تبیان، دستیار زندگی

با سلام خدمت تمام عزیزان انجمن معارف

در این تاپیک از همه شما عزیزان می خواهم بپرسم که چرا شیعه شدیم؟از مذهب شیعه چه دیده اید که در سایر مذاهب و ادیان نیست؟

امیدوارم شاهد پاسخهای زیبا و مستدل شما باشم.

به نام خدا

سلام

ابوبکر

عتیق بن عثمان که اسم اصلی او ابوبکر ابن ابیقحافه است از طایفه «بنیتمیم بن مره بن کعب» از جمله طوایف قریش است. چنانچه از گفتار ابوسفیان در هنگام به خلافت رسیدن ابوبکر استفاده میشود این طائفه در جاهلیت در پائینترین رتبه در میان طوائف قریش قرار داشتهاند. گفته شده در جاهلیت مشغول تجارت بوده است، اما در این مطلب بعضی از محققین تردید کردهاند، چنانچه شیر دوشی او در دوران مدینه نیز تا حدی حاکی از عدم تجارت او در جاهلیت است. ابوبکر پس از دو سال و اندی که از خلافتش گذشت در سال 13 هجری از دنیا رفت. وی با تلاش گسترده عمر به خلافت رسید. و خود همواره خطاب به مردم میگفت:

«اقیلونی فلست بخیرکم»

(مرا از خلافت معذور دارید که بهتر از شما نیستم.)

ابوبکر از اصحاب بزرگ پیغمبر و در شب مهاجرت در غار محرمِ راز او بود. او به طریقی که جلوتر گفته شد، کار را در دست خود گرفت اما تعدادی از اصحاب مهم پیغمبر در حدود نه نفر به کار او تعرّض کردند اما او به آنها توجهی نکرد. .

روز بعد نوزده نفر در مسجد به او اعتراض کردند و او از پیغمبر مدرکی نداشت تا به آن تکیه کند. باید دانست که در زمان ابوبکر حکم توقیف مال حضرت فاطمه (سلام خدا بر او)، دختر پاک و منزه پیغمبر، صادر شد و او را از مالکیت (فدک) محروم کردند. موقعی که آیهای از قرآن این چنین نازل شد.

قران میگوید: «هرچه خدا از مردم این دهکدهها (دهکدههایی که

اسبی و شتری بر آنها تاخته نشده یعنی با جنگ تصرّف نشده، موضوع آیه قبل از این آیه) عاید پیغمبر خویش کرده، خاص خدا و پیغمبر و خویشاوندان او، یتیمان و مساکین و به راه ماندگان است تا میان توانگران شما دست به دست نگردد... سپس پیغمبر (ص) سراغ حضرت فاطمه گرفت و آن مزرعه را به او بخشید.»

خلافت ابوبکر دو سال و چهار ماه طول کشید و در روزگار او سوریه به دست مسلمانان گشوده شد.

به نام خدا

سلام

عمر

خلیفه دوم که ده سال و اندی خلافت کرد از قبیله قریش و از طایفه بنیعدی یکی از قبائل کم جمعیت و ضعیف قریش بود. از نظر شغلی چنانچه عمرو بن عاص نقل کرده و نیز از نظر موقعیت اجتماعی در جاهلیت بهرهای نداشته است. او از جمله کسانی است

که در هنگام ظهور اسلام در مکه تا سالها به مخالفت با اسلام پرداخت و در مواردی دست به شکنجه مسلمین زده بود. گفته شده او در سال ششم بعثت ایمان آورده است.

در سالهای بعد از هجرت، عمر همیشه کنار ابیبکر بوده و پیامبر بین آندو عقد اخوت خوانده بود. او در سال 23 هجری توسط شخصی به نام فیروز (ابولولو) کشته شد.

امام علی (ع) در خطبه شقشقیه (خطبه 3) در مورد خلیفه اول و دوم اینگونه میفرماید:«شگفتا! او (ابوبکر) در حیات خود، از مردم میخواست که عذرش را بپذیرند (با وجود من) وی را از خلافت معذور دارند، خود هنگام مرگ عروس خلافت را برای دیگری کابین بست!

خلاصه آن را در اختیار کسی قرار داد که جوی از خشونت، سختگیری، اشتباه و پوزش طلبی بود (یعنی ابوبکر خلافت را در اختیار عمر قرار داد) رئیس خلافت (خلیفه دوم) به شتر سواری سرکش میماند، که اگر مهار را محکم کشد، پردههای بینی شتر پاره شود، و اگر رها کند در پرتگاه سقوط کند».

