تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام

به نیابت از تمام دوستان و آشنایان و نیز عزیزان تبیانی یعنی یک یک شما

و به دعوت کریمانه ائمه اطهار و اولیای مقرب الهی

مشرف به حضور در عتبات عالیات شده ام.سفری در قالب هیئت پزشکی حج و زیارت سازمان هلال احمر، جهت حضور در درمانگاههی وابسته در شهرهای زیارتی عراق با هدف مداوای زایرینی که دچار بیماری شدند.

میخوام تجربیات، احساسات، برداشتها، خاطرات شیرین و تلخ و در کل هرآنچه بر من در این سفر گذشته را از شما دوستان عزیز دریغ نکنم.

امیدوارم که ضمن "کربلایی کردن" دلهای پاکتون، بتونم بعنوان سوغات تحفه هایی هرچند ناچیز از سفره پر لطف ائمه اطهار براتون آورده باشم.

برگ سبزی است تحفه درویش              چه کند بی نوا همین دارد

شما که دل ما را کباب کردی هر کی رفت می فهمه شما اون موقع چه احساسی داشتی آدم احساس میکنه توی بهشته خدا قسمت تموم نرفته ها کنه

سلام دوستان

ممنون از نظرات. من هنوز تو کربلام تا دو سه روز دیگه نایب الزیاره همگی هستم اگر مورد قبول درگاه احدیت باشه.

پرده چهارم:حس پاک یه دوست

هم اتاقیم یه پزشکه. یه آدم جوون خوش مشرب از اونایی که چندساعت هم باش بشینی صحبت کنی خسته نمیشی خیلی هم خوشروست.

دارم وسایلم رو مرتب می کنم که برم به هتل اصلیمون برا کار یعنی هدی الوالی. یکی از آشناهاش بهش زنگ زده. ناخواسته دارم به حرفش گوش میدم. به نظر میرسه بهش میگن به امام حسین بگو فلان و فلان!

اما پشت سر هم جوابشون میده: "من تا نیم ساعت دیگه میرم حرم. از اونجا حتما بهت زنگ میزنم و گوشیم رو به سمت حرم ها میگیرم هرچی می خوای خودت به زبون خودت بگو بی واسطه.هر چی میخوای به دو تا بزرگوار بگو"

یاد عزیزانم تو ایران افتادم. اشک تو چشام دوید. تصمیم گرفتم خودمم نزدیک حرم که هستم بهشون بزنگم و واسطه زیارت از راه دورشون بشم.

خدایا چشم عزیزان من رو هم به دیدن این فضای ملکوتی روشن کن.

تو رو خدا وقتی رفتید نزدیک ضریح شش گوشه من و یادتون نره خیلی خیلی التماس دعا دارم

پرده پنجم: بین الحرمین

الان آخر شبه و حرمها خلوت.

با دادن سلامی به اباالفضل (ع) و بدون ورود به حرم باصفاش به سمت بین الحرمین می چرخم. مسیری که دوطرفش دو ردیف نخل کاشتن و بهش نمای جالبی داده. به انتهای این مسیر نگاه می کنم: گنبد و بارگاه حسین(ع). اینجا عجله نیست، دویدن نیست. آرام آرام حرکت می کنم. در هر قسمت از این مسیر گروهی از مردم رو می بینی که در حال سینه زنی، اشک ریختن و عزاداری برای امام حسین(ع) هستند. عزاداری جنوبیها با اون سینه زنیهای مخصوص خودشون که سنگینی و وقار خاصی داره و واقعا غم رو تو دل آدم می نشونه، عزاداری عزیزان آذری زبان که عشق و علاقه شون به عباس (ع) زبونزد خاص و عامه و لهجه زیباشون آکنده از ماتم و غربت و اشکه! و ...

میخوای کنار همه شون وایسی و تا آخر باهاشون بمونی ولی خب... فرصت نیست.

راه می افتم. در همین مسیر به این فکر می کنم: چرا اباالفضل العباس رو هم مث بقیه شهدای کربلا در حرم امام حسین دفن نشدند؟ .... اشک امان نمی دهد. باز به یاد وفا و ادب و عظمت روح پسر ام البنین می افتم که از روی تشنگان حسین خجل بود!!

به ذهن آوردن رسیدن نوای "یا اخا ادرک اخا" به گوش حسین (ع) و حرکت بی تابانه او به سمت اباالفضل نیاز به هیچ روضه خوانی نداره. این مسیر رو امام حسین با چه حالی طی کرده.

خدایا کاش بفهمم کجا هستم.

پرده ششم: نمازمو وقتی میخونم تو قنوتم         دعای دل من دیدن کربلاته!

