تفسیر
در آیات پیش پس از سوگندی بیدارگر و توجه دادن به پدیدآورنده پدیده ها، به گوشه ای از سرنوشت جامعه ستمكار «عاد» توجه داد، اینك در اشاره به سرنوشت قوم دیگری از اقوام پیشین میفرماید:
وَ ثَمُودَ الَّذِینَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ آیا ندیدی پروردگارت با ثمودیان چه كرد؟ همان كسانی كه در آن سرزمین كوها و صخره ها را میبریدند و كاخ ها و دژها و مؤسسات گوناگون میساختند.
به باور «ابن عباس» منظور این است كه: همان كسانی كه در آن سرزمین كوه ها را سوراخ می كردند؛ چرا كه خدای فرزانه در آیه دیگری میفرماید: و تنحتون من الجبال بیوتاً فارهین(155) و برای خود هنرمندانه از كوه ها، خانه هایی تماشایی میتراشیدند.
آن گاه در ترسیم سرنوشت جامعه و حكومت ستمكار و اصلاح ناپذیر دیگری میفرماید:
وَ فِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتادِ آیا ندیدی كه خدا با فرعون و فرعونیان زورمدار و خودكامه چه كرد؟
در تفسیر آیه دو نظر است:
1 - به باور «ابن عباس» منظور این است: آیا ندیدی كه خدای توانا بافرعون، صاحب لشكرها و سپاه ها و فرماندهان خشن و بیرحم نظامی چه كرد؟
واژه «اوتاد» در مورد فرماندهان سپاه خشن و كوردل فرعون به كار رفته است؛ چرا كه پایه های استبداد او بر شانه های آنان قرار داشت و به وسیله آنها مردم را سركوب میساخت و برنامه های ظالمانه و انحصاری خود را پیاده میكرد.
2 - اما به باور «مجاهد» و «ابن مسعود» به كار رفتن واژه «اوتاد» در مورد فرعون و فرعونیان، بدان دلیل است كه آنان وقتی میخواستند كسی را شكنجه كنند، او را به چهارمیخ میكشیدند و همان گونه رها میكردند تا بمیرد. نمونه ای از این شكنجه وحشیانه در مورد همسر توحیدگرا و نواندیش فرعون اعمال گردید و به دستور آن عنصر خودكامه آن زن كمال طلب را به چهار میخ كشیدند و تخته سنگی بزرگ بر روی سینه اش قرار دادند تا جان داد.