همواره در فتوا دادن دچار لغزش و اشتباه میشد.

از جمله در مورد زن آبستنی که فرمان سنگسار کردن او را صادر کرد و علی (ع) به او فرمود:

«اگر این زن تقصیر کرده بچه او بیگناه است و نباید سنگسار شود.» (و از اجرای حکم جلوگیری کرد)، آنگاه عمر گفت:

«لو لا علی لهلک عمر» (اگر علی نبود هر آینه عمر در فتوی دادن هلاک میشد) و این جمله را همواره تکرار میکرد.

عمر بود که پایههای خلافت ابوبکر را محکم کرد و مخالفین او را سرکوب کرد و در هم شکست، او بود که شمشیر زبیر را هنگامی که از نیام بیرون آمده بود (و میگفت خلافت باید به اهلش برسد) شکست، و به سینه مقداد کوبید، سعد بن عباده را در سقیفه زیر لگد

گرفت، بینی «حباب بن منذر» را لگد کرد، و او بود که هاشمیهایی را که در خانه فاطمه (س) پناهنده شده بودند تهدید کرد و آنان را از آنجا خارج ساخت، و اگر او نبود کار ابوبکر و امور او رو به راه نمیگردید.

به نام خدا

سلام

عثمان

وی فرزند عفان است و بعد از عمر، بوسیله شورایی که خلیفه دوم ترکیب آنرا مشخص کرده بود به خلافت رسید و جریان شورا اینگونه بود که عمر گفت: پیامبر (ص) تا هنگام مرگ از شش نفر راضی بود: علی، عثمان، طلحه، زبیر، سعد بن ابیوقاص و عبدالرحمان بن عوف،

لذا خلافت بین اینان باید به شورا باشد تا یکی از میان خود انتخاب کنند، و دستور احضار هر شش نفر را صادر کرد، سپس برای هر کدام عیبی بر شمرد و از جمله به علی (ع) گفت: «شما مردم را به راه روشن و طریق صحیح به خوبی هدایت میکنی، ولی تنها عیب تو شوخیهای تو است!»

بعد «ابوطلحه» انصاری را خواست و فرمان داد که پس از دفن او با 50 نفر از انصار این شش نفر را در خانهای جمع کند، تا با یکدیگر برای تعیین خلافت مشورت کنند، و در صورت توافق 5 نفر، گردن فرد ششم که مخالف است بزند و در صورت توافق 4 نفر، دو نفر دیگر را سر ببرد، و چنانچه 3 نفر یکطرف و 3 نفر طرف دیگر بودند به آن 3 نفر توجه کند که عبدالرحمان بن عوف بین آنهاست، و سه نفر دیگر را در صورت پافشاری در مخالفت به قتل برساند، و هرگاه سه روز از شورا گذشت و توافقی نشد، همه را گردن بزند، تا مسلمانان خود شخصی را انتخاب کنند، پس از دفن عمر، ابوطلحه مقدمات این کار را فراهم ساخت. طلحه که میدانست با وجود علی (ع) و عثمان خلافت به او نخواهد رسید، و از علی (ع) دل خوشی نداشت، برای تضعیف جانب او حق خود را به عثمان داد، زبیر، در برابر، حق خود را به علی (ع) واگذار کرد. سعد بن ابیوقاص نیز که میدانست خلیفه

نمیشود، حق خویش را به پسر عموی خود عبدالرحمان بن عوف داد.(بنابراین 6 نفر در سه نفر خلاصه شدند)

عبدالرحمن از علی (ع) و عثمان پرسید: کدام یک حاضرید از خلافت صرفنظر کنید، و در تعیین دو نفر دیگر مختار باشید؟ جوابی نشنید، پس از آن خود را از میدان خلافت بدر برد که یکی از آن دو را انتخاب کند و به علی (ع) رو کرد که با تو بیعت میکنم که طبق کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) و روش ابوبکر و عمر با مردم رفتار کنی!

