تبیان، دستیار زندگی

دوستان سلام!

خوشحال باشید چون بروبچه های انجمن نجوم تبیان از یک شب رصدی خوب و بیاد ماندنی بازگشتند..!

در این تاپیک منتظر ثبت گزارش و خاطرات افراد شرکت کننده در این برنامه هستیم.

 به نام خدا

سلام

حالا نوبت نمایش اسلایدها رسیده بود. رفتیم تو نماز خونه‌ی دبستان و اسلایدهایی رو از ماه و زمین و خورشید و.. دیدیم. وقتی اسلاید زمین به نمایش در اومد آقای امام نظر خودش رو راجع به عروس سیارات گفت و گفت زیباترین سیاره در واقع همین زمین خودمون هست و ما چون نمیتونیم از فضا شاهد اون باشیم . فکر می‌کنیم زحل سیاره زیبا و عروس منظومه‌ی شمسی هست ولی در واقع این زمین با رنگ آبی خود ، با آرایش‌ ملایم ابرهای سفید از فضا به تمام عالم خودنمایی می‌کنه.

بعد از زمین اسلایدهایی از زمین و سیارات دیگه در کنار هم و درکنار خورشید به نمایش در اومد و نشون میداد این اندازه ها چه قدر حیرت آور بود. زمینی که من تا قبل از این تصاویر فکر می‌کردم مرکز توجه عالم باید باشه حالا دیگه چیزی به حساب نمیومد. و در برابر عظمت زحل حقیری بیش نبود. دیگه وقتی تصویر مشتری به این مجموعه اضافه شد. زمین حقیر و حقیر تر شد و با اومدن خورشید باز هم بیشتر حقیر شد.

آقای امام گفت بیش از 1 میلیون 200 هزار زمین میتونه درون خورشید جای بگیره. اینجا بود که دیگه همه خودمون و عظمتمون رو حقیر دیدیم و فهمیدیم چیزی نیستیم. این رو فکر کنید که وقتی فهمیدم ستاره‌ای وجود داره که چندین میلیون خورشید رو توش جا میده و از اون بالاتر ستاره‌ای که 8 میلیارد خورشید رو در خودش جای میده دیگه چیزی برای گفتن نداشتیم.

بعد از نمایش اسلاید دوباره رفتیم و به رصد ادامه دادیم نزدیک سحر مشتری طلوع کرده بود و برای اولین بار من تونستم از پشت تلسکوپ مشتری رو ببینم و نه تنها یک قرض سفید رنگ رو دیدم بلکه تونستم یکی از خطوط قهوه‌ای رنگ که رنگ رو در وسط قرص سفید مشتری ببینم.

بعد از رصد مشتری خوشه‌ی پروین رو هم دیدیم و چندین جرم مسیه رو نیز آقای حمیدیان با دوربین دوچشمی که آورده بود به دوستان علاقه مند نشون داد.

خیلیها دیگه نزدیک صبح خواب بودن . و عده‌ی کمی از بچه ها هنوز بیدار و بودن و رصد می‌کردن و به مباحثه می‌پرداختن . تااینکه نزدیک طلوع آفتاب شده بود و قرار شد بریم طلوع زیبای آفتاب رو تماشا کنیم . اما مگه این آفتاب طلوع می‌کرد. هر چه هم افق روشن تر می‌شد این آفتاب بالا نمی‌اومد. حتی با یکی از سمفونی‌های بتهون هم آفتاب طلوع نکرد که نکرد.

مجبور شدیم آهنگ مدرسه‌ی موشها رو بذاریم تا شاید بالا بیاد . اما باز هم بالا نیومد و طلوع نکرد که نکرد. دیگه مایوس شده بودیم و یکی دو نفر حواسشون هنوز به طلوع بود که درست در همین موقع بود لبه‌ی بالایی خورشید از پشت کوه بیرون اومد و بالاخره خورشید خانم رخ زیبای خودشو نشون داد.

بعد از رصد طلوع آفتاب هم در راه برگشت یه سری به منزل ملاصدار اینا زدیم. منزلی واقعاً مهجور شده . البته کمی باز سازی شده بود. پشت در اندرونی که رسیدیم دیدیم یک جفت سیم برق از کنار در زده بیرون . آقای امید گفت بذارید بقیه بیان تا بگم این سیم ها برای چی اینجا هستن. من رفته بودم تو فکر و به خیالم اومد حتماً تحت یک سیستم پیشرفته وقتی این دو سیم رو به هم وصل کنیم به طور خودکار در باز میشه. اما زهی خیال باطل . چون فقط باید این دو رشته سیم رو می‌کشیدیم تا در باز بشه و ملاصدرا ما رو به خونش راه بده.