به درب ورودی حرم امام حسین(ع) میرسم. از اینجا ضریح پیدا نیست. آروم آروم به داخل صحن و سراش پامیذارم. من کجا! اینجا کجا؟! خدایا! اشتباه نشده؟

به دم در ورودی رواق و محل ضریح می رسم آروم با سری افکنده به سمت راست می چرخم و برای اولین بار .... برا اولین بار..."خدایا شکرت"... برا اولین بار چشمم به مکانی می افته که آرزوی دیدنش رو خیلی از دوستان و کسانم داشتند و دارن. خدایا سپاسگزارم از توفیقی که یهم دادی! شتکر لطفی هستم که به من! شده!

با چشایی اشکبار دو زانو میشینم. هنوز وارد نشدم و نمی تونم وارد بشم. مودبانه کنار درب ورودی میشینم و خیره به بهشتی که پیش رومه مینگرم. تصویر پیش روم با اشک محو میشه و اشک که جاری میشه دوباره واضح می بینم.

مگه میشه از اینجا پاشی! نه زمان رو می فهمم نه مکانو. انگار توی ابرا هستی. اینجا دیگه نوای قدیمی و نوحه و عزاداریهای قبلی رو هم نمیخواد بیاد بیاری! اینجا آرزوی همه است. یخورده دلت رو بررسی کن آرزوی خودت هم به عمری بوده!

خدایا بازم و بازم و بازم شکر!

با من بمونید.

سلام

این نوحه رو با بلوتوث از یه زایری گرفتم. از اینترننت هم لینک دانلودشو پیدا کردم.

اگه دلتون شکست و اشکی جاری شد یاد منم بکنید. ممنون

اینم لینک:

http://efs.pib.ir/137910/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF+%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%AD%DB%8C-%D9%86%D9%88%D8%AD%D9%87+%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D9%86%D9%88%D8%AD%D9%871387.html

پرده هفتم: حر

آرام آرام برمیخیزم و به داخل رواق یا محوطه داخلی حرم امام حسین(ع) حرکت می کنم. باز بخاطر همون عادت قبلی که ذکر کردم راهم رو به سمت راست یعنی محل یادمان 72 شهید کربلا کج می کنم. برایم ارتباط با ارواح طیبه این بزرگان سهل تر است.

اینجا مسلم بن عوسجه، بریر بن خضیر و حربن یزید ریاحی آرمیده اند یاران و پروانگان عاشق شمع وجود امام حسین(ع) با اشکی سرازیر با حر چنین می گویم:

حر! سلام. همیشه نامت برایم عزیز بوده است. تو بهمون یاد دادی که برا خوب بودن و خوب شدن هیچوقت! دیر نیست. نام تو برا هر مسلمونی برا بهتر شدن و تغییر و اصلاح امید و انرژی میده. گناهی بالاتر از آزردن دل اولیای خدا نیست که شما داشتی ولی خوب! همون هم با درایت و توبه توسط خودتون پاک شده تا اون حد که مقرب درگاه حسین (ع) شدی. من هم گناهام زیاده ولی اراده و میلم به توبه مث شما نبوده. خدایا بهم این قدرتو بده که پیشینه بدم رو اصلاح کنم.

یادمه، چند سال پیش محرم به همه دوستان و نزدیکانم پیامک زده بودم: با شنیدن نام حر چی به ذهنتون میاد و جوابای زیبایی مث اینا بهم برگشت:

-حر قبل از توبه منم. خدا کنه که خوب بشم.

-توبه و بازگشت

-هیچوقت دیر نیست.

عرض ارادت اونروز دوستانم رو به یاد آوردم و اشک ریختم.

حقیقت اینه که ارتباط برقرار کردن با حر برام راحت تره از ارتباط با امامم! نمی دونم اشتباهه یا نه ولی خوب اینجوریه.

شرم و خجالت از کردارهای قبلیم مانع ارتباط راحت با امام حسین میشه.

حر! واسطه ام برا درک محضر امام باش. بقیه شهدا رو نمی شناسم ولی خوب آدمای پاکی بودن.

خدایا! خدایا! درخواستم با رفتارهام تناسبی نداره ولی خدایا! منو با این شهدای پاک در روز محشر برانگیز!

اشک... اشک ... اشک.......اینجا تا میتونی باید اشک بریزی... کشته اشکها (قتیل العبرات) اینجاست.

پس نوشت: پس از چند روز از زیارتم که گذشت. متوجه شدم که بدن پاک حر در حرم امام حسین نیست و قبیله حر بدنش رو در محل قبیله خودشون دفن کردند.

ولی خوب، نگران نجواهام با او نیستم. حتما به گوشش رسیده! ان شاءالله

با من بمونید

سلام زائر کربلا
خوبین؟
حال خوشی دارین. موقع اشک ریختن یاد ما هم باشین.
التماس دعا

با سلام
خوش به سعادت‌تون
توفیقی است كه نصیب‌تون شده، خوب خوب ازش بهره‌مد بشید و دست‌پر برگردید
برای آدم شدن من هم دعا كنید
یا علی