در مورد سایر انواع تشنج کودک را در
یک محل آرام نشانده و صبر کنید تا تشنج کاملاً برطرف شود و کودک هوشیار
شود. سپس به آرامی با او صحبت کنید و به او آرامش خاطر بدهید. از زدن یا
تکان دادن کودک برای متوقف کردن تشنج خودداری کنید. اقداماتی که پزشک
انجام میدهد: 1- پزشک نخست از شما سؤالاتی در مورد رفتارها و علائم کودک
(قبل، در طی و بعد از حمله تشنج) میپرسد. برای مشخص کردن عوامل محرک
احتمالی، ممکن است از شما خواسته شود تا دقیقاً نوع فعالیت کودک را هنگام
بروز حمله مشخص کنید.
2- یک نوار مغزی
الکتروآنسفالوگرافی EEG از کودک گرفته میشود تا به تشخیص نوع صرع کمک
کند. در مواردی که تشخیص صرع از هیستری (تمارض) امکانپذیر نباشد از
الکتروانسفالوگرافی استفاده میشود. 3- انجام MRI مغزی ممکن است برای
تشخیص ناهنجاریهای ساختمانی مغز لازم باشد.
4-
انجام آزمایش خون برای تشخیص اختلالات الکترولیتی به عنوان علت تشنج ضروری
است. درمان امروزه کنترل بیشتر انواع صرعها میسر است با استفاده از
داروهای مناسب بطور روزمره میتوان از بروز حمله جلوگیری کرد. کودکان
مبتلا به صرع ، نیاز به مصرف منظم داروی ضد تشنج دارند. این داروها
معمولاً به مدت دو تا چهار سال بعد از آخرین حمله تشنج ادامه مییابند و
سپس میتوان به تدریج ظرف چند ماه آنها را قطع کرد. اگر حملات صرع با دارو
کنترل نشوند و همچنین MRI یک ضایعه مغزی را نشان دهد، ممکن است جراحی
(خیلی به ندرت) مورد بررسی قرار بگیرد