تبیان، دستیار زندگی

با سلام 

چه تیتری؟!

با سلام 

تیتر رو خوندم متاسفانه :دی

ببینید ما مجبوریم در هرچیزی سرک بکشیم

چرا ؟کشورهای مختلف هر کدومشون یک رسته خاصی را در پبش گرفتن و تا ته خطش رفتن .ولی ما چی؟تو ورزش همه رشته ها فعالیت می کنیم و همهش نصفه نیمه.بیایم کشتیمون رو بهش برسیم همه مدالای طلا المپیک رو درو کنیم .تو صنعت همچنین.کشاورزی و و و .همه جا فعالیت ولی با هزینه بسیار بالا و کارهای نیم بند.

من تقریبا با همه ی دوستان مخالفم و دارم سعی می کنم همه ی نظرم رزو یک کاسه کنم و بنویسم ...

یا ایها الذین امنوا اتقوالله و قولوا قولا سدیدا (احزاب – 70)

سلام

اولا اینکه فرستادن حیوانات بجای انسان برای بررسی شرایط پرتاب و اثار بعدی هست و هر عقل سلیمی قبول داره که در مراحل ازمایشی استفاده از حیوانات مناسب هست.

چه مار چه کرم چه میمون چه موش و ...

دوم اینکه اکتشاف و ارسال فضانورد به فضا مقدمه ی اکتشافات بعدی بشر در سایر کرات هست و اگر می خوایم که در اینده فرزندانمون برای دونستن اونچه در کرات دیگه هست از عناصر سازنده گرفته تا خواص محیطی چشم به دن اجنبی ندوزن باید این کار رو بکنیم و من واقعا نمی دونم چرا فکر می کنید چون 60یا 70 سال پیش عده ای به ماه رفتن اونم با اون اکانات کم که می تونید در این لینک ببینید سطح تجهیزات رو 

چند حقیقت خواندنی درباره فرود انسان بر کره ماه

چرا ما نباید این اکتشافات رو داشته باشیم و ماموریت اپولو11 خیلی محدود بود و نسبت به هزینه هاش...

خب اون موقع دانش بشر اجازه ی همون قدر رو می داد...

این رو من نمی گم خود نیل ارمسترانگ می گه  : 

برای اطمینان از عملکرد درست این سیستم پس از یک بار راهپیمایی بر روی ماه، آنها به اتاقک باز می گشته اند تا در آنجا خود و لباس را خشک کرده میزان آب باقی مانده در کوله پشتی ها را محاسبه کنند.

به منظور کاهش دادن هر نوع حادثه غیر قابل پیش بینی، این دو فضانورد برنامه ای مشخص و قالب بندی شده داشته اند اما این به آن معنی نیست که آرمسترانگ کمی در دور و اطراف ماه پرسه نزده باشد.

آرمسترانگ می گوید:

" برنامه ریزهای ماموریت از ما خواسته بودند که در محدوده پوشش تلویزیونی باقی بمانیم تا به این شکل آنها بتوانند از فعالیتهای ما برای اجرای ماموریتهای آینده به سوی ماه استفاده کنند.

من صادقانه اعتراف می کنم که آگاهانه و از روی عمد محل برنامه ریزی شده ماموریت و محدوده تحت پوشش تصاویر تلویزیونی را به منظور عکاسی و آزمایش بر روی دیواره های داخلی یک حفره ترک کردم تا اطلاعاتی ارزشمند درباره بستر سنگی و یا تابشهای موجود بر روی ماه به دست آورم.

احساس می کردم آنچه قرار است به دست آورم به خطر کردن می ارزد." منبع

و واسه اون دوستی که فرمودن صرفه ی اقتصادی نداره ....

اگر فکر می کنید صرفه ی اقتصادی نداره از خودتون بپرسید که غربی که یک بار پا به ماه گذاشته چرا دوباره به فکر اکتشافات روی ماه  و حتی دور تر روی مریخ هست؟

که لینک های خبری و اصل خبر از این اکتشافات توی انجمن نجوم مثل نقل و نبات هست.!!!!!!!