بعد از مهمونی تو خونه‌ی ملاصدار که از ما با آب میوه ساندیس سیب و پرتقال پذیرایی شد . به سمت دو مینی بوس حرکت کردیم و به سمت تهران راهی شدیم.

اینم از گزارش تقریباً شخصی من از این گشت رصدی

با سلام خدمت همه ی  دست اندر کاران موسسه ی تبیانن و مخصوصا بچه های شب رصدی آقای امام -mohagh - حمیدیان و... همه

برنامه ی خیلی جالب و تماشایی بود واسه ی من و منو راغب کرد برای همکاری بیشتر نجوم تبیان . در مورد صور فلکی مسائل جالبی رو فهمیدم و در کل از دیدن آسمون شب  در معیت گروه تبیان مسرور شدم . امیدوارم بتونم توی برنامه های آینده هم شرکت داشته باشم .

در کل برنامه عالی بود اما یه نقد هم دارم  . اونم اینکه میشد از زمان استفاده ی بیشتری کرد و وقت پرت کمتری داشته باشیم البته فکر کنم علتش تعداد نسبتا زیا افراد و عدم تناسبش با  تعداد تلسکوب و دوربینها بود . در مجموع ممنونم انشا الله  بازم مارو با خبر کنید.

من سید محمد حسین یزدانشناس بودم.

با سلام

خیلی خوشحالم از اینکه توانستم در این شب رصدی شرکت کنم وتجربه جالبی بود البته ایراداتی هم داشت که بعنوان نمونه دوست داشتم در یک مکان بازتر که بتوانیم ستاره های بیشتری رصد کنیم برگزار می شد، یکی دیگر ازاشکاالت این بود که از تلسکوپ های قوی استفاده نشده بود ولی در مجموع خوب بود . منتظر شبهای رصدی بعدی هستم

با تشکر از زحمات شما

سلام دوستان
از گزارشات رصدی جناب زاهد خیلی ممنون خیلی جذاب و با مزه گزارش کردین، من که با خوندنش هم خودم رو اونجا تصور کردم هم خندیدم، مرسی جالب بود.
از عکسهای دوستان هم ممنون. دستتون درد نکنه.
ایشالله بازم تکرار بشه و خوش بگذره بهتون و از آسمون شب لذت ببرین.
ضمناً جواب جناب medman و نیما و محاق هم تو بخش انتقادات دادم.

خب، اولا سلام
در ابتدا از تلاش بی وقفه دوستان در یافتن پس ورد بنده سپاس گذارم. بالاخره من تونستم وارد سیستم شم.

و اما شب رصدی .....
داشتم پیام ها رو از اول می خوندم،
اوایلش که خیلی مرتبط بود!!!!!
ولی گزارش آقای پارسا گزارشی بود که من با خوندن اون جدا از اینکه خاطرش یکبار برام زنده شد، وقایع از قلم افتاده ذهنم نیز کامل شد.
برای من بار اولی بود که اومدم شب رصدی. همه گفتن خوب بود، منم میگم خیلی عالی بود. ولی هیچکس نگفت چرا خوب بود! (شایدم من دقت نکردم!) جدا از همراهی دوستان و در کنار ایشان بودن که برای من تجربه ی خیلی خوبی بود، برای من عظمت آسمان، یا بهتر بگم، عظمت دنیا شگفت انگیز بود.
تا زمانی که مورچه از دنیای بزرگ و شگفت انگیز در روی زمین خبر نداشته باشه، همیشه به اندک وسعت لانه ی خودش مغرور میشه.
مثلا شاید 100 بار تا حالا عکس سیاره زحل رو دیده بودم، ولی برای اولین بار از دور زحل واقعی با اون نوار دورش رو دیدم.
خیلی جالب بود. الان می تونم بگم اندازه یک انسان در برابر دنیا چیزی اونور قابل صرف نظر کردنه!!
برای اولین بار آشنا شدن با چنین عظمتی، و همراه با توضیحات آقای امام که روشنگر تصاویر زنده زیر تلسکوپ بود، خیلی عالی بود.
حیف شد عکس زیاد نتونستم بگیرم (البته من یه دوربین بردم که اونم باتری نداشت!)
آشنایی با صور فلکی بیشتر از لحاظ تاریخی برام جالب بود.
در انتها از همه بچه هایی که برای این برنامه زحمت کشیدن (و خوب می دونم این جور برنامه ها چه جور سختی ها و مشکلاتی داره) تشکر می کنم، خسته نباشید.
یا حق

