تبیان، دستیار زندگی

بابل

شهر بابل مرکز شهرستان بابل در استان مازندران است. این شهر تقریبا در ۵۰ کیلومتری غرب ساری واقع است . جمعیت آن در سرشماری سال ۸۵ برابر با ۲۰۱٬۳۳۵ نفر بوده‌است.

 نام شناسی

اولین نامی که از بابل در تاریخ ذکر شده ( دین تیر) می‌باشد که کوروش کبیر در بیانیه خود – که از حفاری‌های بابل بدست آمده و در موزه انگلستان نگهداری می‌شود - از آن به ( تین تیر) یاد کرده‌است.
شهر بابُل را پیشینیان با نام مامیترا می‌خوانده‌اند. در نوشته‌های عربی و دوران پس از اسلام این شهر را مامطیر و ممطیر هم نوشته‌اند.   

تا دوره پهلوی اول، این شهر را بارفروش یا بارفروش ده می‌نامیدند. بعد از آن را بابل نهادند.

دوران معاصر

• در روز یکم آذر سال ۱۳۱۰ هجری خورشیدی نام بارفروش همراه با ساخت ساختمانهای تازه دولتی همچون اداره پست (۱۳۱۵)، در کنار سبز میدان و ساختمانهای شهرداری و شهربانی(۱۳۱۴) به شهر بابل تغییر نام یافت. نام بابل از نام رودخانه باوُل گرفته شد، که در بر غربی شهر روان است و اکنون به رود بابل معروف است.البته امروزه با توجه به ساخت و سازهای فراوان و گسترش فضای شهر این رودخانه تقریباً در قسمت‌های مرکزی شهر قرار گرفته‌است.

• جنگلهای طبیعی شهرستان بابل ۴۹۹۳۶ هکتار بوده و رودخانه بابل از رودهای مهم این شهر به شمار می‌رود . این شهر دارای آب و هوای معتدل و مرطوب می‌باشد .

• بابل دارای ۷ شهر تاسیس شده و ۱ شهر مصوب ، ۶ بخش ، ۱۳ دهستان و ۶۵۳ روستا و ۹۵ دهیاری می‌باشد.

وسعت این شهرستان ۱۵۷۸ کیلومتر مربع می‌باشد

• بابل یکی از شهرهای مهم شمال کشور در امور تجارت - دانشگاهی - پزشکی و کشاورزی می‌باشد.درحال حاضر بیش از ۲۲۵۰۰۰نفر جمعیت شهری و۲۴۰۰۰۰نفرجمعیت روستائی در این شهرستان ساکن می‌باشند.

• پل محمدحسن‌خان توسط محمدحسن خان قاجار با قدمتی بیش از ۲۰۰ سال و دراواخر دوره افشار بر روی رودخانه بابل ساخته شده‌است.نکته جالب در ساخت این پل استفاده از زرده تخم مرغ می‌باشد.

• در دروه صفوی دریاچه‌ای بسیار بزرگ و زیبا در جنوب شهروجود داشته که در وسط آن تپه‌ای همانند یک جزیره کوچک خودنمادی می‌کرده که بعلت سرسبزی و زیبائی باغهای اطراف این دریاچه زیبا این محل بنام (بحر ارم) نامگذاری شده‌است . این دریاچه سالها پیش خشکیده و در حال حاضر محل سکونت مردم می‌باشد که به دوقسمت بحرارم غربی و بحرارم شرقی معروف است.

• از ۲۰ نفر پایه گذاران اولیه حزب ملی ایران در سال ۱۳۲۰، ۳ نفر از اهالی شهر بابل بودند.

• در منطقه مازندران و گیلان که در زمان رضا شاه به استان‌های اول و دوم نامگذاری شده بودند، رضا شاه تنها در بابل دارای کاخ و محل سکونت بود.ازاین کاخ هم اکنون بعنوان کتابخانه دانشگاه علوم پزشکی بهره برداری می‌شود.

• بابل همچنین با کد تلفنی ۰۱۱۱ مر کز یکی از ۸ بخش مخابراتی ایران است.

