تبیان، دستیار زندگی

بنام حضرت دوست که هرچه داریم از اوست.

با سلام

با توجه به نزدیکی فصل تعلیم و تربیت و سختی کار با مشکلات رفتاری کودکان میخوام تو این تاپیک بطور مختصر به برخی از مشکلات رفتاری کودکان و راههای رفع اونها بپردازم و امید وارم تواین راه منو یاری کنید.همراهی و راهنمایی شما میتونه شرایط بهتر و مناسبتری را برای آموزش فرزندانمون ایجاد کنه و از مشکلات ما تو کلاسها کم کنه.

به امید همراهی و پیشنهادات و راهنمایی همه دوستان

هنگام تغییر رفتار نوجوان باید از خود بپرسید:

•چه چیزی اکنون متفاوت است و یا در حال تغییر در زندگی فرزندم است؟
•چه احساساتی ممکن است باعث این رفتار دشوار شده باشند؟

ممکن است نوجوان با تغییرات یا دوره های انتقالی در زندگی شان مواجه شوند که برای آنها پراضطراب باشد، به عنوان مثال:

•تغییر مدرسه؛
•از دست دادن دوستی با کسی؛ یا
•تغییراتی که در وضعیت فیزیکی خود آنها با رشدشان رخ می دهد.

تجارب ناراحت کننده دیگر می تواند شامل اینها باشد:

•تغییرات زیاد و همزمان در روال عادی زندگی شان؛
•فقدان عاطفی، بعنوان مثال وقتی یکی از اولیاء یا کسانی که از او مراقبت می کرده است فوت کرده یا او را ترک کرده است؛
•مشکلات مدرسه، بعنوان مثال اذیت شدن، یا دشواری در یادگرفتن و فشار از طرف هم کلاسی ها؛
•آزار فیزیکی، عاطفی و جنسی ویا این نوع آزارها را شاهد بودن؛
•استعمال مواد مخدر و مشروب.

به نام خدا
باسلام و تشکر از توجه همه دوستان
اما اختلال پرخاشگری کودکان:رفتاری برای آزار و اذیت خود,دیگران یا اشیا یا حیوانات مثل برهم زدن بازی دیگران و نظم کلاس,تهدید یا تحقیر دیگران,سیلی زدن یا لگدزدن و .......گاهی پرخاشگری با برنامه قبلی یا فی البداهه است گاهی آنی یا کوتاه مدت یا طولانی است.
کودک پرخاشگر بددهن است قدرت بدنی بالا و حرکت بدنی شدید داردنترس و غیرمنطقی است بهانه گیر و پرتوقع است به فیلم های خشن علاقه مند است ورزشهای رزمی را بیشتر دوست دارد بی قرار و فعال است الگوی خواب منظمی ندارد و ......

طریقه برخورد با این جمع شرور!!! چیه؟

با سلام
راهکارهای پیشگیری و درمان پرخاشگری:
1-الگوهای پرخاشگری در خانه یا مدرسه را به حداقل برسانیم مثلا پدر یا مادر یا سایر افراد خانواده که حالت پرخاشگری دارند را توجیه نماییم یا فیلمهای پرخاشگرانه را از برنامه کودک حذف کنیم.
2-توجه بیشتر به رفتارهای آرام کودک و تشویق آنها
3-به امر تغذیه کودک توجه کنیم تنقلات و شکلات و غذاهای تند را کم کنیم.
4-حریم اورا رعایت کنیم و ازش بخواهیم حریم دیگران ر رعایت کند.
5-از تنبیه بدنی جدا پرهیز کنیم.
6-شرایط جسمانی کودک را بررسی کنیم شاید بدکاری غدد باعث پرخاشگری او می شوند.
و............... درپایان استفاده از یک مشاور خوب و مسلط می تواند راهگشا باشد.

ممنون...تیچمن عزیز.

ممنون از آقای معلم (teachman)

استاد یک سوال: معلمی که در کلاسی با 30-25 دانش آموز مرتبط است (البته در مقطع ابتدایی) اگر در کلاس بخواهد به این نکات مهم توجه کند و درصدد حل مشکلات هر کدام برآید کمی سخت به نظر می رسد. با توجه به شناسه شما به نظر می رسد معلم باشید و مشتاقم از تجربیات شما هم در این مورد بشنویم.

با سلام و تشکر از دقت نظر شما
درصد حضور دانش آموزانی با این خصوصیات بسیار کم است ولی معلم باید تا حدودی به شرایط کار با این گونه شاگردان آشنا باشد البته تجربه در این موارد بسیار کارآمده .همکاری بین معلم و والدین هم میتونه بسیاری از این مشککلات را حل یا حداقل تضعیف کنه.

teachman گرامی در صقحه نخست این تاپیک از دروغگویی کودکان صحبت کردید نتایج جالب یک مطالعه نشان می دهند گرفتن مچ کودکان در هنگام دروغ گفتن رفتاری اشتباه نیست تنها باید از آن به عنوان لحظه ای برای آموختن استفاده کرد. به بیانی دیگر به جای فریاد کشیدن یا تنبیه کودک باید با او درباره اهمیت راستگو بودن و تاثیرات منفی دروغگویی صحبت کرد.