انسان دوباره به ماه می رود

تحقق رویای بازگشت به ماه تا سال 2012/

چرا اصلا باید خرده بگیرین از سیاستی که می خواد از این به بعد انشالله خبر های اکتشافات ملی خودتون رو توی انجمن خودتون بذارین؟

اما اون دوستم که فرمود سرک کشیدیم ....

بحث فقط سرک کشیدن نیست  ببینید

 ابلاغ سند چشم‌انداز ملی توسط مقام معظم رهبری در 23 آبان ماه سال 1382 نقطه عطفی در راهبری و ساماندهی حرکت کلی کشور در جهت اهداف متعالی انقلاب اسلامی بود.یکی از پنج محور اصلی چشم‌انداز 20 ساله کشور در افق 1404، دستیابی به جایگاه اول علمی و فناوری در سطح منطقه تعریف و تعیین شده است.

كه باتوجه به مطالبی كه عنوان میشه اصلا دور از انتظار نیست وبه كوری دشمنان اسلام و ایران حتما محقق میشه ان شا الله

. یعنی اینکه حتی اگر اسمش رو سرک کشیدن بذاری روی این سرک کشیدن کار شده و اهدافش هم بررسی شده.

و اینکه کشوری بخواد جایگاه اول رو داشته باشه در حوزه ی علم فناوری هم بکار خدمت رسانی مردم می خوره چون پیشرفت هسته ای یا پزشکی که در کشور باشه سر شار از نعمت ها و برکت هایی هست که در پی داره و برای صنعت فضایی هم همین هست و هم به درد سیاست خارجی ما می خوره که در اخر حرفام راجع بهش می نویسم

سروش عزیز مقایسه قطار شهری مشهدالرضا با پروژهای فضایی بی انصافی محض هست چون قطار شهری محدود به یه قشر خاص مثل زائزین و مردم شریف مشهدالرضا هست

ولی پروژه های فضایی و علمی بعد ملی دارن و تغییرات زیادی رو در وجوه ی مردم عزت مردم بال بردن چانه زنی سیاسی دولت ها و تبدیل به قطب دانشگاهی و علمی منطقه و همچنین قدرت بازدارندگی نظامی به همراه داره و حتی در پیشبرد اهداف ما در سیاست خارجی و دیپلماسی عمومی هم بکار میاد

من حتی به اون دوستی که این دست پروژه ها رو با صنعت خودرو سازی و تلفن همرا مقایسه می کنم مخالفم.

دوست دیگری فرمودن که ما ته هیچ کاری نمی ریم و همه کارامون نیم بنده، باید عرض کنم دوست من وقتی ملتی رو تحریم می کنن و اون ملت هم عزتمند هست ...

منتظر دست اجنبی مستکبر نمی مونه تا با گرفتن امتیاز های خفت بار تکنولوژی قرض بدن بهش بلکه خودش استین رو بالا می زنه و به نیروی  بومی تکیه می کنه و عقب موندگی ها رو تا جایی که امکان داره جبران می کنه تا تبدیل به یک الگو برای همه ی مستضعفینی بشه که فقط مورد ظلم هستن.

اگر کشور هست که بتونه به امریکا و اسراییل و استکبار نه بگوید و تحریم هم باشد و سی و سه سال شرایط ما را داشت و این قدر پیشرفت کند فکر این کشور همین ایران عزتمند خودمونه. اگر المان و ژاپن و ... یه سری وسایل مصرفی رو خوب تولید می کنن از جمله موبایل خودرو ...

