه باریدی و رفتی دلم پرسید از پروانه یک شب چرا عاشق شدی در عجیبی ست و یادم هست تو یک بار این را ز یک دیوانه پرسیدی و رفتی تو را به جان گل سوگند دادم فقط یک شب نیازم را ببینی ولی در پاسخ این خواهش من تو مثل غنچه خندیدی و رفتی دلم گلدان شب بو های رویا ست پر است از اطلسی های نگاهت تو مثل یک گل سرخ وفادار کنار خانه روییدی و رفتی تمام بغض هایم مثل یک رنج شکست و قصه ام در کوچه پیچید ولی تو از صدای این شکستن به جای غصه ترسیدی و رفتی غروب کوچه های بی قراری حضور روشنی را از تو می خواست تو یک آن آمدی این روشنی را بروی کوچه پاشیدی و رفتی کنار من نشستی تا سپیده ولی چشمان تو جای دگر بود و من می دانم آن شب تا سحرگاه دگران را پرستیدی و رفتی نمی دانم چه می گویند گل ها خدا می داند و نیلوفر و عشق به من گفتند گل ها تا همیشه تو از این شهر کوچیدی و رفتی جنون در امتداد کوچه عشق مرا تا آسمان با خودش برد و تو در آخرین بن بست این راه مرا دیوانه نامیدی و رفتی شبی گفتی نداری دوست من را نمی دانی که من آن شب چه کردم خوشا بر حال آن چشمی که آن را به زیبایی پسندیدی و رفتی هوای آسمان دیده ابریست پر از تنهایی نمناک هجرت تو تا بیراهه های بی قراری دل من را کشانیدی و رفتی پریشان کردی و شیدا نمودی تمام جاده های شعر من را رها کردی شکستی خرد گشتم تو پایان مرا دیدی و رفتی *مریم حیدرزاده*

سلام حس غریب عزیز

تمام شعرایی که من ازشون شعر نوشتم از شاعران جوان انجمن شعر قم هستند

اتفاقا بعد از کنکور قصد دارم_با اجازه ی شما البته_ یک تاپیک برای شعرهای بچه های انجمن بزنم

این شاعران معاصرند و هم اکنون هم دارند سر کلاسها حاضر میشوند

در مورد مرحوم نجمه زارع هم که یک تاپیک جداگانه داریم

اگر همینجا موافقت خودتون رو اعلام کنید ممنون میشم(اون تاپیک رو بعد از کنکور ایجاد کنم یا نه؟)

با تشکر فراوان از شما

با سلام خدمت دوست گرامی فانوس شب! بنده خیلی خوشحال میشم! حتما اینکارو بکن. امیدوارم همیشه موفق و سربلند باشی!