مشاهیر

شیخ کبیر
مرعشی
نوشیروانی - خیر
محمد صادق شفیع زاده -خیر
امیرپازواری - شاعر
عبدالرضا کیانی نژاد (مازیار) -خواننده
مهدی فلاح - خواننده خطاط
بیژن بیژنی - خواننده
اسرافیل شیرچی - نقاش خطاط
امامعلی حبیبی - قهرمان کشتی المپیک
عصمت باقر پور بارفروشی-دلکش-خواننده
داوود رشیدی-بازیگر
هرمز شجاعی مهر-مجری
بیژن مرتضوی-ویولونیست وخواننده
افشین (افشین سعیدی) - خواننده
زین العابدین رهنما-نویسنده
شاهرخ مسکوب-نویسنده وشاهنانه پژوه

اماکن تاریخی و مذهبی

بقعه امامزاده قاسم معروف به آستانه
بقعه سلطان محمد طاهر
بقعه درویش فخرالدین
مسجدجامع
تکیه پیرعلم
تکیه مقریکلا
تکیه حصیرفروشان
قصر سابق شاه
برج دیده بانی
پل محمدحسن خان
ساختمان شهرداری
ساختمان شهربانی
ساختمان پست که به دستور آیت الله روحانی در سال ۱۳۷۷ تخریب شد
بازار ماهی فروشها
مقبره ی درویش علمبازی
پارک پردیس بابل واقع در متی کلا
مقبره حاج شیخ موسی در ییلاق شیخ موسی واقعه در بخش بند پی شرقی

سقاخانه شیاده واقعه در بخش بندپی غربی

مراکزآموزش عالی

دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
دانشگاه علوم پزشکی
دانشگاه علوم و فنون
دانشگاه آزاد اسلامی - واحدبابل
دانشگاه پیام نور - واحدبابل
موسسه آموزش عالی صنعتی مازندران
موسسه آموزش عالی طبری
موسسه آموزش عالی راه دانش
دانشگاه علمی کاربردی - واحدبابل
دانشسرای تربیت معلم
دانشکده سما واحد بابل دانشگاه پرستاری و مامایی

پانویس‌ها

1. ↑ نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵, پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران

شهرستان بابل از شمال به بابلسر و دریای خزر، از جنوب به رشته كوههای البرز، از مغرب به شهرستان آمل، از مشرق به شهرستانهای قائمشهر و ساری محدود است. ارتفاع آن از شمال تا ده كیلومتری جنوب بابل از سطح اقیانوس پایین‌تر است.

شهرستان بابل بین 36 درجه و 5 دقیقه و 36 درجه و 35 دقیقه عرض شمالی و 52 درجه و 30 دقیقه و 52 درجه و 45 دقیقه طول شرقی از نصف‌النهار گرینویچ واقع شده است.
بنابر تصویب‌نامه هیات دولت درسال شصت و هشت بابلسر از شهرستان بابل جدا شد و خود به شهرستانی مستقل بدل گشت. شهرستان بابل متشكل از دو شهر بابل و امیركلا، سه بخش مركزی ـ با مركزیت بابل ـ بندپی شرقی ـ با مركزیت گلوگاه ـ و بندپی غرب ـ با مركزیت خوشرودپی ـ و ده دهستان به نامهای بابلكنار به مساحت 7/132 كیلومتر مربع ، فیضیه به مساحت 0/134 كیلومتر مربع ، گنج‌افروز به مساحت 1/62 كیلومتر مربع ، گتاب به مساحت 5/89كیلومتر مربع ، كاری‌پی به مساحت 6/136 كیلومتر مربع ، لاله‌آباد به مساحت 6/93 كیلومتر مربع ، از بخش مركزی فیروزجاه‌ به مساحت 2/443 كیلومتر مربع ، سجادرود به مساحت 7/182 كیلومتر مربع ، از بخش بندپی شرقی خوشرود به مساحت 0/132 كیلومتر مربع و شهیدآباد به مساحت 5/34 كیلومتر مربع ، از بخش بندپی غربی و 556 آبادی است. مساحت این شهرستان حدود 1431 كیلومتر است كه تقریبا 94/5 درصد كل استان را دربرمی‌گیرد. شهر بابل، مركز شهرستان بابل، بین 36 درجه و 34 دقیقه و 15 ثانیه عرض شمالی و 52 درجه و 44 دقیقه و 20 ثانیه طول شرقی از نصف‌النهار گرینویچ واقع شده است و با تهران 5 دقیقه و 15 ثانیه اختلاف ساعت و 210 كیلومتر فاصله دارد.