برید ببینید چه قدر در معادلات جهانی مستقل عمل می کنند؟ ... در نهایت من دیگه عادت کردم ببینم  که ما بجای افتخار به دستاوردامون فقط نق می زنیم و با انتقاد هایی این جوری دوست داریم متفاوت باشیم

اگر تندی شد برادر کوچیکتون رو ببخشید چون همه تون رو دوست داره

(سها)

SOHA ی عزیز
حرف بچه ها اینی نبود که شما بهش جواب دادین. اونم با این تندی.
منم شما رو دوست دارم.
ما اگر به این اکتشافات افتخار نمی کردیم که مرض نداشتیم اونا رو تو انجمن بذاریم و راجع بهش نظر بدیم. خوب گذاشتن که بقیه هم بخونن و لذت ببرن از این همه پیشرفت.
اما در مورد حرفای بعضی دوستا. خوب. اونم نظریه. ببین شما قربونت برم، سوییس رو همه به چی میشناسن؟ ساعت.
هلند رو به چی؟ گل .... برزیل رو به چی؟ فوتبال.
خوب اینم نظریه که ما تو یه چیز بیشتر سرمایه گذاری کنیم. البته من با این دوستمون موافق نیستم اصلا.
ولی حرف دوستمون از این قرار بود.
یه چیزی مورد انتقاد بچه ها بود اونم تیتر کذاییش.
که اگه شما هم ببینید ناراحت میشید.
ببخشید اگه تندی کردم. چون دوستت دارم. جدی میگم

اما در مورد مباحث مطرح شده:
1- من خیلی خوشحالم که دوستان نظرات خود را راحت بیان می کنند و نظرات دیگران را می خوانند.
2- نظر هر کسی محترم و قابل تامل است.
3- ما قصد نداریم نتیجه ای خاصی بگیریم و هر کس با خوانن نظریات بقیه طبیعتا می تواند به جمع بندی برسد.
4- نظر شخصی من:
خیلی خوب است ما در همه علوم متخصص شویم. اصلا چه کسی بدش می آید کشورش در تمام زمینه ها سرآمد باشد؟. در زمان قاجار ما بسیار از دنیا عقب افتاده ایم و طبیعیست در طی سی و اندی سال نمی توانیم تمام عقب ماندگی ها را جبران کنیم.
هنوز جواب ناصرالدین شاه در جواب اولین منجم مدرن ایرانی برای تاسیس اولین رصدخانه سلطنتی را از یاد نبردم که گفت: ما برای هوا پول نداریم.
اما چیزی که باعث این پاسخ های دوستان شده است مانورهای تبلیغاتی بسیار غلوآمیز است که علی رغم شروع خوب و پوشش کامل خبری آغاز طرح ها هیچ صحبتی از نتایج و ثمرات آن منتشر نمی شود. و هر روز این اخبار در شاخه هاای مختلفی منتشر می شود که ارتباطی با شاخه قبلی ندارد. بالاخره اولویت اول کشور چیست؟ انرژی هسته ای، هوافضا، سلول بنیادی یا ... چه؟
.
.
راستی شما از سرانجام ماهواره امید اطلاعی دارید؟

می دانید ما چند سال است منتظر افتتاح رصدخانه ملی هستیم؟
رصدخانه ای که تا زمان افتتاحش یک تلسکوپ بسیییییار معمولی در جهان به حساب می آید؟
و ایضا می دانید چه بودجه ای را طلب می کند؟
الان اولویت با چیست؟ کشور روی چه چیزی متمرکز شده است؟ بودجه های کلان علمی در چه قسمتی باید سرمایه گذاری شود؟ اگر بگویید تمرکز ما روی همه چیز است صد در صد با شما مخالفم.
این که صرفا بگوییم نخبگان کشور در علوم فلان یا دانشمندان جوان در فلان جا مشکل حل نمی شود. این عبارات تبدیل به اصطلاحی شده است که ورد زبان مسئولین قرار گرفته.

راستی ما یک جلسه ای رفته بودیم که سخنران با من و رفیقم دوست بود. در طول سخنرانی چند بار ما را نحبه علمی و فرهنگی خطاب کرد!!
فکر کنید!
به همین راحتی ما نخبه شدیم!