تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان اگه موافق باشید اینجا هم مشاعره می كنیم ولی مشاعره ی مشروط یعنی هر كسی به شرطی میتونه در این مشاعره شركت كنه كه كلمه ای رو كه نفر قبل براش تعیین كرده حتما توی شعرش باشه.

فقط دوتا نكته!

*لطفا برای تعیین واژه برای نفر بعد ازكلمات متداول استفاده كنید

*شما میتونید از متعلقات واژه ی مذكور هم استفاده كنید یعنی اگر نفر قبل واژه ی ((عشق)) را برای شما انتخاب كرد شما این امكان رو دارید كه از كلماتی مثل ((عاشق)) و ((معشوق)) و سایر كلمات هم خانواده ی اون استفاده كنید.

شاد باشید.

ای شمع رقصان با نسیم پروانه را آتش مزن

با دوست هم رحمی چو با دشمن مدارا می کنی

"دنیا"

كاش دنیای دل ما شبی از این شبها
غرق هر چیز كه میخواهی و میدانی بود
دل اگر رفت شبی كاش دعایی بكنیم
راز این شعر همین مصرع پایانی بود

"حوصله"

دل من حوصله کن دنیا کوچیک نیس واسه ما
خدا توی آسمون سقفی نذاشته واسه ما
((دعا))

دعا كن دلم بوی باران بگیرد
و این درد جانسوز درمان بگیرد
دعا كن دلم رنگ آیینه گردد
و تنهایی از عشق پایان بگیرد

"ملکوت"

چیزها دیدم در روی زمین:
كودكی دیدم. ماه را بو می كرد.
قفسی بی در دیدم كه در آن، روشنی پرپر می زد.
نردبانی كه از آن، عشق می رفت به بام *ملكوت*.
من زنی را دیدم، نور در هاون می كوبید.
ظهر در سفره ی آنان نان بود، سبزی بود،
دوری شبنم بود، كاسه ی داغ محبت بود

"جراحت" ، "در مسیر زاینده رود" ، "نون و ریحون" -- اگه نشد "تلخ"

ای درد تو درمان دل و رنج تو راحت
اشکم نمک آب و جگر خسته جراحت

موج ار چه زند لاف تبحّر نزند دم
با مردمک چشم من ازعلم سباحت

یک دم نشود نقش تو از دیده ی ما دور
زآن رو که توئی گوهر دریای ملاحت

« مسیر»  یا  « زخم »

یوزارسیف را چه می دانی که او کیست
همان فواره ی نور است و نیکیست

ی مسافر غریب در دیار خویشتن،
با تو آشنا شدم، با تو در همین مسیر،
ازکویر سوت و کور، تا مرا صدا زدی،
دیدمت ولی چه دور، دیدمت ولی چه دیر!

"هجر"

از غم هجر مكن ناله و فریاد كه دوش
زده ام فالی و فریاد رسی می آید
((حرام))

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم
((حافظ))