علی در پاسخ فرمود: میپذیرم ولی طبق کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) و آنچه خود میدانم عمل مینمایم. عبدالرحمن رو به عثمان کرد و همان جمله را که به علی (ع) گفته بود تکرار کرد عثمان پذیرفت، بار دیگر، عبدالرحمن به علی (ع) همان جملات را گفت و همان پاسخ را شنید، برای بار سوم نیز چنان گفت، و همان جواب را شنید، لذا دست عثمان را به خلافت فشرد و گفت! السلام علیک یا امیرالمومنین! در اینجا بود که علی (ع) به عبدالرحمن فرمود: «به خدا سوگند این کار را نکردی مگر اینکه انتظاراتی از او داشتی که آن دو نفر از یکدیگر داشتند خداوند میان شما جدائی افکند»! میگویند پس از آن بین عثمان و عبدالرحمن اختلافی افتاد که تا پایان مرگ عبدالرحمن با هم سخن نگفتند.

عثمان در مدت خلافت خود گذشته از تبعید ابوذر به ربذه و...، بیتالمال را میان یاران و بستگان خویش تقسیم میکرد، بطوریکه نقل شده یک پنجم غنائم آفریقا را که تقریبا مساوی پانصد هزار دینار بوده به مروان داده است، و نیز گفته شده که او به حارث به حکم ابیالعاص 300 هزار درهم بخشیده است و نیز به عبدالله بن خالد ابن اسید 30 هزار درهم داده است و نیز به ابوسفیان 200 هزار درهم اعطا کرده است، و نیز نقل شده که قسمت زیادی از غنائم آفریقا را به عبدالله بن سعد بن ابیسرح داده است، و نیز به طلحه 200 هزار دینار داده است. در حالیکه ملک «فدک» را که از بخششهای پیامبر (ص) به حضرت فاطمه (ع) بود به مروان بن حکم

بخشید، گذشته از این خلیفه برای خودش اسرافهای زیادی را مرتکب میشد چنانچه مسعودی نقل کرده خلیفه خانه بسیار مجللی در مدینه برای خود ساخته بود و ذهبی میگوید که او اموال زیاد و هزار غلام داشت. نتیجهی این بخششها شورش علیه او بود که در نهایت بعد از 12 سال خلافت در سال 35 هجری به قتل رسید. مردم نگذاشتند او را در قبرستان «بقیع» دفن کنند بلکه او را در محلی که متعلق به یک فرد یهودی بود دفن کردند محلی که بعدها معاویه آنرا جزء قبرستان کرد.

به نام خدا

سلام

علی ع

پدر بزرگوار امام علی (ع) ابوطالب است، سید بطحاء و شیخ قریش و سالار مکه است. گفتهاند بسیار کم اتفاق میافتد که فقیری سالار و سرور شود و ابوطالب با آنکه فقیر بود به سروری و سیادت رسید و قریش او را «شیخ» مینامیدند (ابوطالب یک لحظه از حمایت پیامبر (ص) در مقابل کفار قریش دست بر نداشت و همواره حامی و پشتیبان ایشان بود.) علاوه بر داشتن چنین پدری، پسر عمویش حضرت محمد (ص) سرور همه پیشینیان و آیندگان است و برادرش جعفر است که دارای دو بال در بهشت است، همسر علی (ع)، حضرت فاطمه (س) سرور همه زنان دو جهان است و دو پسرش امام حسن و حسین (ع) سروران جوانان بهشتند. نیاکان پدری و مادری او همگی نیاکان رسول خدایند. و او آمیخته با خون و گوشت پیامبر است، و آنگاه که خداوند آدم را بیافرید آن دو از یکدیگر جدا نبودند و از عبدالمطلب به دو برادر یعنی عبدالله و ابوطالب منتقل شدند و مادر عبدالله و ابوطالب هم یکی است و از آن دو برادر دو سرور به

دنیا آمدند. علی (ع) نخستین کسی است که از پیامبر (ص) پیروی کرده و به او ایمان آورده است و خود علی (ع) فرموده است: من، صدیق اکبر و فاروق نخستم، پیش از اسلام همهی مردم، مسلمان شدم و پیش از نمازگزاران ایشان نماز گزاردم.

علی (ع) اقیانوس بیکرانی است که ذهن و اندیشه بشر یارای درک ژرفا و عمق شخصیت او را ندارد. مقام و منزلت او را خدا و رسولش میشناسد. اوست که در خطبه شقشقیه (خطبه سوم) درباره خویش میفرماید:

«ینحد رعنی السیل و لا یرقی الی الطیر»

(علوم و معارف از سرچشمه فیض من، مانند سیل سرازیر میشود و هیچ پرواز کنندهای در فضای علم و دانش به اوج رفعت من نمیرسد.)

