سلام علیکم؛
البته همه ی ما با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنیم، اما چند نکته که به ذهن این حقیر می رسد:
1- از آنجا که تمام امور عالم به دست حضرت حق (جل و اعلی) است و هیچ نیرویی بدون اذن و اجازه ی حضرتش توانایی تحول در هیچ سطحی از سطوح عالم را ندارد، لذا دعا به عنوان یک سلاح در جمیع حالات توصیه می شود گل هر عبادتی دعای آن است. حتی قبل از قرائت قرآن می فرماید از شر شیطان به من پناه آورید ( از من بخواه و الا نمیشه ). ما باید گدای حضرت حق(جل و اعلی) باشیم، تا توفیق الهی نباشد نه علم دردی را دوا می کند نه همت. توفیق هم فقط با گدایی در محضر حضرتش حاصل می شود.
2- کسب آگاهی نسبت به حدود الهی مثال : غرور چه تفاوتی با اعتماد به نفس دارد مرزهای این دو کجاست؟ این را باید بدانیم تا بی جهت احساس گناه نکنیم.
3- گناهان امراض روح هستند هر کدام معالجه ی خاص خود را دارند و هر کدام نسخه ای مختص به خود می خواهد.
4- کلیاتی که ساده نیز می باشند: 1) خدمت به والدین(در صورت فوت خیرات و فاتحه)، 2) تدبر در قرآن، 3) معاشرت با صالحان، 4) پرهیز از اهل باطل، 5) توجه به ایتام.
