تبیان، دستیار زندگی

دوستان عزیز هرگونه اطلاعات ، اخبار و نكات و شنیدنی های جام جهانی 2010 را اینجا تماشا كنید.

* الجزایر: ستاره‌ها و هلال ماه یک هدف دارند، پیروزی

تفسیر: شعار خوبی به نظر می‌رسد. علاوه بر اینکه منطبق با فرهنگ و دین رسمی کشور الجزایر است که محرک خوبی هم برای موفقیت در جام جهانی به حساب می‌آید.

* شیلی: قرمز رنگ خوبی است که در قلب ما می‌تپد. شیلی قهرمان است.

تفسیر: شعاری بسیار عالی و تاثیرگذار است. پرشور، احساساتی و خوش‌بینانه

* غنا: امید قاره آفریقا

تفسیر: ساده،‌ واضح و گویا

* هندوراس: یک کشور، یک احساس، پنج ستاره‌ها در قلب ما هستند.

تفسیر: شعاری خوب و احساسی توام با الهام از پرچم کشور

* ژاپن: سامورایی هرگز نمی‌میرد. پیروزی از آن ماست.

تفسیر: شعار تکان دهنده‌ای است. می‌توان با یک بار شنیدن آن ژاپنی شد!

* پاراگوئه: شیرهای گورانی در آفریقای جنوبی غرش خواهند کرد، روح گورانی در کالبد پاراگوئه جاری است.

تفسیر: شعار بسیار واضح است. نیازی به توضیح نیست.

* ساحل عاج: فیل‌ها بیایید برای پیروزی بجنگیم

تفسیر: تا حدی توهین‌آمیز است اما اگر آن را به حساب ترجمه بگذاریم شعار خوبی است.

* انگلیس: با غرور و افتخار بازی کنید مثل همیشه

تفسیر: امیدوارانه و مغرورانه و البته تا حدی اغراق‌آمیز اما شعار قابل قبولی است.

* فرانسه: همه با هم به امید رویایی دیگر در آبی‌ها

تفسیر: این شعار تا حدی کلیشه‌ای و ایده خاصی ندارد.

* مکزیک: زمان آن است که تیم تازه‌ای قهرمان شود.

تفسیر: ایده بسیار جالبی است اما اختصاص به مکزیک ندارد بسیاری از تیم‌ها تاکنون قهرمان نشده‌اند.

* پرتغال: یک رویا، یک هدف... پرتغال قهرمان

تفسیر: چیز جدیدی نیست تنها نکته قافیه‌دار بودن شعار در زبان انگلیسی است که با ترجمه به زبان‌های دیگر این مزیت هم از بین می‌رود.

* صربستان: با قلبتان بازی کنید با لبخند پیش بروید

تفسیر: تلفیق جالبی از قلب و دهان است اما بار فرهنگی ندارد.

* اسلواکی: مستطیل سبز را به لرزه درآور، ای اسلواکی

تفسیر: شعاری حماسی و تحریک کننده است اما تکان دادن زمین چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟

* کامرون:‌ شیرهای رام شدنی بازگشتند

تفسیر: یادآور خاطرات خوش کامرونی‌هاست اما معلوم نمی‌کند از کجا برگشته‌اند

* آرژانتین: آخرین قدم و افتخار

تفسیر: پیش‌بینی می‌شد شعار مسخره‌ای انتخاب کنند کوتاه بودن شعار همیشه خوب نیست در این صورت شعار بدون کلمه از هر چیزی کوتاه‌تر است!

* ایتالیا: سرفراز در آسمان‌های آفریقا

تفسیر: شاید برای جام جهانی 1930 مناسب باشد هر هوادار فوتبال حداقل صد بار این عبارت را شنیده است.

* نیجریه: با عقاب‌های استثنایی و هواداران استثنایی متحد به میدان خواهیم رفت.

تفسیر: اگر اندکی ادامه پیدا می‌کرد تبدیل به یک رمان می‌شد!

* اسلوونی: با یازده مرد شجاع تا آخرین مرحله

تفسیر: در بازیکنان ایجاد انگیزه می‌کند اما چندان تکان دهنده نیست

* اسپانیا: امید مسیر ما و پیروزی تقدیر ماست

تفسیر: یادآور یکی از دیالوگ‌های معروف یک فیلم قدیمی اسپانیایی است پس نمی‌تواند شعار خوبی باشد چند درصد هواداران این فیلم را دیده‌اند؟

* اروگوئه: خورشید بر ما می‌تابد. اروگوئه به پیش

تفسیر: تابیدن خورشید امتیاز خاصی نیست، نه خورشید و نه آفتاب نماد این کشور نیست. حال اینکه این شعار از کجا پیدا شده است، جای سوال است.