شهرستان فریدون‌کنار جدیدترین شهرستان در استان مازندران که در سال ۱۳۸۶ از شهرستان بابلسر استقلال یافت. این شهرستان دارای دو بخش می‌باشد.

شهرستان گلوگاه از شهرستانهای ایران در استان مازندران است.
جمعیت
جمعیت شهرستان گلوگاه در سال ۱۳۸۵، برابر با ۳۹٫۴۶۱ نفر بوده‌است
تقسیمات کشوری
• بخش مرکزی (گلوگاه)
o دهستان توسکا چشمه
o دهستان آزادگان
• شهر:گلوگاه
• بخش کلباد
o دهستان کلباد شرقی
o دهستان کلباد غربی

شیرگاه یکی از چهار شهر شهرستان سوادکوه در استان مازندران است. ازجنوب به شهرهای زیرآب و پل سفید واز شمال به شهرستان قائم شهر راه دارد. این شهر همچنین از سمت غرب به شهرستان بابل راه دارد.
نام
یک دیدگاه در مورد این نام این است که «شیر» در زبان محلی به معنای تری و نم است در این صورت معنی شیرگاه یعنی «مکان تر یا نمناک».
برخی نام پیشین شیرگاه را خارخون دانسته‌اند ولی بر پایهٔ اطلاعات جلد سوم فرهنگ جغرافیایی ایران خارخون نام پیشین روستای زیولا در منطقه شیرگاه بوده‌است.
مردم
شهرشیرگاه در محدوده شهری بیش از ۱۰٬۰۰۰ نفر و با روستاهای اطراف بیش از ۳۰٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد. شغل بیشتر مردم شهر شیرگاه کشاورزی و دامداری است. شیرگاه باتوجه به جمعیت کم یکی از مهاجرفرست‌ترین شهرهای ایران است و شمار زیادی از جوانان این شهر به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند.
موقعیت جغرافیایی
شیرگاه با قائمشهر و زیرآب و بابل‌سر هم‌مرز می‌باشد . شیرگاه به عنوان یکی از چهار شهر شهرستان سوادکوه زیرآب ، آلاشت ، پل سفید و شیرگاه)
یکی از جاده‌های ارتباطی تهران- شمال، معروف به جاده فیروزکوه، و راه آهن تهران- شمال، که بخشی از راه‌آهن سراسری ایران است، از این شهر می‌گذرد.
شیرگاه از همه جهت جز شمال به‌وسیله رشته کوههای البرز مرکزی احاطه گشته‌است. از غرب توسط کوه تِرز ،از شرق به‌وسیله کوه وِرزک واز جنوب با کوههای ساره سر و شاه کوه محاصره شده‌است.
شیرگاه محل تلاقی دو رود است. یکی رود تالار که از منطقه آلاشت و گردنه‌های دوگل سرچشمه می‌گیرد و دیگری رود کسلیان است. کسلیان در بیشتر مواقع سال آبی روشن و زلال دارد (تنها در زمان بارندگی‌های شدید آب آن کمی گل آلود می‌شود) ولی تالار در بیشتر مواقع سال گل آلود است. به دلیل وجود این دو رود و هم چنین وجود دره‌هایی نسبتاً کم عمق ،شیرگاه دارای پل‌های متعددی است که به همین دلیل آنراشهر پل‌ها لقب داده‌اند.