راستی اینم یادم رفت یگم که منزل ملاصدرا رو هم دیدیم. مثل بسیاری از زمان ها حسرت خوردیم!!!!
خدا رحمتش کنه.
یا حق

سلام دوستان
با تشکر و قدر دانی ویژه از مسئولان محترم موسسه تبیان
بنده در اسرع وقت گزارش خود را تقدیم حضورتان خواهم کرد.
با تشکر فراوان از همکاری های صمیمانه ی شما
محمد حسین حمیدیان

وقتی توی هوای گرم این روزای تهران بهت می گن ساعت 2 بعد از ظهر دم در تبیان باش تا حرکت کنیم ... به این فکر می کنی که آخه مگه آب و نونت کم بود که تو این ظل گرما که هر جنبنده ای رو از خودش بیزار می کنه بری و کاری رو بکنی که اصلا علاقه ای بهش نداری!! ... وقتی مینی بوس با یک ساعت تاخیر حرکت می کنه ... وقتی مینی بوس ِبسان لاک پشتی نسبت به بقیه ی اتومبیل های دیگه توی جاده حرکت می کنه ... وقتی توی مینی بوس اوضاع اصلا مطابق میلت نیست ... نا خود آگاه دستات رو روی گوشات میزاری و به این فکر می کنی که نکنه گوشای من هم درازه!! و ختم صد هزار عجب غلطی بود کردم می گیری ... ولی مطمئنا به این فکر نمی کنی که کمتر از 24 ساعت بعد به خودت افتخار می کنی که بابا اِی َول عجب برنامه ریزی برای آخر هفت کردم ... به این فکر نمی کنی که از فردا شبش توی آسمون به دنبال صور فلکی می گردی که به هر چیزی شبیهن به جز اسمی که براشون انتخاب کردن! ... به این فکر نمی کنی که دلت برای کهکشان َبقلی با تمام ستاره و ها موجوداتش تنگ بشه!!... به این فکر نمی کردی که توی این برنامه ی علمی چقدر میشه یاد گرفت، خندید و ... حالا باید از این به بعد فکر کنی که این همه زیبایی و عظمت چه تاثیری می تونه توی زندگی تو داشته باشه...   

سلام به جنابان سجاد صدیق و م اینویزیبل(نامرئی هستین شما؟! شوخی بود :) ).
خوش اومدین به جمع ما.
دقیقاً می تونم درکتون کنم که الان چه حس و حالی دارین چون خودم هم تازگیا این حس رو تجربه کردم یعنی از روز جهانی نجوم امسال به بعد. دقیقاً همون حس حقارت و هیچ بودن در برابر عظمت این جهان هستی، همون حس اشتیاق بعد از آشنایی با نجوم، همون حس اشتیاق برای پیدا کردن صور فلکی و دونستن بیشتر راجه بهشون. خیلی خوب می فهمم چه حسی دارین و امیدوارم حس من و شما و اشتیاقمون روز به روز به نجوم بییشتر بشه.
چیزی که فهمیدم از گفته دوستان این بود که یه خورده آلودگی نوری داشتین، امیدوارم بزودی یه رصدی برین که هیچ آلودگی نوری نداشته باشین و لذتتون از آسمون بیشتر بشه.
الان یه چیزی یادم اومد (من یه بار رصد بیرون از شهر خودمون رفتم و کیفیدم حسابی آلودگی نوری هم خیلی خیلی کم بود تقریباً نزدیک صفر چون یه کمی هم که بود گاهی نور ماشینهای عبوری از جاده کناری بود، گزارشش رو کم و بیش تو گزارش رصد 14 تیر که جناب مدمن نوشتن من دنبال گزارش ایشون نوشتم) یه چیزی رو الان یادم اومد که بگم،یه حس. اونم اینکه وقتی غرق آسمون میشی گشنگی و تشنگی هم یادت میره اونشب وقتی ما رصد کردیم آخر شب نشستیم شام خوردن تازه اونموقع که می خوردم به زور می خوردم که یهو غش نکنم وگرنه اشتها نداشتم. چون اینقدر واسم زیبا بود که گشنگی رو فراموش کردم. و این یعنی لذت واقعی که گذر زمان رو فراموش می کنی.
امیدوارم شما هم حسش کرده باشین.