* استرالیا: جرات رویاپردازی. استرالیا به پیش

تفسیر: با توجه به نمادهای فرهنگی فراوان این کشور انتظار شعار بهتری می‌رفت .

* برزیل: تمام برزیل این جاست!

تفسیر: شعار جالبی است نمایانگر علاقه مردم این کشور به فوتبال است اما این پرسش مطرح می‌شود که تمام برزیل را کجا می‌خواهند جای دهند؟

* دانمارک: فقط یک تیم دانمارکی می‌خواهیم و کلی آرزو

تفسیر: تا حد زیادی ملی گرایانه است، آرزو و رویا هم در اکثر شعارها به چشم می‌خورد.

* آلمان: پیش به سوی جام

تفسیر: اعتماد به نفس همیشگی ژرمن‌ها را نشان می‌دهد. اما خیلی تکراری است.

* یونان: یونان همه جا

تفسیر: درست مانند برزیل، در ضمن حضور اندک آن‌ها در رقابت‌های معتبر به هیچ وجه با محتوای شعار هم‌خوانی ندارد .

* کره شمالی: یک بار دیگر 1966، پیروزی از آن کره است

تفسیر: یادآور اولین حضور کره شمالی در جام جهانی است اما می‌توان جور دیگری هم برداشت کرد. ما 44 سال است نتوانسته‌ایم به جام جهانی راه پیدا کنیم!

* کره جنوبی: شعار سرخ‌پوشان جمهوری متحد کره

تفسیر: شاید تا حدی مفهوم سیاسی داشته باشد اما نکته جدیدی ندارد چه چیز دیگری ممکن است؟ شعار سرخ‌پوشان: تیم ملی ایتالیا؟

* هلند: 5 ستاره‌ها ترسی ندارند از هلند بترسید

تفسیر: تا حدی جاه‌طلبانه است البته از آن جا شعار نباید اشاره‌ای به سایر تیم‌ها داشته باشد شعار چندان مناسبی نیست

* سوییس: زنده باد سوییس!

تفسیر: ایده طرح شعار به 4 زبان مختلف بد نیست اما مضمون شعار خیلی ساده است.

* نیوزیلند: خرگوش‌ها به پیش

جالبه مگه نه؟![quote=soroosh_dehkadeh_it;341704;204682]تیری هانری مگه نیست؟

با سلام

کاربر گرامی همچین خبری صحت ندارد.

لطفا قبل از درج مطلب حتما از صحت آن مطمئن شوید.

هانری تا دیشب که داشت بازی میکرد شاید فیفا جو گیر شده زده محرومش کرده تازگیا!!کسی چه میدونه!!!؟:D چقدم بد بازی میکرد

 با سلام

آره شنیدم كه هم محبوبیت تیم كم شده و هم افت كردن!!!!

10 مربی برتر در جام جهانی 2010


در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی در میان 32 مربی حاضر ده مربی صاحبنام و موفق حضور دارند که چشم ها منتظر درخشش و شگفتی آفرینی تیمهای تحت رهبری آنان است.