تعدادی از پل‌های شیرگاه تاریخی اند؛ مانند:
• پل دختر (چالی)
• پل تاریخی شاه‌عباسی آبدنگسر (آبدنگسر، بین قائم‌شهر و شیرگاه)
• پل شاه‌عباسی: این پل در دوران سلطنت پادشاهان صفوی و در مسیر باستانی موسوم به راه شاه‌عباسی با آجر و ساروج و گچ بر روی رود کسلیان یا روشن تلار بنا گردید. طول آن ۵۷ متر و عرض آن بدون احتساب جان پناه پنج متر می‌باشد. پل شیرگاه دو دهنه دارد که دهنه شمالی آن از دهنه جنوبی بزرگ‌تر است.
• پل شاپور: این پل بر روی رودخانه اوتجون در اراضی چای باغ و ۵۰ متری جانب شرقی جاده شیرگاه به قائم شهر واقع شده و احتمالاً مربوط به دوران قاجار می‌باشد.
برخی دیگر از پلها در همین سده ساخته شدند؛ مانند:
• پل‌های راه آهن در سرتپه و داخل شهر
• پل‌های جاده تهران–شمال در سرتپه و کنار پل شاپور.
تاریخ شیرگاه
بخش اصلی شهر امروزی قدمت چندانی ندارد، چون محل ابتدائی زندگی گروه‌های انسانی در چالی، تپه‌سر و به‌ویژه آبدنگه‌سر بوده‌است. پیشهٔ بیشتر مردم چوب‌بری و دامداری بوده‌است. به مرور زمان آنها برای تأمین چوب هم چنین چرای دامهایشان به علت فاصله کم این سه منطقه از شیرگاه به صورت روزانه به جنگل‌های این منطقه رفت و آمد داشتند. نتیجه این کار کوچ تدریجی آنها به شیرگاه شد و کومه‌ها وکلبه‌هایی ساخته شدند که آنها هم کم کم به خانه‌های دائمی تبدیل شدند و جمعیتی در داخل (شهرامروزی) و نواحی اطراف ساکن شدند که در اثر این کار هستهٔ وجودی شیرگاه به وجود آمد. اهالی آن روستای کوچک خانه‌هایشان را در نواحی بالاتر می‌ساختند تا از خود در برابر حمله دزدان و یاغیان دفاع کنند.
در دوره صفوی جاده شوسه شاه‌عباسی از این شهر عبور می‌کرد. پل‌هایی که امروز می‌بینیم یادگارانی از آن دوران‌اند که در زمان خود از پل‌های مهم وبزرگ به شمار می‌رفتند.
در دوره رضاشاه، شخصی به نام هژبر باوند که به مبارزه با رضاشاه برخاست گاهی برای تأمین غذا واستراحت سپاهیانش به شیرگاه می‌آمد و از مردم غذا و... می‌گرفت.
نیروهای ارتش شوروی در جریان اشغال ایران در جنگ جهانی دوم در منطقه‌ای که به نام آنها (روس آباد) نام گرفت در نزدیکی کلیج خیل امروز (یکی از بخش‌های شیرگاه) ساکن شدند.
گردشگری
شیرگاه و اطراف آن مناطق مورد توجه گردشگران دارد.
• آبشار شیرگاه، در نزدیکی تونل بین جادهٔ زیراب- شیرگاه
• چشم اندازها نگلی لفور در فصل بهار
• زمین‌های کشاورزی برج وباغ‌های مرکبات
• ویلا‌های زیبا در نوآباد کلیج خیل
• رودخانه کسلاین در نارنج بُن
• جنگل سمت جهاد کشاورزی
• مناظر بسیار زیبای جنگلی
• جنگل اندرگلی
• پل‌های تاریخی
• آب و هوایی ملایم وخنک در بهار و تابستان
• شنا در رودخانه کسلیان
صنعت
• کارخانه اشباع تراورس شیرگاه که در سال ۱۳۱۱ خورشیدی تأسیس شد ولی اکنون به دلیل استفاده بسیار کم از الوار چوبی تراورس برای ریل راه آهن فعالیت محدودی دارد. این کارخانه از سال ۱۳۱۱ تا ۱۳۷۰ تنها کارخانه تولید تراورس در ایران بوده‌است. کارخانه دیگری که در قزوین افتتاح شده بود که چوب را فقط اندود می‌کرد و آنرا نمی‌پخت.
• کارخانه چوب نئوپان سازی در چالی
• کارخانهٔ پیچ کوبان در سرتپه
روستاها
• کتی لته • فرامرزکلا • اسلام آباد • کلیج خیل • تپه سر • آبدنگسر • هتکه لو • ترک سرا • اندارکلی • ملفه • چاکسر • اهنگرکلا • منگل • چالی • ایوک • مهدی آباد • حاجی کلا • بازیرکلا • نوآباد • یاغکوه • برنجستانک • رضاآباد • بشل • شبرجه کلا • بورخیل • نارنح بن • لفور • کالی کلا • حاجیکلا • آغوزبن • کفاک • خرکاک • اسبوکلا • گالش کلا • درزیکلا • افراسی • اگشنین • دهکلان • امام کلا • لفورک • ریکو • امیرکلا • لودشت • رییس کلا • اوبن • مرزیدره • سنگ سی • بورخانی • میرارکلا • شارقلت • پاشاکلا • نفت چال • عالمکلا
منابع
1. ↑ لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ زیوُلا،‌بازدید: ۹ اکتبر ۲۰۰۸.
‎‎
‎
• مختصات و ارتفاع
منبع
وب‌گاه رسمی شهر شیرگاه شهر شیرگاه
وب‌گاه رسمی شهرستان سوادکوه

