تبیان، دستیار زندگی

اول اینکه فکر نکنم به بهشت راه پیدا کنه.چون همون شب اول قبر در پاسخ به خواندن نماز و من دینک و من امامک و... چی میگه؟قبول میشه؟
دوم اینکه شاید عاقبت ایشون مثل حاتم طایی و اون قاضی عادل که اسمشون یادم نیست بشه
سوم اینکه خدا بعضی ها رو بی حساب پاداش میده و حساب کتاب این همه موضوع کنار هم از عهده انسان خارج هست.....
ولی بحث جالبیه.ممنون دوست من

یه سوال:
فقط مسلمانان ((شیعیان)) وارد بهشت میشوند؟؟
یا پیروان ادیان دیگر هم داخل در بهشت می شوند؟؟
به عبارت دیگه ملاک بهش رفتن چیه؟؟

قرآن و روایات به طور صریح اعلام مى‏دارد كه تنها اسلام و تشیع كه همان حقیقت اسلام ناب است از افراد پذیرفته مى‏شود و این به معناى آن نیست كه همه شیعیان اسمى وارد بهشت مى‏شوند؛
اما در مورد افراد دیگر ادیان و مذاهب باید گفت: آنان به سه دسته تقسیم مى‏شوند كه هر یك حكمى جداگانه دارند:
یك. با اسلام و تشیع آشنا شده؛ ولى به دلیل تعصّب یا عناد و لجاجت از پذیرفتن آن سرباز مى‏زنند. چنین افرادى به فرموده قرآن كریم اهل جهنم‏اند.
دو. با اسلام و تشیع آشنا نیستند؛ ولى در جهالت خود مقصراند؛ یعنى، از وجود دینى به نام اسلام یا مذهبى به نام تشیع مطلع‏اند؛ ولى با وجود همه امكانات و شرایط لازم براى جست‏وجوى حقیقت اقدامى نمى‏كنند. چنین افرادى در حد تقصیر خویش روز قیامت مجازات مى‏شوند.
سه. با اسلام آشنا نیستند و در جهالت خود نیز تقصیرى ندارند؛ بلكه یا اصلاً به گوش‏شان نخورده یا آنكه امكان تحقیق و پژوهش براى آنان وجود نداشته است و تنها هر آنچه را به آنها رسیده (مثل مسیحیت و)...قبول كرده و به آن عمل نموده‏اند. چنین افرادى اهل جهنم نیستند و خداوند آنان را مشمول عفو و رحمت خود قرار مى‏دهد و اعمال آنها را با میزان حقیقت‏خواهى آنان و آنچه فكر مى‏نمودند حق است، مى‏سنجد.