محققان طی این مطالعه دریافتند توانایی گفتن دروغهای کوچک در سن دو سالگی نشانه ای از رشد سریع مغز بوده و به آن معنی است که این کودکان شانس بیشتری در داشتن زندگی موفق خواهند داشت. آنها دریافتند هرچه دروغ متقاعد کننده تر باشد کودکان در زندگی آینده خود تیزهوش تر بوده و توانایی آنها در تفکر آنی و تصمیمگیری افزایش خواهد یافت. این نشانه همچنین به آن معنی است که عملکرد اجرایی آنها، توانایی سازماندهی به افکار و فعالیتها نیز رشد کرده است.


“کنگ لی” محقق دانشگاه تورنتو می گوید: “پدر و مادرها نباید با مشاهده دروغ گفتن کودکانشان نگران شوند، تقریبا همه کودکان دروغ می گویند و آنها که از رشد شناختی بهتری برخوردار باشند بهتر دروغ می گویند زیرا قادرند رد پای دروغ خود را استتار کنند، چنین ویژگی می تواند در آینده از کودک یک بانکدار موفق بسازد.”


دروغ گفتن نیازمند فرایندهای متعدد مغزی از قبیل ترکیب منابع اطلاعاتی و دستکاری اطلاعات در راستای اهداف مورد نظر است. این رفتار با رشد مناطقی از مغز که “عملکرد اجرایی” را فعال کرده و از سطوح بالاتری از تفکر و استدلال بهره می برد در ارتباط است.


لی به همراه تیم تحقیقاتی اش بر روی هزار و ۲۰۰ کودک و نوجوان دو تا ۱۶ ساله مطالعه کردند، اکثر این کودکان دروغ می گفتند اما تنها کودکانی با توانایی های شناختی بهتر قادر به گفتن بهترین دروغها بودند.


در این مطالعه کودکان در اتاقی مجهز به دوربینهای فیلمبرداری قرار می گرفتند که در گوشه ای از آن عروسکی قرار داده شده بود. محققان از کودکان می خواستند که به عروسک نگاه نکنند و اتاق را ترک می کردند. با این حال از هر ۱۰ کودک ۹ نفر به عروسک نگاه می کردند و بسیاری از آنها به دروغ اعلام می کردند که عروسک را نگاه نکرده اند.


۲۰ درصد از کودکان دوساله دروغ می گویند که این میزان در سن سه سالگی به ۵۰ درصد و در سن چهار سالگی به ۹۰ درصد می رسد. پر دروغ ترین سن در میان کودکان ۱۲ سالگی است، سنی که همه در آن دروغ می گویند. در عین حال تمایل به دروغگویی از سن ۱۶ سالگی کاهش پیدا کرده و به ۷۰ درصد می رسد. با آغاز بزرگسالی افراد جوان می آموزند تا دروغهای مصلحتی یا دروغهای سپید را که تقریبا همه انسانها برای جلوگیری از آسیب زدن به احساسات دیگران از آنها استفاده می کنند، جایگزین دروغهای دیگر سازند.


محققان در عین حال اعلام کردند میان گفتن دروغهای کوچک در خردسالی و تمایل به تقلب در امتحان یا تبدیل شدن به یک کلاهبردار در زندگی آینده هیچ ارتباطی وجود ندارد. در عین حال سخت گیری های خانواده ها و قوانین اخلاقی جامعه بر روی کنترل این فرایند در کودکی هیچ تاثیری نخواهند داشت.


بر اساس گزارش تلگراف، لی معتقد است گرفتن مچ کودکان در هنگام دروغ گفتن رفتاری اشتباه نیست تنها باید از آن به عنوان لحظه ای برای آموختن استفاده کرد. به بیانی دیگر به جای فریاد کشیدن یا تنبیه کودک باید با او درباره اهمیت راستگو بودن و تاثیرات منفی دروغگویی صحبت کرد.



teachman گرامی نظر شما در مورد مطالب فوق چیست؟

برا من که خیلی جالب بود طب گرامی...ممنون

با سلام و تشکر از طب گرامی
البته من هم موافقم مچ گیری شیوه ای کاملا مطرود و مردود در مقابل تمام مشکلات تربیتی است و البته لحظه ارتکاب یک خطای اخلاقی یا رفتاری بهترین زمان برای آموزش روش و منش صحیح در کودک است چرا که در آن لحظه تمام حواس کودک متوجه موضوع مدنظر است و یادگیری در آن لحظه بسیار کارآمد و عمیق خواهدبود.