به نام خدا
سلام
چندی پیش مبحثی قدیمی در مورد ازدواج اینترنتی بالا اومده بود .
من فکر میکنم فرق زیادی بین این دو ازدواج نیست. نقطه ضعف ازدواج اینترنتی شناخت کمتر است و نقطه ضعف ازدواج دانشجویی هم درواقع همین هست. البته تو ازدواج دانشجویی دست کم شناخت ظاهری همون لحظه ایجاد میشه.
اگر در این نوع ازدواج ها میبینیم شکست زیاد اتفاق میفته، به خاطر اینه که این شناخت ایجاد نشده و فقط علاقه به ظاهر چهره و ظاهر رفتار و ظاهر ادبیات طرف مقابل باعث ازدواج میشه. و اخلاق و باطن مورد توجه قرار نمیگیره.
دوستان خودم هم با همچین وضعیتی مواجه هستند، یعنی با احتمال زیاد در آینده اگر ازدواجی صورت بگیره نتیجش همین طلاق میشه. با این که دانشگاه پیام نور یک دانشگاه نیمه حضوری هست باز هم در همون ارتباطات کمتر بین دانشجویان این علاقه ها ایجاد شده و کمتر همکلاسی رو میبینم که به کسی از جنس مخالف خود جذب نشده باشه.
تا اونجایی هم که از این ارتباطات چیزی دستگیرم شده، تماماً فقط بر روی احساسات و هیجانات بر انگیخته شده از ظواهر طرف مقابل بوده. حالا فکر کنید اگر این علاقه و هیجانات جدی بشه و ازدواج منجر بشه، نتیجه طلاقی هست که بزودی رخ میده. اگر هم ازدواجی صورت نگیره، این وسط دختری که به هزار امید آرزو دل بسته شده ضربهی سنگینی میخوره
چون خودم از برخی همکلاسیهام عقایدی شنیدم که تو این عقیده ارتباط و دوستی شون باید در همین حد بمونه و اصلاً قصد ازدواج پشت این دوستی نیست.
به نظر من بیشترین علت این 20 درصد طلاق ازدواج دانشجویی، اگه بررسی بشه پشیمونی و نخواستن از طرف پسر هست.