مطالب بالا از آیات و روایات استفاده مى‏شود كه درباره آن توضیح مختصرى مى‏دهیم:
یكم. مردم بر حسب وضع‏شان در برابر وعده و وعیدهاى خداوند متعال، به شش دسته تقسیم مى‏شوند: مؤمنان، كافران، مستضعفان، مرجون لامر الله، معترفان به گناه (كه عمل صالح و ناصالح را مخلوط كرده‏اند و اهل اعراف).
مؤمنان افرادى‏اند كه به خداوند ایمان آورده‏اند و جایگاه‏شان بهشت است.
كافران كسانى‏اند كه از روى علم حق را شناخته‏اند؛ ولى به علت عناد و لجاجت از آن سر بر تافته‏اند. این گروه مقصراند و جایگاه‏شان به طور حتم جهنم است.
گروه مستضعف و مرجون الى الله نیز كسانى‏اند كه داراى عذراند؛ یعنى، اگر نتوانسته‏اند به دین حق بپیوندند و بدان عمل بكنند، به لحاظ تقصیر یا كوتاهى كردن آنان نبوده است؛ بلكه از جهت یك سلسله عواملى بوده كه از اختیار آنها خارج بوده است. همین عوامل موجب جهل یا غفلت یا عمل نكردن آنان به دستورات دین اسلام شده است. بدیهى است كه چون این صورت، ترك به اختیار آدمى مستند نبوده و معلول عوامل خارج از اختیار او است، براى آدمى نه نفعى خواهند داشت و نه ضررى. مرجع كار چنین كسانى خداوند خواهد بود. خداوند خودش به نحوى كه حكمت و رحمتش ایجاب عمل خواهد كرد.
دوم. آیات 96-98 سوره «نساء» بر مطلب یاد شده، دلالت مى‏كند. خداوند در آن آیات عذر افراد را به دلیل مستضعف بودن با شرایطى قبول كرده است.
در آیه 106 از سوره «توبه» هم كار این گونه افراد را به خود خداوند احاله كرده است. مراد از «مستضعف» در اینجا فقر اقتصادى نیست؛ بلكه در ضعف قرار داده شدن از جهت دسترسى به منبع هدایت است. این است كه در آیات سوره «نساء» جمله (لا یستطیعون حیلة و لا یهتدون سبیلا) به عنوان شرط و علت عذر براى مستضعفان ذكر شده است، از این صفت مى‏توان دریافت كه علت معذور بودن همه جا و به طور عموم راه و چاره نداشتن است كه شامل جاهل غافل غیر معاند هم مى‏شود. افزون بر اینها، آیه 286 سوره «بقره» بر همین گفته دلالت دارد؛ زیرا در ذیل آیه فوق این مطلب آمده كه انسان، هر چه خوبى كرده، به نفع او و هر چه بدى كرده بر ضرر او است. به طور روشن مفهوم سخن فوق این خواهد بود كه اگر چیزى به اكتساب، یعنى، آنچه مسؤولیتش به عهده خود شخص است، مستند نباشد، گناه و مسؤولیت براى انسان نخواهد داشت.
سوم. به عقیده علامه طباطبایى، معناى «مستضعف» علاوه بر اینكه افراد ساكن در سرزمینى را كه بر اثر نبودن دانشمند، راهى براى قرار گرفتن دین اسلام در آنجا نیست، شامل مى‏شود؛. همچنین به فردى هم كه ذهنش به یك مطلب حق منتقل نشده و فكرش به حق راه نیافته، شامل مى‏گردد؛ یعنى، شخصى كه به حق رهبرى نشده و در عین حال از كسانى است كه با حق عناد ندارد؛ بلكه طورى است كه اگر حق برایش واضح گردد، از آن پیروى خواهد كرد؛ ولى به عوامل مختلف حق براى او مخفى مانده است. چنین كسى جزء افراد مستضعف خواهد بود؛ چرا كه آدم غافل قدرت ندارد و با چنان جهالتى هم كه نمى‏شود راهى به حقیقت یافت.براى اطلاع بیشتر ر.ك: الف. ترجمه تفسیر المیزان، ج 5، ص 80 ب. اصول كافى، ج 3، باب كفر و ایمان. پ. مطهرى، مرتضى، عدل الهى، ص 352.

منبع : http://www.porseman.org/q/showq.aspx?id=2767

ممنون از دوستان . خیلی مطالب خوبی بود.

سلام
اگه قرار باشه مثلا ادیسون بخاطر لطفی كه به مردم كرده فقط از مردم انتظار پاداش داشته باشه پس كسانی هم كه به مردم ظلم میكنند باید از مردم انتظار مجازات داشته باشن
به نظرم ادیسون بخاطر خدمتی كه به بشریت كرده پاداش بزرگی داره .یعنی اگه قصدش كشف چیزی باشه كه باعث راحتی بشریت بشه هیچ پاداشی نزد خداوند نداره؟
البته فكر میكنم خبر اسلام به ادیسون نرسیده باشه الله اعلم

بسم الله

به نظر میرسه عده ای به جهنم می روند و در آن خالد هستند که لجاجت و عناد با حق داشته باشند

یعنی حقیقت رو فهمیده باشند و بعد با اون به ستیزه پرداخته باشن
در غیر این صورت ( غیر عناد با حق)کسی دیگه در جهنم خالد و جاودان نمی مونه و بستگی به عملش داره که ممکنه مقداری باشه بعدش خارج بشه.