سایت بیلی چر ریپورتر در این خصوص می نویسد: آنها از انتخاب تاکتیک ها گرفته تا تعویض بازیکنان همواره در معرض ریسک هستند و در نهایت حرف آخر را می زنند.
وقتی تیمی شکست می خورد، مربیان اولین افرادی هستند که سرزنش می شوند و وقتی به موفقیت می رسند، آخرین نفراتی هستند که از آنها یاد می شود.
در این گزارش به نام تعدادی از این مربیان اشاره شده است که می توانند بیشترین نقش را در مسابقات فوتبال جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی داشته باشند.
1- باب بردلی؛ از سال 2006 که هدایت تیم ملی فوتبال آمریکا را بر عهده گرفته، به موفقیت های بی سابقه ای دست یافته است.
وی در سال 2009 آمریکا را پس از شکست تیم قدرتمند اسپانیا در نیمه نهایی، به فینال رقابت های جام کنفدراسیون ها رساند. اسپانیا تا قبل از آن 35 بازی متوالی شکست نخورده بود.
تیم آمریکا در فینال جام کنفدراسیون ها نیز توانست در نیمه اول با نتیجه 2 بر 0 از برزیل پیشی بگیرد، اما در نهایت تن به شکست 3 بر 2 داد.
بردلی سپس آمریکا را در گروه خود در مقدماتی جام جهانی 2010 صدرنشین کرد و جواز صعود به جام جهانی را به این تیم هدیه داد.
این مربی به دلیل تفکرات دفاعی خود با فوتبال کسالت باری که ارایه می دهد، انتقادهای زیادی را متحمل شده است.
با توجه به حضور او پیش بینی می شود آمریکا در جام جهانی امسال یکی از تیم های مشکل ساز باشد.
2- کارلوس کوئیروز؛ گنجینه ای از تجربه که در منچستریونایتد زیر دست "الکس فرگوسن" تعلیم دیده است. او مربی با استعدادی است که متهم شده توانایی رهبری تیمی را ندارد.
تیم ملی پرتغال با مربیگری او به سختی توانست به جام جهانی صعود کند و اکنون در گروه مرگ قرار گرفته است.
کوئیروز برای ثابت کردن توانایی خود در رساندن تیم ملی پرتغال به موفقیت باید از تجربه اش استفاده کند.
3- رباه سعدان؛ اسطوره فوتبال الجزایر که پنجمین دوره مربیگری تیم ملی این کشور را پشت سر می گذارد.
او تیم الجزایر را به بالاترین رتبه خود در رده بندی فیفا یعنی مکان بیست و ششم رسانده است. شاید بخش عمده ای از این موفقیت حاصل صعود سخت الجزایر به جام جهانی باشد.
سعدان با شکست ساحل عاج در جام ملت های 2010 آفریقای جنوبی و کسب عنوان چهارمی این رقابت ها، شگفتی بزرگی خلق کرد.
او از زمره مربیان با تجربه و عالی به شمار می رود که الجزایر را بعد از 20 سال به جام جهانی برده است.
4- سون گوران اریکسون؛ در سومین تیم ملی خود و برای سومین بار در جام جهانی حضور پیدا کرده است.
او در مارس 2010 بعد از دوره ناموفقی که در سمت مربیگری تیم ملی مکزیک داشت و مدت کوتاهی مدیریت فوتبال باشگاه ناتس کانتی، به عنوان سرمربی تیم ملی ساحل عاج انتخاب شد.
هوشیاری، تجربه و تسلطی که اریکسون دارد او را به یکی از مربیان مطرح تبدیل کرده است.
5- مارچلو لیپی؛ قهرمان جام جهانی 2006 بعد از عملکرد ضعیفی که تیم ملی فوتبال ایتالیا در یورو 2008 داشت، بازنشستگی را کنار گذاشت.
او اعتقادی به استفاده از بهترین بازیکنان ندارد و همواره بهترین تیم را دور هم جمع می کند.
تیم ملی ایتالیا با مربیگری او به راحتی به عنوان صدرنشین گروه خود به جام جهانی صعود کرد. تیم پنجم جهان با وجود لیپی می تواند به موفقیت های زیادی برسد.
6- دونگا؛ با وجود بی تجربگی در مربیگری حرفه ای، در سال 2006 سرمربی تیم ملی کشورش شد، اما با نتایج خوبی که در مقدماتی جام جهانی به دست آورد، انتخاب خود را توجیه کرد.
دونگا بازیکنان خود را فقط از بین بزرگترین باشگاه های اروپایی انتخاب نکرده بلکه به خاطر فکر بازی که دارد دست به انتخاب آنها از همه جا زده است.
او که برزیل را دوباره به صدر جدول رده بندی فیفا بازگردانده امیدوار است با استفاده از تجربه ای که دارد، تیم ملی برزیل را به موفقیت دیگری در جام جهانی برساند.
7- در جام جهانی 2010 هیچ مربی با تجربه تر از کارلوس آلبرتو پاریه را نیست. او با تجربه پنج جام جهانی از جمله دو دوره همراهی تیم ملی برزیل، کارش را خوب بلد است.
این مربی دفاعی به دلیل استفاده از دو هافبک دفاعی در جام جهانی 1994 با وجود رسیدن به قهرمانی، مورد تمسخر بسیاری واقع شد.
آفریقای جنوبی تحت مربیگری او نیاز به دفاع محکمی دارد تا از گروه خود صعود کند.
8- فابیو کاپلو؛ مربی 63 ساله ایتالیایی تیم ملی انگلیس که در هر تیمی بوده، آن را قهرمان کرده است.
البته این خبر خوبی برای تیم ملی انگلیس است که اولین قهرمانی جام جهانی خود را بعد از 44 سال می خواهد.
کاپلو با کوله باری از تجربه قصد دارد تیمش را روی دفاعی محکم ببندد.
انگیزه او برای قهرمانی، این مربی سخت گیر را به یکی از بهترین های دنیای توپ گرد تبدیل کرده است.
9- وینسنته دل بوسکه ؛ تیم بسیار خوبی را از "لوییس آراگونس" تحویل گرفته و با استفاده از این مساله، قدرت بالای تیم را حفظ کرده است.
او تیم ملی اسپانیا را بدون شکست در مقدماتی جام جهانی رهبری کرد و در 13 بازی ابتدایی خود در این تیم به پیروزی رسید.
دل بوسکه با وجود این از کاری که تاکنون انجام داده راضی نیست و برای جام جهانی پنج بازیکنی که یک بازی ملی در کارنامه دارند و سه بازیکن که تاکنون پیراهن این تیم را نپوشیده اند، فرا خوانده است.
تیم اسپانیا که تاکنون طعم قهرمانی در جام جهانی را نچشیده، هم اکنون تیم دوم جدول رده بندی فیفا است.
10- یوآخیم لاو؛ در سال 2006 به جای "یورگن کلینزمن" سرمربی تیم ملی آلمان شد و این تیم را به فینال یورو 2008 رساند، اما در این مرحله مغلوب اسپانیا شد.
او مطمئن است تیم حتی اگر عملکرد خوبی نداشته باشد باز هم می تواند به نتیجه برسد.
آلمان که در مقدماتی جام جهانی شکست ناپذیر بوده، به عنوان تیم ششم جدول فیفا با وجود این که "میشاییل بالاک" را در اختیار ندارد، از شانس خوبی برای قهرمانی در جام جهانی برخوردار است.