[

شیرود یکی از شهرهای استان مازندران است که در بخش مرکزی شهرستان تنکابن واقع شده است.
این شهر در تیر ماه ۱۳۸۴ به استناد قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری با تجمیع روستاهای «واچک»، «مجتمع فرهنگیان»، «برامسر»، «رمج محله»، «کچانک»، «لپاسر»، «کاسه گر محله»، «شاغوزکله»، «بالا شیرود»، «محمدآباد»، «تمی جانک»، «خزر کنار»، «میاندج محله»، «رشیدیه»، «زوج محله»، «لشتو»، «همت آباد» و «شریف آباد» با روستای «شیرود» از توابع دهستان گلیجان بخش مرکزی شهرستان تنکابن در استان مازندران تشکیل شده است.

کِلارآباد یکی از شهرهای استان مازندران ایران است. این شهر مرکز بخش عباس‌آباد شهرستان تُنکابُن است
کلارآباد از چهار محله خوشامیان؛ کلارآباد بالا، کلارآباد پائین و کیاده تشکیل شده‌است. این شهر توریستی است و دارای دو شهرک توریستی خوشامیان و امیردشت می‌باشد. جمعیت عمده کلارآباد در دو بخش کلارآباد بالا و خوشامیان متمرکز شده‌است.
کلارآباد دارای یک کارخانه چای‌سازی می‌باشد که در زمان رضا شاه توسط آلمانها ساخته شده‌است. محصول اصلی کلارآباد باغات چای و مرکبات و برنج می‌باشد که در چند سال اخیر با هجوم پایتخت‌نشینان پول دار این مزارع روز به روز در حال تخریب است که جای آن را ساختمانها و شهرکهای اقماری پر می‌کند.
همچنین کلار آباد از دو آبادی جدا از هم با فاصله ۵/۳ کیلومتر از هم قرار دارند که به نام کلارآباد بالا و کلارآباد پایین می‌باشد. کلار آباد پایین که در مسیر اصلی جاده کناره قرار دارد به علت مهاجر پذیری بیشتر تقریباً خالی از افراد بومی مانند کلارآباد بالا می‌باشد.و شغل اکثر ساکنان نان آور خانواده در کلار آباد پایین به علت وجود بازار ومغازه‌های آن است، در واقع تشکیل مرکزیت کلارآباد پایین بخاطر همین مغازه‌ها است که در قدیم به علت دسترسی راحت تر به شهر‌های چالوس از سمت شرق و تنکابن و عباس آباد از سمت شرق این امکان را فراهم نمود و اکنون شهرداری و کلاً ادارات بخش کلار آباد در همین محدوده کلارآباد قرار دارند.
وجود سواحل دریای خزر ونزدیکی شهر کلارآباد به آن باعث شد که در فصل بهار و تابستان مسافران زیادی را به خود جذب کند.
مردم
گروه اول که جمعیت اصلی کلارآباد را تقریباً به دسته تشکیل می‌دهند که در سه محله جدا از هم و با فاصله خیلی کم از هم زندگی می‌کنند که امروزه اکثراً با هم نسبت فامیلی دارند. در مرکز اصلی کلارآباد گروهی زندگی می‌کنند که فامیلی آنان(نام خانوادگی)از همان نام کلارآباد گرفته شده که کلاری نام دارد.
گروه دوم نیز که جیسا نام دارد گروهی مردم از رودبارک کلاردشت در آنجا اقامت گزیده‌اند و به ازدیاد نسل پرداخته‌اند که نام خانوادگی آنان رودبارکی می‌باشد که بر گرفته از نام رودبارک کلاردشت می‌باشد که با افزودن ی نسبت این نام خانوادگی را انتخاب کرده‌اند.
گروه سوم که در داخل کلارآباد و قسمتی نیز در محله‌ای بنام چارز زندگی می‌کنند با نا م خانوادگی زرودی می‌باشند، که اکثر آنان نیز با هم نسبت فامیلی دارند. گروه چهارمی نیز وجود دارند که در واقع مابقی جمعیت کلار آباد را تشکیل می‌دهند.
وجود امام زاده سید عبدالوافی که نسب آن به امام سجاد می‌رسد نیز درکلارآباد بالا و در بین دو محله جیسا وچارز و در نزدیکی رودخانه‌ای که این دو محله را قطع می‌کند و در داخل درختان چنار و افرا و شمشاد و درختان جنگلی دیگر جلوه زیبایی به آن بخشیده‌است و هر ساله و مخصوصا در ایام تعطیلات و محرم، مخصوصا روزها وشبهای تاسوعا و عاشورا پذیرای زوارهای زیادی است.
قبرستان کلارآباد نیز در جوار همین امام زاده می‌باشد.
منابع
1. ↑ اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.

