انواع چای در بازار موجود است؛ از چای سیاه گرفته تا چای سبز و اورلانگ (نوعی چای تایلندی) و چای سفید. منشا این چای ها همگی برگ گیاه چای است كه زادگاه آن كشور چین است. بسته به اینكه درجات تخمیر تا چه حد باشد، چای به انواع متفاوتی تقسیم می شود...
بیشترین درجه تخمیر را چای سیاه و كمترین درجه تخمیر را چای سبز دارد.
چای سفید در اصل، جوانه های گیاه چای است؛ یعنی قبل از اینكه برگ چای باز شود، جوانه آن را كه یك غلاف كرك دار نقره ای دارد، می چینند.
در فرآیند تخمیر (از زمانی كه برگ چای چیده می شود تا زمانی كه در معرض هوا قرار می گیرد و تخمیر می شود) تغییراتی در تركیبات چای رخ می دهد؛
به نحوی كه در چای سبز و سفید مقدار كافئین به حداقل ممكن می رسد. پلی فنول هایی كه در چای سبز به مقدار زیادتری وجود دارد در چای سیاه بسیار كم هستند كه با نام كلی كاتچین یا كتكین شناخته می شوند.
كتكین ها در واقع در چای سبز بالا، در چای سفید بسیار بالا و در چای سیاه بسیار كم هستند و در عوض، تركیبات پلی فنولی دیگر در آن وجود دارد.
بر خلاف انواع چای كه با آب جوش درست می شود، پیشنهاد می شود چای سفید با آبی با دمای حدود 75 تا 85 درجه سانتی گراد تهیه شود. برای داشتن آبی با این دما باید آب را جوش آورد و بعد یك دقیقه اجازه داد تا از جوش بیفتد و دمای آن كاهش یابد و بعدش با این آب، چای سفید را دم كرد.
برخی افراد فكر می كنند مصرف چای سفید یا چای سبز بر چای سیاه ارجحیت دارد اما این گونه نیست. چای سیاه خواص ضدسرطانی و آنتی اكسیدانی زیادی دارد.
تركیباتی كه در انواع چای هست با هم متفاوت اند و هر یك، خواص آنتی اكسیدانی خاص خودشان را دارند. از دید دارویی، كافئین موجود در چای سفید و سبز كمتر است و طبیعتا مصرف مداوم آنها وابستگی ای را كه چای سیاه به وجود می آورد، به دنبال ندارد، بنابراین بهتر است در نوشیدن چای نیز تنوع را رعایت كرد.
