تبیان، دستیار زندگی

قوم برگزیده؟!

«نطفه ی غیر یهودی ها، نطفه ی حیوان است».

«خانه غیر یهودی به منزله ی طویله است».

پی نوشت :

*برگرفته از :ماهنامه ی دانش پژوه، ش 56، ص7.
از آنجا كه وجود چنین تعالیمی در یك كتاب دینی واقعاً غیر قابل باور است و ممكن است دسته ای از خوانندگان در صحت انتساب این جملات به تلمود دچار تردید باشند، علاقه مندان را به مطالعه ی كتاب «تاریخ یهود، آیین یهود»كه یك یهودی ضد صهیونیست (اسرائیل شاهاك)آن را نوشته است، دعوت می كنم.مترجم این كتاب، رضا آستانه پرست است.ترجمه ی دیگری از این كتاب با نام «تاریخ یهود، مذهب یهود»موجود است كه مرحوم مجید شریف آن را به فارسی برگردانده است.

برتری آنها مختص آن دوره زمانی خاص بوده و شامل همه یهودیان هم نشده بلکه گروهی که تابع محض فرامین موسی (ع) بودند اما کسانی که امروز یهودی هستند هرگز شایسته برتری نیستند چون مهم ترین دستور موسی که پیروی از پیامبران بعد به ویژه حضرت رسول است کنار گذاشتند.

همانطور که در قرآن هم آمده آنها پیامبر را حتی از فرزندانشان بهتر می شناختند و حتی به امید گرویدن به دین اسلام به مدینه مهاجرت کردند تا اولین مسلمانان باشند اما وقتی دیدند که پیامبر خاتم از غیر یهود است و امتیازی برایشان نیست در حالی که دچار غرور کاذب بودند با علم و عناد پیامبر خاتم را رد کردند.

در آیات 159-161 اعراف به نعمت هایی اشاره شده است که خداوند نصیب یهودیان زمان موسی (ع) کرد، اما در آیه 162 همین سوره بیان می کند برخی از آنها به خاطر ستمی که مرتکب شدند، بر آنها عذاب آسمانی نازل کردیم.

از طرف دیگر در آیه 128 و 129 اعراف که سخن از وراثت زمین به دست یهودیان است، موسی (ع) بیان می کند ان الارض یورثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین نفرمود یهود وارث زمین است بلکه فرمود خدا زمین را به هرکس بخواهد به ارث میدهد و عاقبت از آن پرهیزگاران است.


در ادامه همین آیه باز سخنی از موسی (ع) است که فرمود: امید است خدا دشمن شما را هلاک کند و شما را در زمین جانشین آنها کند تا ببیند چگونه عمل می کنید. نفرمود زمین مادام العمر مال شماست بلکه مشروط شد به عملکرد آنها.

البته در این زمینه نظر دیگری هم هست:
اینکه یهود به خاطر برخی امتیازات بر همه جهانیان برتری دارند مثل کثرت انبیا، نزول مائده آسمانی، من و سلوی، ...
اما نکته حائز اهمیت آنکه:
- اگر آنها نعمت هایی خاص قوم خود داشتند سایر اقوام نیز نعمت های اختصاصی داشته اند.
- نکته دیگر آنکه این کثرت نعمت ها به دلیل بهانه جویی های مکرر و به عبارتی سرکشی های مکرر این قوم بوده است که نسبت به موسی (ع) و سایر انبیای بنی اسرائیل داشته اند و این نه تنها امتیاز نیست بلکه به نوعی در مذمت آنهاست.