کِلاردَشت ناحیه‌ای در استان مازندران و از توابع شهرستان چالوس است. ۱۷۰ کیلومتر با تهران فاصله دارد. مرکز کلاردشت حسن‌کیف است.
این ناحیه از جنوب به قلهٔ تخت سلیمان تا حدود گردنهٔ کندوان و از شمال به دریای خزر و شهر تنکابن، از شرق به چالوس، نوشهر و کجور و از غرب به قزوین و الموت محدود است.
از آثاری که در ناحیهٔ کلاردشت و تپه‌های اطراف آن کشف شده معلوم می‌شود که قسمتی از این منطقه در ادوار باستانی، آباد و دارای ساکنینی بوده‌است.

کلاردشت دارای آب و هوائی معتدل است. وجود رشته کوه‌های البرز در کناره‌های دریای خزر موجب متوقف شدن رطوبت در دامنه‌های آن گردیده و سبب بارش باران فراوان در این ناحیه از شمال کشور می‌شود. بخشی از این بارندگی‌ها در ارتفاعات کلاردشت منجر به بارش برف می‌شود و به همین دلیل است که هوای کلاردشت در مقایسه با دیگر مناطق استان مازندران بسیار خنک‌تر و مطبوع‌تر است. جنگل‌های انبوه و سرسبز، رودخانهٔ سردآبرود، کوه‌های علم کوه و تخت سلیمان در بخش غربی، جنگل‌های عباس آباد در بخش شمالی، جنگل‌های بخش جنوبی، کوههای کم ارتفاع و روستاهای دامنهٔ این کوه‌ها در بخش شرقی، از دیگر مشخصه‌های این منطقه‌است.
جمعیت کل کلاردشت با احتساب مرزن‌آباد و روستاهای اطرافش در فصل سرما کمتر از ۴۰۰۰۰ نفر است، در حالیکه با آغاز فصل بهار و آمدن مسافران از مرز ۱۲۰۰۰۰ نفر نیز میگذرد.
کلاردشتی‌ها زبانشان، کردی، گیلکی، لکی و یا فارسی است.
از شاعران، ابوذر فقیه ملک مرزبان که اشعاری در توصیف کلاردشت سروده‌است می‌توان نام برد.
روستاها
کلاردشت مشتمل بر چندین پارچه آبادی است. برخی از آبادیهای مهم کلاردشت که بیش از ۱۰۰ خانوار جمعیت دارند عبارت‌اند از:
• حسن کیف
• ولبال
• پیمبور
• مکا
• لاهو
• رودبارک
• مجل
• گرک پس
• اجابیت
• طویدره
• شکرکوه (روستایی در ارتفاعات با داشتن امامزاده‌ای به نام امام زاده ذکریا
• مکارود
• طائب کلا
• پیشمبور
• بازارسر
• پیامور
• سیدمحل
• کردیچال
• کلمه
• کوه پر
• کلنو
• گویتر
• طویر
• طبرسو
• پی قله
• بنفشه ده
• شهری
هشت روستای اول به دلیل امکانات بهتر نسبت به بقیه روستاها، تحت عنوان حوزه شهری به‌شمار می‌آیند.
منابع
• جایگاه و بلندا

