رصد انفجار ابرنواختری توسط منجمان چینی در 4 جولای1054
M1 معروفترین بازمانده ابرنواختری است. ابرنواختر موجود در این سحابی در ۴
ژولای ۱۰۵۴ میلادی توسط منجمان چینی رصد شد و
ثبت گردید و احتمالا منجمین سرخ پوست امریکای شمالی نیز متوجه آن شده
اند. در آن زمان احتمالاً درخشندگی
اش به ماه کامل رسیده بود. این ابر نواختر تا ۲۳ روز در نور روز هم قابل
مشاهده بود.در سال ۱۷۳۷ این سحابی توسط John Bevis کشف شد. پس از او در سال
۱۷۵۷مسیه به طور مستقل آن را کشف کرد. او ابتدا فکر کرد که یک دنباله دار
دیده است . اما متوجه شد که این توده مه آلود دارای حرکت ظاهری نیست و آن
را به عنوان اولین جرم در فهرست خود وارد کرد. در قرن بعد، این سحابی با
ابزارهای دقیقتری رصد شد و به دلیل شکل ظاهری اش سحابی خرچنگ نام گرفت. در
واقع M1 قطری در حدود ۱۰ سال نوری دارد و شامل مواد پرتاب شده از انفجار
ابرنواختری است که همچنان با سرعت Km/Sec ۱۸۰۰ در حال گسترش می باشد. سحابی
دارای تابش قوی است که ناشی از شتاب گرفتن الکترونها در میدان مغناطیسی
قوی آن می باشد. در سال ۱۸۴۸سحابی خرچنگ به عنوان منبع قوی رادیویی شناخته
شد .
, , , , , , , , , , , , , , , ,
یک
منجم چینی در حال ثبت ابرنواختر ۱۰۵۴ – متن چینی که دران به این «ستاره ی
مهمان» اشاره شده است.
همانطور که می دانید، ابرنواخترها انفجارهای بزرگ
ستاره ای هستند که ستارگان پرجرم در انتهای عمرشان زمانی که به مراحل
پایانی می رسند، بخش عظیمی از جرم خود را به صورت یک انفجار عظیم با نور و
درخششی فوق العاده به فضای میان ستاره ای پرتاب می کنند.
ابرنواختر ۱۹۸۷آپش از چنین انفجارهایی، مقدار زیادی از مواد در فضا باقی می
ماند و می تواند یک سحابی ایجاد کند. سحابی خرچنگ M1 در واقع در همان نقطه
ای قرار دارد که منجمین چینی مشاهده ی آن ابرنواختر را گزارش داده اند.
این سحابی که یک باقی مانده ی انفجار ابرنواختری می باشد، یکی از جذاب ترین
اجرام اعماق آسمان است که حتما بجا مانده از آن ابرنواختر است. البته این
جرم تنها با تلسکوپ قابل رؤیت است.