لازم بود که در مقدمه، جهت تیمن و تبرک، مختصری از فضائل و صفات برجسته آن حضرت را بیاورم زیرا صفات و فضائل علی (ع) در یک یا دو جلد کتاب مفصل نمیگنجد که گفتهاند:

گر بریزی بحر را در کوزهای

چند گنجد قسمت یک روزهای

به نام خدا

سلام

شایسته است از کسی پیروی کنم که اولین نفر باشد که پیامبر خدا ایمان اورد یا کسی دیگر؟؟؟

شایسته است از کسی پیروی کنم که خدارا بیشتر از خلافت دوست دارد یا کسیکه میخواهد به خلافت برسد ولو بقیمت زیر پا گذاشتن سخن پیامبر ص؟؟؟

شایسته است پیرو کسی باشم که حق را جاری میکند وعمل کننده به قران است یا کسیکه به قران عمل نمیکند ؟؟؟؟

من پیرو علی ع هستم چون اون بود که مرا به خداشناسی رساند ...او بود که به من درس بزرگمنشی داد ......

در پاسخ کاربر گرامی :آیا آیا دلیل حقانیت مذهب شیعه اسماء واشخاص هستن یا اصول حاکم بر مذهب شیعه؟

اشخاص ؟؟؟اسما؟؟؟

من اصول دین را از این اشخاص یاد گرفتم ...خدارا با شناخت این اشخاص شناختم

ایا نباید از اینان پیروی کنم؟؟!!

میدانید این اشخاص چه کسانی هستند؟؟جانشینان خدا در زمین

هر کسی میتونه خلیفه خدا در زمین باشه ..البته با ایمان وعمل صالح

که برترین اشخاص به ایمان وعمل صالح این اشخاصند

اری من پیرو این اشخاصم وشیعه هستم وبعد از حضرت علی ع یازده فرزندش را قبول دارم واز انان پیروی میکنم

چون برترینند

وشیعه واقعی باید هر جمعه بقول ان کاربر باید دینش را آپدیت کند با ندبه خوانی ونشتسن در انتظار امام مان

خدایا !ما را از شیعیان واقعی قرار بده ...امین یا رب العالمین

سلام

خانم گلهای گرامی ممنون از توضیحاتتون

خدای نکرده از سوال من این استنباط نشه که نباید از ائمه نام برد و پیروی اونها رو کرد...حالا خوبه شما اینقدر بینش دارین و ائمه رو شناختین و پیرو اونها هستین عده ای مثل من اصلا معصومین رو نشناختن وهنوز نتونستن پیرو واقعی اونها باشن

خب درسته باید پیروی کرد ...باید راه علی رو رفت ولی این راه چیه؟اگه یه مسیحی از ما بپرسه شیعه یعنی چی ؟نمیشه گفت ما پیرو علی هستیم و ائمه رو داریم چون میگه من کاری به اشخاص ندارم بگو چیکار میکردن؟چه راهی رو میرفتن ؟ شما واسه خودتون چه مرامی دارین که بقیه ندارن؟

چرا روز عاشورا ده هزار نفر تو سرشون میزنن ولی وقتی اذان میگه فقط هزار نفر واسه نماز جماعت میرن ؟چون شیعه در بینش ما یعنی اشخاص ...یعنی حسین (ع) نه راه حسین....اگر راه حسین رو شناختیم میتونیم پیرو حسین باشیم

شیعه یعنی راه حسین نه اسم حسین(ع)....ما باید کارمون ترویج راه ائمه باشه نه اسماءائمه

خداوند ائمه رو وسیله فرستاد ولی الان میبینم که هدف هستن ...خیلی ها ائمه پرستن تا خدا پرست ....درد جامعه ما اینه!

شیعه واسه خودش یه راهی داره که چهارده معصوم این راه رو رفتن و از ما میخوان که این راه رو ترویج بدیم نه اسماء شون رو

سلام

در ادامه عرایضم در پست بالاییم بد ندیدم که این نیایش زیبا از اندیشمند بزرگ علی شریعتی رو هم بنویسم که گفت:

خدایا

به من بگو ، تو خود چگونه میبینی؟ چگونه قضاوت میکنی؟  

آیا عشق ورزیدن به اسمها تشیع است؟ یا شناخت مسمی ها ؟؟