- دکتر کارل (امریکایی): بر لزوم روزه داری در تمام ادیان تأکید شده است. در روزه ابتدا گرسنگی و گاهی نوعی تحریک عصبی و بعد ضعف احساس می شود. در عین حال تغییرات مهمی صورت می گیرد و بالاخره تمام اعضا مواد خاص خود را برای نگهداری و تعادل محیط داخلی و قلب قربانی می کنند. به این ترتیب روزه تمام بافت‌های بدنی را می شوید و آنها را تازه می کند.
- دکتر گوئل پا (فرانسوی): چهار پنجم بیماری‌ها از تخمیر غذا در روده‌هاست و همه با روزه اصلاح می شوند.
- دکتر تومانیانس: فایده کم خوردن و پرهیز کردن از غذاها در یک مدت کوتاه آن است که چون معده در مدت یازده ماه مرتب پر از غذا بوده، طی یک ماه روزه داری مواد زاید آن دفع می شود. همین طور کبد که برای هضم غذا مجبور است دائماً صفرای خود را مصرف کند، در این مدت سی روز، ترشحات صفراوی را صرف حل کردن باقی مانده غذای جمع آوری شده خواهد کرد. به‌علاوه، دستگاه هاضمه در نتیجه کم خوردن غذا، اندکی فراغت حاصل می کند و رفع خستگی می نماید.
- فیثاغورث طبیب و دانشمند بزرگ یونانی، هنگام مرگ، شاگردانش را به روزه گرفتن توصیه کرد.
- در زمان بقراط ، اطبا بیماران خود را که به بیماری سخت دچار بودند از غذا خوردن منع می کردند.
- آلکسی سوفورین (طبیب روسی) کتابی به نام امساک در غذا به رشته تحریر درآورده که در آن مدت روزهِ طبی چهل روز تمام است؛ روزه‌ای که نه سحری دارد و نه افطاری. تنها چیزی که روزه‌دار مجاز است بخورد فقط آب، آب میوه و چای است. او معتقد است حتی مسلولین که نیاز به تقویت بیشتری دارند اگر این رژیم عجیب را بگیرند به سرعت غیرقابل تصوری بهبود خواهند یافت!
وی همچنین می گوید: انواع بیماری‌ها از غذاهای زاید که از معده می گذرند و در بدن تحلیل نمی شوند سرچشمه می گیرند. این مواد غذایی اضافی عفونت‌هایی تولید می کنند که بهترین شرایط را برای رشد و نمو میکرب‌ها و باکتری‌ها فراهم می سازند و درمان همه آنها از طریق گرسنگی و امساک از غذا صورت می گیرد.
