ادامه عزت نفس:
بـدترین وضع ، آن است كه حرص و طمع و تكاثر و افزون طبى ، انسان را به خواستن وادار سازد و براى دست یافتن به آنچه كه ندارد، دست به هر كارى بزند و پیش هر كس و ناكسى كوچك شود و التماس و خواهش كند و كوچك شود، غلام و چاكر این و آن گردد، تا از این رهگذر، چیزى بر داشته هایش بیفزاید و یا به برخى از خواسته هایش برسد.
مگر دنیا چه اندازه مى ارزد كه انسان ، اعتبار و شرف خود را در گرو آن بگذرد؟
مگر پول ، چقدر مقدس است كه انسان ، عزت نفس خویش را با آنان مبادله كند؟
آیـا بـایـد بـه هـر خـواسـتـه اى رسـیـد؟ و هـرچـه را دل خـواسـت ، بـایـد تـاءمـیـن كـرد؟ پـس عـفـاف و كـف نـفـس و كنترل غرایز و تمنیات و مهار زدن بر حرص و آز، براى كجا و كى و چه كسانى است ؟!
در این داد و ستد، چه مى دهیم و چه به دست مى آوریم ؟
سخنى زیبا از حضرت على (علیه السلام ) نقل شده است :
و اكـرم نـفـسـك عـن كـل دنـیـة و ان سـاقـتـك دلى الرغـائب ، فـانـك لن تـعـتـاض بـمـا تبذل من نفسك عوضا
خـویشتن را از هر چه كه پست باشد، والاتر بدان و پرهیز كن . هرچند تو را به خواسته هـا و مال برساند. چرا كه تو هرگز از آنچه كه از خویش مى دهى ، چیزى عوض نخواهى یافت .
مـسـاءله بـر سـر شـرافـت و كـرامـت انـسـان اسـت . وقـتـى در ایـن داد و سـتـد، در مقابل دنیا و خواهشهاى نفسانى قرار گرفت و بخشى از آن به هدر رفت و تباه شد، دیگر جایگزینى براى آن پیدا نخواهد شد.
نخواه ، تا عزیز بمانى . طمع مدار، تا سربلند باشى و قانع باش ، تا اسیر نگردى .
این رهنمود مولاى آزادگان حضرت امیر (علیه السلام ) است كه فرموده : القناعة تؤ دى الى العز؛ قناعت ، عزت مى آورد.
و نیز سخن او است كه : العز مع الیاءس ؛عزت ، همراه با ناامیدى از دست مردم است . به آنچه دارى قانع باش و به داشته هایت بساز، تا عزیز باشى .