گَتاب از شهرهای استان مازندران در شمال ایران است. این شهر، در بخش گتاب شهرستان بابل قرار دارد.
جمعیت گتاب در سال ۱۳۸۵ خورشیدی، برابر با ۶٫۹۵۶ نفر گزارش شده است
شهر گتاب در ۱۲ کیلومتری جنوب بابل قرار دارد. از پاییز ۱۳۸۵ از دهستان به منطقه شهری تغییر نام یافته و به دو بخش پایین‌گتاب و بالاگتاب تقسیم می‌شود. از روستاهای مهم پیرامون آن می‌توان به آهنگرکلا، بیل‌پی، ولوکلا و کاشی‌کلا اشاره کرد.
دهستان گتاب تنوع کشاورزی و باغداری زیادی دارد و در گتاب بنگاه ارسال مستقیم كالا به شهرهای ایران بویژه تهران وجود دارد كه انواع میوه‌جات و سبزی را به سایر مناطق ایران حمل می‌كند. شهرداری این شهر در سال ۱۳۸۶ خورشیدی هنوز هیچ پرسنلی جز خود شهردار پیشین یعنی علی‌پناه علی‌زاده، نداشت.

گَزَنَک یکی از شهرهای استان مازندران ایران است.
این شهر مرکز بخش لاریجان شهرستان آمل است.
در قدیم
فرهنگ جغرافیائی ایران در جلد سوم خود می‌نویسد: گزنک دهی است از دهستان بالالاریجان شهرستان آمل، واقع در ۸ هزار گزی شمال رینه. هوای آن سرد و دارای ۲۲۵ تن سکنه است. آب آنجا از چشمه سار و هراز تامین میشود. محصول آن غلات و لبنیات، حبوبات و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. دو زیارتگاه دارد.

مَرزَن‌آباد از شهرهای استان مازندران در شمال ایران است. این شهر، در بخش کِلاردَشت شهرستان چالوس قرار دارد
جمعیت مرزن‌آباد در سال ۱۳۸۵، برابر با ۷٫۱۰۲ نفر گزارش شده‌است
منطقه خوش‌آب‌وهوای اشکارلت و باندر، منطقه دلیر با چشمه‌های آب گرم،و منطقه سنار با داشتن دریاچه ولشت از نقاط دیدنی آن است.
تاسیس پادگان نظامی مرزن‌آباد در دوره رضا شاه که یک پادگان ارتشی بوده و در جهت مقابله با حملات احتمالی روس‌ها تاسیس شده بود به ارزش و اعتبار استراتژیکی شهر افزود. این پادگان کماکان در شهر وجود دارد و به مرکزی برای آموزش فراگیران و سربازان نیروی انتظامی بدل شده‌است.
در نسخ و کتب تاریخی از جمله تاریخ طبری از آن به عنوان مرزان آباد، مرزبان آباد و سعید آباد نام برده‌اند.
منابع
1. ↑ اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: مؤسسه گیتاشناسی: ۱۳۸۳.
2. ↑ پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران

سلام دوست عزیز.
خوبید؟؟ همه شهرها رو گفتید، الا امیر کلا!!!! میشه در مورد امیر کلا هم مطلب بذارید؟؟ من خیلی دوست دارم در مورد این شهر بودنم و اینکه جایگاه این شهر در استانتو کجاست؟؟؟ مخصوصا امیر پاژواری، شعر معروف این شهر!!!! منتظرتون هستم!!!!!!!!!!