ترینهای جام نوزدهم


اتوره هاگل پیرترین و ولادیمیر وایس جوان‌ترین مربیان حاضر در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی هستند.

سرمربی آلمانی تیم ملی فوتبال یونان که از او با عنوان شاه اتو یاد می‌شود با 71 سال و 10 ماه سن، پیرترین مربی جام جهانی نوزدهم به شمار می‌آید. او متولد 9 اوت 1938 است.
جوان‌ترین مربی جام جهانی هم روی نیمکت اسلواکی می‌نشیند. ولادیمیر وایس با 45 سال کم‌سن و سال ترین مربی حاضر در آفریقای جنوبی به شمار می‌آید. از او که با عنوان وایس جونیور یاد می‌شود در جام جهانی 2010 پسرش را نیز مربی‌گری خواهد کرد. ولادیمیر، وایس جونیور یکی از بازیکنان تیم ملی فوتبال اسلواکی در جام جهانی است.
نیکلاس زیگیچ،‌ مهاجم تیم ملی فوتبال صربستان با 202 سانتی‌متر قامت، بلندقدترین و خوزه فرانسیسکو تورس از تیم ملی آمریکا و همچنین آرون لنون از تیم ملی انگلیس با 165 سانتی‌متر، کوتاه قامت‌ترین بازیکنان رقابت‌ها در آفریقای جنوبی به شمار می‌آیند. زیگیچ که در والنسیا توپ می‌زند، تنها چند سانتی‌متر از پیتر کراوچ، مهاجم تیم ملی انگلیس و تاتنهام بزرگتر است. این دو حتی از لیونل مسی مهاجم تیم ملی آرژانتین و باشگاه بارسلونا نیز کوتاه‌ترند.
کریستین اریکسن از باشگاه آژاکس متولد 14 فوریه 1992 است. به این ترتیب جوان‌ترین بازیکن جام جهانی آفریقای جنوبی است.
همچنین وینسنت ابوبکر و جوئل ماتیپ (هر دو از کامرون)، کریس وود (نیوزیلند) و چردان (سوییس) دیگر بازیکنان 18 ساله جام جهانی هستند.
تونی کروس با 20 سال سن جوان‌ترین بازیکن حاضر در تیم ملی فوتبال آلمان است.
پیرترین بازیکن جام جهانی هم به 40 سال نمی‌رسد اما، پنج بازیکن 39 ساله در جام جهانی حاضرند که هیچ‌کدام در فاصله 11 ژوئن تا 11 ژوئیه جشن تولد 40 سالگی‌شان را برگزار نخواهند کرد.
تمام پنج بازیکن مسن جام جهانی 2010 ، دروازه‌بان هستند: دیوید جیمز (انگلیس، 39 سال و 10 ماه)، ساندر بوشکر (هلند)، مارکوس هانمان (آمریکا)، مارک شوآرتزر (استرالیا)،‌ اسکار پرس (مکزیک)
مسن‌ترین بازیکن حاضر در تیم ملی فوتبال آلمان هم یک دروازه‌بان است: هانس یورگ بوت با 36 سال سن.